บทละครโทรทัศน์ ฝันเฟื่อง ตอนที่ 8 หน้า 3
“หนูมายืมหนังสือดารา!” กุ๊กกิ๊กแก้ตัว
“แล้วทำไมต้องหลบ!”
“หนูตกใจ!” กุ๊กกิ๊กเอ่ยเสียงอ่อยๆ
“เจ้าของห้องไม่อยู่เข้ามาได้ยังไง ออกไปเลย!” นายวงไล่ กุ๊กกิ๊กรีบวิ่งออกไป
นายวงมองไปรอบๆ ห้องอย่างระแวงว่ากุ๊กกิ๊กเข้ามาขโมยอะไร
อีกมุมหนึ่ง กุ๊กกิ๊กวิ่งมา มองซ้ายมองขวา พอเห็นว่าไม่มีคนจึงหยิบมือถือของวิไลลักษณ์ที่ขโมยมาจากในห้องออกมา หญิงสาวยิ้มเจ้าเล่ห์ แล้วกดพิมพ์ข้อความไลน์ไปหาอาทิตย์
ภายในงานเลี้ยง มณฑิรากับรัฐรวีเดินกลับเข้ามาในงาน แล้วเดินไปหาคุณหญิงที่ยืนอยู่กับรัฐและภัสสร
“อ้าว เจอกันแล้วเหรอลูก” คุณหญิงเอ่ยทักขึ้น
“คุณมณฑิราครับ นี่คุณพ่อคุณแม่ผม” รัฐรวีเอ่ยขึ้น
มณฑิรายกมือไหว้ภัสสรและรัฐ “สวัสดีค่ะ” รัฐกับภัสสรยิ้มรับไหว้
“เดินมาด้วยกันแบบนี้ แสดงว่าได้คุยกันแล้วใช่ไหมลูก? เป็นไงบ้างตาวีของป้า” ภัสสรไม่อ้อมค้อม
“คุณ!! เกรงใจคุณหญิงบ้าง” รัฐหันมาดุภรรยา
คุณหญิงยิ้มๆ “ดิฉันว่าเราปล่อยให้เด็กๆ เค้าทำความรู้จักกันเองดีกว่าค่ะ” รัฐรวีกับมณฑิราหันมาสบตายิ้มให้กัน
อีกด้านหนึ่ง อาทิตย์และหมอฉบังล็อกแขนภูวเดชคนละข้าง พามาที่ลานจอดรถ
ภูวเดชสะบัดแขนออก เอ่ยขึ้นอย่างรู้ทัน “นี่คุณหมอ คุณอาทิตย์ ผมรู้นะว่าคุณไม่ได้จะให้ผมดูรถ พวกคุณแค่จะกันผมออกจากคุณมณ เพื่อให้เพื่อนคุณได้จีบคุณมณใช่ไหม!”
“คุณภูก็ดูละครมากไป ไม่มีใครเค้าทำอย่างนั้นหรอก” หมอฉบังทำท่าไม่รู้เรื่อง
“ทำไมจะไม่มี! ผมยังกันคุณมณจากเพื่อนคุณเลย” ภูวเดชเผลอหลุดปากออกมา ทั้งหมอฉบังและ อาทิตย์ต่างมองหน้าภูวเดช “คือผม..ผม..” ภูวเดชแก้ตัวไม่ถูก “แล้วแต่คุณจะคิดแล้วกัน ผมจะไปหาคุณมณ”
“เดี๋ยวสิครับ อย่าเพิ่งไป!” อาทิตย์กับหมอฉบังช่วยกันดึงภูวเดชไว้
สามคนกอดรัดฟัดเหวี่ยงกันอยู่ที่ลานจอดรถ แต่แล้วภูวเดชก็สะบัดหลุดแล้ววิ่งกลับเข้างานไปได้
อาทิตย์ได้ยินเสียงเมสเสจมือถือดัง จึงกดดู