บทละครโทรทัศน์ ฝันเฟื่อง ตอนที่ 10 หน้า 2
ที่บ้านรัฐรวี ภัสสรลงนั่งอย่างตื่นเต้น “จริงเหรอตาวี เรากับหนูมณฑิราจะนัดเจอกันอีกรอบ?!” รัฐรวีพยักหน้ายิ้ม “ดีมาก! แม่ไปสืบมาให้แล้วด้วย ตอนนี้หนูมณเค้ากำลังเรียนทำขนม ลูกน่าจะหาเวลาไปรับไปส่งเค้า...”
“ใจเย็นคุณ..ลูกยังไม่ได้อะไรเลย..” รัฐเอ่ยขัดขึ้น
“มัวแต่ช้า เดี๋ยวคนอื่นแย่งไปก็แย่สิคะคุณ! รีบทำคะแนนหน่อยนะ หนูมณเค้ามีหนุ่มมารอคิวอยู่เยอะ นี่แม่ก็เกริ่นๆกับคุณหญิงหิรัญญิการ์ไปแล้ว ท่าทางคุณหญิงจะพอใจลูกอยู่” ภัสสรหันไปพูดกับลูกชาย
รัฐรวีอึ้งๆ ไปที่ภัสสรวาดหวังขนาดนั้น
รัฐเข้าใจรัฐรวีเลยปรามภัสสรให้ “ผมว่าน่าจะรอให้ลูกทำความรู้จักกับหนูมณฑิราให้ดีกว่านี้ก่อนไหมคุณ?”
“ก็ทำความรู้จักกันไปสิคะ ส่วนเรื่องหมั้นเรื่องแต่งงาน ชั้นจัดการเอง”
“แม่มองไปถึงนั่นเลยเหรอครับ ผมแค่ไปกินข้าวกับเค้าแค่ครั้งเดียวเอง..”
รัฐเอ่ยประชดเมีย “เราไม่รู้เหรอว่าแม่เราเค้าเป็นรอบคอบ ตอนนี้เค้าวางแผนไปแล้วว่าลูกเรากับหนูมณจะเข้าเรียนอนุบาลที่ไหน เรียนมัธยมอะไร ต่อปริญญาที่ไหน?”
“คุณก็พูดเกินไป” ภัสสรตีแขนสามี
“แต่คุณทำจริงใช่ไหม?” รัฐเอ่ยอย่างรู้ทัน
“ก็ชั้นกลัวนี่คะ เกิดลูกไปคว้าผู้หญิงไม่มีหัวนอนปลายเท้าที่ไหนมาเป็นสะใภ้ ชั้นคงหัวใจวายตาย!!” คนเป็นภรรยายอมรับอย่างงอนๆ
รัฐรวีอึ้งไป แอบสบตากับรัฐด้วยความหนักใจ
อีกด้านหนึ่ง มณฑิราในชุดคนใช้เดินกลับเข้ามาในบ้าน เจอคุณต๋อยที่ยืนรออยู่
“ทำไมคุณมณแต่งตัวแบบนี้ล่ะคะ? อย่าบอกนะคะว่าออกไปเจอคนขับรถคนนั้นอีก”
มณฑิราถอนหายใจ “ใช่ค่ะ“
“คุณมณคะ! ป้ารู้นะคะว่าคุณมณอาจจะรำคาญที่ป้าคอยมาเจ้ากี้เจ้าการกับชีวิตของคุณมณ... แต่ในฐานะที่ป้ารับใช้คุณพ่อคุณแม่ของคุณมณมา เห็นคุณมณมาตั้งแต่เด็ก ยังไงป้าก็ต้องพูด สิ่งที่คุณมณกำลังทำมันไม่เหมาะไม่ควรเลยนะคะ!”
“มณขอบคุณนะคะที่คุณต๋อยเป็นห่วง... แต่ที่ผ่านมาไม่ว่ามณจะทำอะไรก็มีคนเลือกให้มณตลอด คราวนี้มณจะขอเลือกเองบ้างค่ะ..” คุณต๋อยจะเถียง แต่มณฑิรารีบแทรกเสียงแข็ง “แล้วไม่ว่าสิ่งที่มณเลือกจะดีหรือไม่ดี มณจะเป็นคนรับผิดชอบเองค่ะ!”
มณฑิราเดินขึ้นชั้นบนไป คุณต๋อยได้แต่ถอนหายใจด้วยความเป็นห่วงในฐานะคนเก่าคนแก่