บทละครโทรทัศน์ คุ้มนางครวญ ตอนที่ 18
คุ้มนางครวญ ตอนที่ 18
ในห้องคนไข้ที่โรงพยาบาล มาลารินหน้าตาสดใสใส่เขี้ยวเสื้อไฟที่คอ สวมชุดนอนดันทรวงทะลักล้นไม่ยอมใส่ชุดคนไข้ บีบีนั่งอยู่ใกล้ๆ ในมือมีใบคิว
“ต๊าย นังลิน หล่อนป่วยไปอาทิตย์นึง มาอาทิตย์นี้อีมาดามลงคิวหล่อน 30 ฉากทุกวัน อีมาดามโรงงานนรก”
มาลารินยักไหล่ ยิ้มพริ้มพราย
“เป็นไรไปคะ เป็นฉากบนเตียงตั้ง 10 ฉาก..อย่างงี้ถ่ายไปถึงตีห้าก็ได้ค่ะ”
บีบีสะดุ้งค้อนขวับ “ฮึ อีกระซู่”
มาดามสุเข้ามาพร้อมกับอาร์ตไดหน้าตาซื่อๆ เข้ามา บีบีกับมาลารินเปลี่ยนท่าที
“ลูกขา วันนี้เป็นไรบ้างคะลูก โถ หน้ายังเซียวอยู่เลย ลูกแม่”
มาลารินไอ 1 แค่ก
“ยังเพลียอยู่นิดหน่อย แต่พรุ่งนี้คงเช็กเอาท์ได้ค่ะ”
“เอ้านี่ไอ้อาร์ท อาร์ทไดเรา พี่ตามมาให้แล้ว”
อาร์ทไดหน้าซื่อยิ้มแหยๆ จะไหว้ แต่มาลารินยิ้มหว่านไหว้ก่อน อาร์ทไดรับไหว้มือสั่น
“พี่อาร์ทเชิญนั่งซีคะ”
อาร์ทไดนั่งลงมองความแสนดีของมาลารินอย่างปลาบปลื้ม
“นี่หนูจะให้มันทำอะไรหรือคะ”
“วุ้ย ไม่มีอะไรหรอกค่ะ แค่ลินซี่ชอบจิวเวลรี่ที่ใส่เข้าฉาก ก็เลยอยากให้น้องอาร์ทไดช่วยหาให้”
มาดามสุขมวดคิ้วไม่เชื่อแต่ทำท่าไม่สนใจ
”งั้นก็คุยไปก็แล้วกัน เดี๋ยวพี่จะไปคุยกับหมอก่อน เผื่อจะต่อรองค่าใช้จ่ายได้บ้าง”
มาดามสุออกไปทำท่าปิดประตู บีบีขยับมาหาอาร์ทได มาลารินก็ขยับมาใกล้
“คุณลินซี่จะให้ผมหาเครื่องประดับชั้นไหนหรือครับ”
“ไม่ใช่ให้หาหรอกค่ะ แต่อยากให้พี่อาร์ตช่วยทำเครื่องประดับเลียนแบบสร้อยเส้นนี้ให้หน่อย”
มาลารินถอดสร้อยเขี้ยวเสือไฟจากคอ
“ตัวร่างแหถักไม่ต้องเป๊ะก็ได้ แต่เขี้ยวเสือต้องหาให้เหมือน” บีบีระบุ
“เอาให้เร็วที่สุดนะคะ พี่อาร์ท”
ที่ประตูที่ปิดไม่สนิท มาดามสุแอบฟังรู้ว่ามาลารินจะทำอะไร