บทละครโทรทัศน์ พ่อยุ่งลุงไม่ว่าง ตอน 25 (จบบริบูรณ์) หน้า 2
“ก็ไปฮันนีมูนน่ะสิ ไปร่วม10วัน สงสัยดาวมันจะท้องแซงหน้าฉันแน่ๆ” ทอยหน้านิ่งซ่อนความรู้สึกอิจฉาเอาไว้
“คงสวีทกันเพลิน เพิ่งจะกลับวันเนี้ย ท่าทางจะมางานไม่ทันหรอก”
ทอยพึมพำ หมั่นไส้ “สมน้ำหน้า”
ทอยยังมีสีหน้านิ่งๆ อย่างใช้ความคิด โต้กอดทอยขอร้อง “เธอรับปากฉันสิทอย ว่าเธอจะไม่ทิ้งฉัน พี่อองต้องหาทางบีบให้ฉันตกงานแน่ๆ แล้วฉันจะทำอะไรกิน ฉันมองไม่เห็นใครแล้ว มีเธอคนเดียวที่ช่วยฉันได้นะทอย”
โต้กอดทอยซบหน้า โต้มีสีหน้าแววตาเจ้าเล่ห์อย่างมีแผนการ ทอยเหลือบตามองโต้เล็กน้อย สีหน้านิ่งๆ อย่างมีแผนการบางอย่างในใจ สรุปว่าร้ายเสมอกัน
ห้องนอนกาโม่ที่อเมริกา โต๊ดเปิดประตูห้องนอนหนึ่งนำเข้ามา เห็นพายเอามือปิดตากาโม่อยู่หน้าห้องนอน
ทุกคนเพิ่งเดินทางมาถึงอเมริกาหลังแวะเที่ยวญี่ปุ่นก่อน
“แม่เปิดตาแล้วนะ”
“ครับ” พายค่อยๆ คลายมือที่ปิดตากาโม่ออก กาโม่ลืมตามอง เห็นห้องนอนเด็ก ตกแต่งสไตล์เด็กผู้ชาย เตียงเป็นรถแข่ง มีซุปเปอร์ฮีโร่ต่างๆ ประดับประดา กาโม่ตื่นตาตื่นใจมาก “โอ้โห นี่ห้องนอนกาโม่เหรอครับ”
“ใช่สิครับ พ่อกับแม่ช่วยกันจัด ไม่รู้ว่าถูกใจกาโม่รึเปล่า”
กาโม่ตื่นเต้นดีใจ “ถูกใจที่สุดเลยครับ” กาโม่วิ่งกระโดดไปบนเตียง แล้วรื้อดูของเล่นต่างๆ บนเตียง โต๊ดเข้าไปโอบเอวพายมองดูกาโม่ยิ้มแย้ม “ไม่ยากอย่างที่กังวลนะ”
“นั่นสิคะ แต่ถ้ากาโม่โตกว่านี้ก็ไม่แน่ ถือว่าตัดสินใจถูก”
โต๊ดถอนใจออกมาอย่างโล่งอก “ครอบครัวเราครบซะทีนะ” โต๊ดกระชับกอดพายแล้วหอมแก้มเบาๆ โต๊ดและพายมองดูกาโม่ตื่นเต้นกับการแกะดูของเล่นต่างๆ ด้วยสีหน้ายิ้มแย้มสบายใจ
กลางคืน ห้องนอนใหญ่บ้านเต็ง เต็งกำลังรื้อของจากตู้เสื้อผ้าตน หากระจายเต็มห้อง เต็งดึงลิ้นชักตู้ออกมารื้อหาอีก เต็งสีหน้าหงุดหงิด “อยู่ไหนวะ” เต็งค้นหาไป ชิดดาวเดินเข้าห้องนอนมา อึ้งๆ
“เปิดท้ายขายของเหรอคะ”
เต็งหันไปยิ้มแหยๆ “เดี๋ยวผมเก็บเอง”
“หาอะไรเหรอคะ เดี๋ยวดาวช่วย”
“เสื้อยืดนำโชคของผมกับกาโม่น่ะครับ หายไปไหนก็ไม่รู้” เต็งค้นหาไป “ของดาวยังอยู่มั้ย”
“อยู่ค่ะ ของคุณส่งซักรึเปล่าคะ”
“ไม่นะ ผมใส่ครั้งสุดท้าย” เต็งนึกๆ “นานมากแล้ว”