บทละครโทรทัศน์ คุ้มนางครวญ ตอนที่ 22 หน้า 2
25 กุมภาพันธ์ 2557 ( 16:21 )
1.2M
มาลารินมึนชา พยายามแล้วส่ายหน้า
“ลินซี่ ไม่ทราบซีคะ”
“อ้อ แล้วเมื่อคืนนี้ ลูกขาไปไหนคะ คุณพี่รอจนหลับ...หนูกลับมาตอนไหนก็ไม่รู้”
มาลารินนึกแล้วส่ายหน้า บีบีค้อนพึมพำว่า ‘ไปพี้นะซี อีปลวก’
มิมี่ มูมู่ ซุบซิบกัน เก้งเข้ามาถือกำไลข้อมือมาด้วย เก้งใส่กำไล พลิกข้อมือมาลารินขึ้นเห็นแผลถูกกรีดข้อมือแต่แผลประสานกันแล้ว มาลารินงุนงงยกอีกข้อมือมาดู พบว่ามีแผลแบบเดียวกัน มิมี่ มูมู่ สงสัยว่ามาลารินต้องเล่นยาแน่ ถึงได้กรีดข้อมือแล้วจำอะไรไม่ได้
พิมพ์ดาวเดาได้ว่าต้องเกิดอะไรขึ้นแน่ ถอนใจวางบทลง...แล้วเดินออกไป ทางด้านหนึ่ง ตรีภพมองตาม
ที่สวนด้านล่างของเรือนไทย พิมพ์ดาวคลำสร้อยเขี้ยวเสือไฟที่คอ สีหน้าคิดหนัก ตรีภพก้าวมาข้างหลัง
“เจ้าราย”
ตรีภพชะงักเพิ่งรู้ตัวว่าเรียกผิด พิมพ์ดาวใจวูบหันมา ตรีภพยิ้ม
“คุณพิมพ์ ดูซี ท่องบทซะจนเรียกผิดเรียกถูก”
พิมพ์ดาวจิตใจสับสน หึงหวงเศร้าใจที่ตรีภพดูมีใจให้ “เจ้าแสงหล้า” ดีใจที่รู้ว่าลึกๆ หลวงเทพรักแต่ดาราราย กังวลใจเรื่องยอดหล้า และเรื่องแผลของมาลาริน
“ค่ะ มีอะไรคะ”
“ไม่มีอะไร แค่รู้สึกว่าเดี๋ยวนี้เราไม่ค่อยได้คุยกันเลย”
“อ้อ แล้วมันเป็นความผิดของฉันหรือ”
“โอเค...ผมผิดเองก็ได้”
ตรีภพถือวิสาสะคว้าข้อมือพิมพ์ดาวดึงมานั่งที่โขดหินตกแต่งสวน พิมพ์ดาวหมั่นไส้อยากสะบัดมือแต่อีกใจก็อุ่นใจขึ้น ยอมให้ตรีภพพามานั่งลง
“คุณคิดว่ายังไง เรื่องนายเชนหายไป กับเรื่องแผลที่ข้อมือลินซี่”
“ถ้าอยากให้ฉันตอบก็ปล่อยมือฉันก่อน”
ตรีภพยิ้มแห้งๆ ปล่อยมือ พิมพ์ดาวดึงมือมาแล้วถอนใจ
“ว่าไงฮะ”
“ฉันก็ไม่รู้จะคิดยังไงเหมือนกัน”
“แล้วเรื่องเจ้าแสงหล้าละครับ คุณคิดยังไง”
ตรีภพถามเรียบๆ พิมพ์ดาวหมั่นไส้ตรีภพวูบขึ้น ตาเข้มหน้าเชิดนิดหนึ่งทำเสียงเย็น
“ฉันต่างหากคะ ที่ต้องถามคุณ”