บทละครโทรทัศน์ พ่อยุ่งลุงไม่ว่าง ตอน 25 (จบบริบูรณ์) หน้า 3
“ใช่ครั้งที่เราใส่พร้อมกัน 3 คนรึเปล่าคะ”
“เออใช่ แต่ผมจำได้ว่าพับเก็บไว้ในตู้แล้วนี่นา”
“เดี๋ยวดาวช่วยหา ไม่รู้พับรวมกับเสื้อของดาวรึเปล่า”
“ขอบคุณครับ”
“แต่เราลงไปกินข้าวกันก่อนดีกว่านะคะ เดี๋ยวอาหารเย็นหมด”
“โอเคครับ”
ชิดดาวเดินนำออกไป เต็งลุกขึ้นแต่ก็ยังติดใจ ค้นหาต่ออีกนิดหน่อย
2 เดือนต่อมา กลางคืน โต๊ะกินข้าวอพาร์ทเมนท์โต๊ด กาโม่กินข้าวคำสุดท้ายหมดจาน
“เก่งมากค่ะ”
“กาโม่กินข้าวหมดเกลี้ยงแบบนี้ คนทำภูมิใจตายเลย” โต๊ดหันไปยิ้มให้พาย
พายยิ้มๆ “ก็ลุ้นอยู่ นานๆเข้าครัวที อร่อยมั้ยครับกาโม่”
“อร่อยครับ”
“อิ่มแล้ว ยกจานไปเก็บที่ซิงค์ด้วยครับ” กาโม่ยกจานไปทางครัวอย่างว่าง่าย โต๊ดมองตามลูกชายยิ้มปลื้ม ที่กาโม่ไม่ดื้อ ว่าง่าย ไม่เกเร ไม่งอแงเลย
“โต๊ด” โต๊ดหันมามองที่พาย “กาโม่อยู่กับเรามา 2 เดือนแล้วนะ จะให้คุยกับพี่เต็งได้รึยัง”
กาโม่เดินจากครัวออกมา.. โต๊ดและพายยิ้มให้ หยุดพูดเรื่องเต็ง
“ไปดูการ์ตูนต่อให้จบสิครับกาโม่แล้วค่อยอาบน้ำ”
“ครับ” กาโม่เดินไปทางโซฟา หยิบหุ่นยนต์ที่คุณหลวงให้มานั่งกอด ไม่ได้เปิดทีวี นั่งเล่นกับหุ่นยนต์เงียบๆ
โต๊ดกับพายหันมองตามกาโม่ไปก่อนหันมาคุยกันต่อ “โต๊ดว่ากาโม่น่าจะลืมลุงเค้าแล้วล่ะ”
พายหน้านิ่งๆ “แต่กาโม่ไม่ค่อยร่าเริงเลยนะโต๊ด”
โต๊ดลังเลใจ “ให้เค้าคุยกันตอนนี้มันจะแย่ลงมั้ย”
พายลังเล “พายก็ตอบไม่ถูกเหมือนกัน”
“เข้าเรียนคงดีขึ้นมั้ง ใครจะซึมไปตลอดชีวิต” โต๊ดถอนใจออกมา โต๊ดและพายมองไปทางกาโม่ที่จับเล่นตุ๊กตาหุ่นยนต์ของคุณหลวงไปคนเดียวเงียบๆ
โถงบ้านเต็ง เต็งนั่งคิดงานรายการใหม่อยู่ไปมา พร้อมค้นหาข้อมูลทางกูเกิ้ล พอเจออะไร ก็จดลงที่สมุดโน้ต แล้วก็ขีดฆ่าข้อความที่จดไว้ก่อนออก...ประมาณกำลังรวบรวมข้อมูล หาไอเดียทำรายใหม่ไปเสนอสถานีอยู่