บทละครโทรทัศน์ พ่อยุ่งลุงไม่ว่าง ตอน 7 หน้า 4
“เรื่องอะไรต้องลงให้นายนั่น ไม่ใช่หน้าที่” โต้ยิ้มพอใจ ฎขอบคุณครับ” โต้หอมแก้มละอองฟอดหนึ่ง
ละอองยิ้มแย้มเข้ารถไปนั่ง โต้ปิดประตูรถแล้วกึ่งเดินกึ่งวิ่งอ้อมไปขึ้นประตูรถฝั่งคนขับ ทอยแอบมองดูเหตุการณ์อยู่ อึ้งๆไปเล็กน้อยกับภาพที่เห็น เต็งเสียงดังนำมาก่อน “อย่าเล่าให้ลูกกวาดฟังล่ะ”
ทอยตกใจเล็กน้อยหันมองมาด้านหลัง ค่อยพบว่าเต็งก็เห็นเหตุการณ์เช่นกัน
เต็งหน้านิ่ง “เดี๋ยวเรื่องจะเข้าหูคุณดาว”
ทอยแอบน้อยใจที่เต็งห่วงชิดดาวมากมาย “แต่คุณดาวก็ควรรู้ไม่ใช่เหรอคะ”
“ไม่ใช่ตอนนี้ แล้วก็ไม่ใช่จากปากของพวกเรา” ทอยน้อยใจ “ดูเฮียจะห่วงใยความรู้สึกคุณดาวมากเลยนะ”
เต็งเบี่ยงประเด็น “สิ่งที่เราเห็นมันอาจจะไม่ใช่อย่างที่เราคิด”
ทอยขำหยัน “มันจะเป็นอะไรได้ล่ะเฮีย”
เต็งหงุดหงิด “จะเป็นอะไรก็ช่าง แต่เฮียขอห้ามไม่ให้ทอยพูดต่อก็เท่านั้น ถ้าไม่เชื่อกันก็ไม่ต้องฟังก็แค่นั้นแหละ” เต็งเดินเลี่ยงออกไป ทอยหันมองตามเต็งไปด้วยความรู้สึกน้อยใจ ลึกๆ ก็หมั่นไส้ชิดดาวขึ้นมาเหมือนกัน
ล็อบบี้รีสอร์ท ชิดดาวเปิดโทรศัพท์มือถือเช็คว่ามีใครโทรหามั่ง...ชิดดาวดูสีหน้าน้อยใจๆ ชิดจันทร์เดินประคองท้องมานั่งข้างๆ “มีแต่คุณเต็งโทรมามิสคอลล์ไว้ใช่มั้ยล่ะ”
ชิดดาวฉีกยิ้ม “เดาเก่งนะพี่สาวเรา”
“ไม่ได้เดา ฉันมั่นใจร้อยเปอร์เซนต์ย่ะฟังจากที่แกเล่ามาทั้งหมด ก็รู้ว่าใครใส่ใจแกมากกว่ากัน”
ชิดดาวหน้าจ๋อยๆไป ชิดจันทร์ถอนใจ เลื่อนมือไปบีบแขนน้องสาว
“ไหนๆ แกก็ไม่ทิ้งสันดานเดิม ชอบวิ่งหนีปัญหาอยู่แล้ว”
“นิสัยก็พอพี่จันทร์”
“เหมือนกันแหละย่ะ”
“ท้องนี้ลูกชายแหงๆ พูดจาไม่เข้าหูคน”
“พูดขัดซะจริง จะฟังคำแนะนำฉันมั้ย”
“โอเค ไหนๆ แกก็ไม่ทิ้งนิสัยเดิมที่ชอบวิ่งหนีปัญหามาตั้งแต่เล็กจนโต แล้วไงต่อเจ้าคะ”
“ก็แก้ปัญหาแบบที่แกชอบทำสิ” ชิดดาวนึกตามแล้วมองหน้าพี่สาว
“ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แบบไม่เนียนด้วย เฟคสุดๆ” ชิดดาวอายๆ “พี่จันทร์อ้ะ”
“แต่แกก็เอาตัวรอดมาได้ทุกที ไม่ว่าปัญหาจะหนักหนาแค่ไหน แกก็ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นได้” ชิดจันทร์มองหน้าน้องสาว สีหน้าแววตาห่วงใย เอาใจช่วย ชิดดาวสบตาพี่สาว สัมผัสได้ถึงกำลังใจที่ส่งมา