บทละครโทรทัศน์ พ่อยุ่งลุงไม่ว่าง ตอน 7 หน้า 3
“ผมไม่ไหวแล้วนะเฮีย เฮียจะยอมมันง่ายๆ ยังงี้ล่ะเหรอ”
“ทำไงได้ล่ะ”
ทอยเสียงดังนำมาก่อน “ทำได้สิเฮีย” เต็งกับเวนิสหันมอง ทอยเดินเข้าห้องน้ำชายมาเลย เต็งและเวนิสรีบขยับตัวชิดโถเข้าไปอีก.. เต็งดูมีสีหน้ากังวลปนกลัวเหตุการณ์เมื่อคืนก่อนอยู่มาก
“เฮ๊ย ห้องน้ำผู้ชายนะ เข้ามาได้ไง”
“ฉันทนไม่ไหว ไม่พูดตอนนี้ ตัวต้องระเบิด” เต็งรีบรูดซิปกางเกงดูกลัวๆ ทอย รีบเดินเบี่ยงไปล้างมือ
ทอยจับตามองตามเต็ง “รายการนี้เป็นของเฮีย ลองเราไม่ยอมซะอย่าง เค้าจะทำอะไรเราได้”
“ก็ไล่เราสองคนออก หาทีมใหม่เข้ามาแทนไง” เวนิสรูดซิปเดินมาที่กระจก เต็งล้างมือไป สีหน้าใช้ความคิด เหลือบตามองทอยผ่านกระจก...
ทอยห้ามใจตัวเองไม่อยู่จริงๆ หอมแก้มเต็งเข้าเต็มรัก เต็งตาเบิกโพลงขึ้นมาเลย ทอยยิ้มกริ่มถอยหน้าออกมา
เต็งรีบหลับตาปี๋
ในห้องน้ำ ทอยเดินเข้าหาเต็ง ระยะประชิด เสียงแข็งเล็กน้อย “เฮียจะไม่พูดอะไรบ้างเลยรึไง”
เต็งตกใจ ปนผวา “เฮ๊ย” เต็งดูกลัวๆทอย ถอยห่าง “กลับกันเถอะ” เต็งหน้าตาตื่นรีบเดินหนีออกไปจากห้องน้ำเลย เวนิสและทอยมองตามเต็งไปงงๆ
“เฮียเป็นอะไร เหมือนกลัวแก ดึกๆ แกแอบย่องเข้าหาเฮียรึเปล่า”
ทอยหน้าซีดไป เหมือนร้อนตัว ด่าใส่ไป “ปากพาตายแล้วไอ้ตี๋”
เวนิสยักไหล่ไม่สนใจ ส่องกระจกเสยผมหวีไป ทอยมองเวนิส “ฉี่ไม่ล้างมือมาเสยผม”
สีหน้าทอยรังเกียจ “ยี้ ซกมก” ทอยเบะปากใส่แล้วเดินออกไปจากห้องน้ำ
เวนิสยักไหล่ไม่แคร์ “เทคนิคผมอยู่ทรง ไม่รู้อะไร” เวนิสจัดแต่งทรงผมต่อไป
โต้เดินคู่มากับละอองเดินมาที่รถที่จอดไว้ที่ลานจอด ละอองคุยโทรศัพท์มือถือมาด้วย
“ได้รับรูปโต้แล้วนะจ๊ะ” ละอองฟังอีกฝ่ายแล้วขำๆ “ถอดเสื้อได้ไงล่ะ งานพิธีกรนะยะ”
โต้ยิ้มๆ รู้ดีว่าจุดขายของตนคือรูปร่าง...โต้กดรีโมทเปิดรถก่อนจะเปิดประตูรถรอละออง ละอองคุยโทรศัพท์มือถือตอบอีกฝ่าย “ใช่จ้ะ 1 นาที แฮปปี้ไลฟ์ ใช้ชื่อเดิมไปก่อน ค่อยๆ เปลี่ยนกันไป รายการเค้าก็พอมีแฟนอยู่ถึงจะน้อยก็เถอะ” ละอองฟังก่อนตอบ “จ้ะ ขอบใจมากจ้ะ” ละอองกดตัดสายหันบอกโต้
“พี่ฝากข่าวเรียบร้อยแล้ว”
“ลงข่าวผมคนเดียวหรือนายเต็งนั่นด้วย”