บทละครโทรทัศน์ คุ้มนางครวญ ตอนที่ 22 หน้า 4
25 กุมภาพันธ์ 2557 ( 16:21 )
1.2M
มาลารินเบิกตากว้าง ปากคลี่ยิ้ม มิมี่กำลังลงสีปากทาเกินปากไป
“เจ้ามาแล้ว”
มาลารินลุกพรวดขึ้น มิมี่ถือพู่กันค้างร้องว๊าย มูมู่กำลังเอาด้ามม้วนผมม้วนผมอยู่ติดไปด้วย มาลารินเดินไป มูมู่สะบัดด้ามม้วนผมหลุด บีบีฉีกยิ้มไม่ได้โดนมนตราแต่บ้าเพชร
พิมพ์ดาวค่อยๆ ขึ้นบันไดมามองไป เห็นแทบทั้งกองไปร่วมเป็นกระจุกรุมล้อม “เจ้าแสงหล้า”
ยอดหล้ายิ้มพรายเครื่องเพชรวูบวับ แก้วยืนอยู่เป็นบอดี้การ์ด ตรีภพอยู่ใกล้ๆ มองอย่างหลงใหล มาลารินยืนมองอย่างจงรักภักดี บีบี มาดามสุ ประจบประแจง พวกผู้ชายอื่นๆ เช่น รัก ช่างกล้อง สวิชเชอร์ก็มายิ้มพยักด้วย
“ไปทำงานกันได้แล้วมังคะ”
“ครับเจ้า”
“ค่ะ เจ้า”
ตรีภพ มาลาริน เดินไปยังเซท บีบีกับมาดามสุมองเครื่องเพชรน้ำลายแทบหยด
“ว๊าย เจ้าขา ไพลินเซทนี้ดูสวยแปลกจังนะคะ”
“ค่า ยังกะไม่ใช่ไพลิน”
“ก็ไม่ใช่น่ะซีคะ นี่คือเพชรสีน้ำเงินต่างหาก”
บีบีกับมาดามสุตาเหลือกเพราะรู้ว่าแพงกว่าไพลินนับสิบเท่า
“เจ้าขา เจ้ายังกะมีพระคลังมหาสมบัติ”
“แต่ก่อนคุ้มเวียงแก้ว รุ่งเรืองมากค่ะ ตั้งแต่ก่อนตกเป็นเมืองขึ้นของพม่าร่ำลือว่ามีเจ้านางองค์หนึ่งมีเพชรพลอยเต็มหีบใหญ่นับเป็นสิบหีบ เก็บซ่อนไว้ในคุ้ม”
ยอดหล้าเล่าเล่นๆ แต่บีบีกับมาดามสุโลภจริงๆ
“คุ้มหลวงนี่น่ะหรือคะ” มาดามสุถาม
“ไม่ใช่คะ แต่คือคุ้มน้อยที่ตอนนี้ถูกทิ้งร้างอยู่”
บีบีตาโตพยักเพยิดกับมาดามสุ
พิมพ์ดาวก้าวมาใกล้ ยอดหล้าหันมาตาเจิดจ้าแล้วเปลี่ยนเป็นยิ้ม
“คุณพิมพ์ดาวเคยได้ยินเรื่องเล่าลือเก่าๆ นี่บ้างไหมคะ”
”บางทีเรื่องที่แล้วไปแล้ว เราควรปล่อยให้ผ่านไป ไม่ควรไปรื้อฟื้นนะคะ”
ยอดหล้าตาเข้มขึ้น พิมพ์ดาวยิ้มเรื่อยๆ แก้วมองดู 2 หญิง
“เรื่องบางเรื่องมันยังไม่จบต่างหากคะ”
“ค่ะ แต่มันอาจจบในอีกไม่นานนี้ก็ได้”
พิมพ์ดาวมีอาการไม่ยอมแพ้ ยอดหล้าตาวาว แก้วรีบขัด