บทละครโทรทัศน์ ฝันเฟื่อง ตอนที่ 9 หน้า 4
เวกยิ้มดีใจที่วิไลลักษณ์ชม “ไม่ต้องมาชมเลย มีไรว่ามา”
“คุณอาทิตย์เค้าอยากขอมาเจอพ่อกับแม่อีกครั้ง”
“ฟังปุ๊บ ไมเกรนขึ้นปั๊บ! เรื่องนี้ชั้นช่วยแกไม่ได้หรอก..แกต้องไปถามพ่อกับแม่เอง!” เวกหนักใจ
วิไลลักษณ์เสียงอ่อน “แต่ชั้นกลัวโดนพ่อกับแม่ดุ...” หญิงสาวกอดแขนอ้อนเวก “พี่เวกไปเป็นเพื่อนชั้นหน่อยนะ...นะ...”
ชายหนุ่มทำหน้าเซ็ง เพราะรู้ว่าต้องช่วยน้องอีกจนได้
อีกด้านหนึ่ง ภายในร้านอาหารหรู อาทิตย์กับอิงอรนั่งทานข้าวอยู่ด้วยกัน
“ทำไมเมื่อคืนคุณอาทิตย์ต้องหนีอิงกลับด้วยคะ?”
“ผมไม่ได้หนีนะครับ ผมต้องรีบไปธุระด่วน ก็เลยไม่ทันได้บอก”
“แต่ตอนตีสองอิงก็โทรหาด้วยนะคะ อย่าบอกนะคะว่าตีสองแล้วธุระยังไม่เสร็จ”
“อ๋อ ผมชาร์จมือถือไว้บนรถน่ะครับ แล้วลืมเอาลงมา” อาทิตย์ไหลตามน้ำไปได้เรื่อยๆ
“บังเอิญจังเลย.. ไม่ใช่ว่าตั้งใจหลบหน้าอิงนะคะ?”
“โธ่ ผมจะทำแบบนั้นทำไมล่ะครับ”
“ก็ดีแล้วค่ะ เพราะอิงจะบอกไว้ก่อนเลยว่า อิงเป็นคนชอบเอาชนะ ยิ่งใครหนี อิงก็ยิ่งตามค่ะ”
“เหรอครับ 55555” อาทิตย์ทำขำกลบเกลื่อน แอบหน้าเจื่อนทันที
หลังออกมาจากร้านอาหาร อาทิตย์เดินมาส่งอิงอรที่หน้ารถ
“ขอบคุณนะคะ วันหลังให้อิงเลี้ยงคืนบ้างนะคะ”
“โอ้ย ไม่เป็นไรครับ นิดหน่อย”
“เราจะได้เจอกันด้วยไงคะ แล้วอิงโทรหานะคะ คราวนี้ต้องรับสายด้วย! บายค่ะ.
“บาย..” อาทิตย์เอ่ยลาหญิงสาว เดินหันหลังกลับ สีหน้าเปลี่ยนเป็นเจื่อนๆ ประมาณว่าแย่แน่ๆ ก่อนจะเดินแยกไป
อิงอรขึ้นนั่งบนรถ สตาร์ทเครื่อง แล้วมองที่กระจกมองหลัง เห็นว่ามีกระดาษแปะอยู่ที่กระจกหลังรถ หญิงสาวลงจากรถมาดู แล้วเอื้อมมือไปหยิบกระดาษออก
ทันใดนั้นมีมือพุ่งมาปิดปากอิงอร ส่วนมืออีกข้างรวบแขนและตัวอิงอรไว้ หญิงสาวตกใจพยายามดิ้น แล้วเอาส้นสูงกระทืบที่เท้าโจรเต็มแรง
“โอ๊ย!” โจรร้องขึ้นด้วยความเจ็บ
อิงอรสะบัดหนีออกจากมือโจร อิงอรตะโกนเรียกให้คนช่วยทันที “ช่วยด้วยค่ะ! ช่วยด้วย!!”
โจรรีบเอามือตะครุบปิดปากอิงอรไว้ อิงอรดิ้นเต็มที่ โจรพยายามจะลากอิงอรเข้าไปในรถ