บทละครโทรทัศน์ ตอนจบ มงกุฎริษยา ตอนที่ 24 หน้า 4
“ถ้าเลือกได้ พู่ก็อยากกลับไปเป็นแค่เด็กปาดตาลธรรมดาคนนึงค่ะ”
ดวงเดือนย้ำ “แต่ตอนนี้หนูเป็น Miss Perfect Thailand แล้วมันก็มาพร้อมกับหน้าที่ ความรับผิดชอบ จะหวังแค่เงินรางวัลแล้วจบเหรอ ง่ายไปหรือเปล่า ไม่มีใครที่จะเป็นฝ่ายได้ไปซะทุกอย่างหรอก มีได้มันก็ต้องมีเสีย หนูเลือกเองนะ”
ชมพูนุชได้ฟังแล้วเศร้าที่ไม่ได้ไปหาพ่อ
ทางด้านฟ้ารุ่งนั่งคุยกับสร้อยที่ข้างเตียงแช่ม
“มาที่นี่ได้ยังไงนังฟ้า”
“ก็มาเยี่ยมลุงแช่มกับน้าสร้อยไงจ๊ะ”
“แล้วแกไม่ต้องไปออกทีวีเหมือนอีชมพู่เหรอ”
“ยังจ้ะ วันนี้เป็นวันแถลงข่าวของชมพู่คนเดียว พวกรองไม่ต้องไป”
“เออ เป็นรองเขาแบบนี้ ก็ไม่ค่อยมีใครสนใจเป็นเรื่องธรรมดา”
“จ้ะ... แต่ก็ถือว่าโชคดีที่มีเวลาว่าง ไม่เหมือนชมพู่ ที่ไม่มีเวลากลับบ้าน ลุงแช่มกับน้าสร้อยอยากไปหาชมพู่ไหมจ๊ะ”
แช่มพยายามจะบอกว่าอยากไป “อือ... อือ...”
“โว้ยยย หายใจยังลำบากเลย สะเออะอยากจะไปกรุงเทพฯอีก ไม่ต้องไปหรอก ฉันก็ไม่ได้อยากเจอมันเท่าไหร่หรอก”
“แหม ใช่ว่าจะไปเจอชมพู่อย่างเดียวที่ไหนล่ะ”
“อะไรนะ?”
“ฟ้าจะชวนน้าสร้อยกับลุงแช่ม ไปเปิดตัวให้คนทั้งประเทศได้รู้จักต่างหาก ไม่ต้องห่วงนะ ฟ้ามีค่าเหนื่อยให้ด้วย”
สร้อยงง แต่ก็เริ่มสนใจที่ฟ้ารุ่งเสนอมากขึ้น “ค่าเหนื่อยอะไรวะ?”
แช่มเหล่มองฟ้ารุ่ง รู้สึกไม่ไว้ใจ
ห้องในโรงแรม ชื่องาน “งานแถลงข่าว Miss Perfect Thailand” แปะอยู่เป็นแบคกราวด์โต๊ะแถลงข่าว ทีมงานกำลังง่วนเตรียมสถานที่แถลงข่าว
ทางเดินหน้าห้อง ชัชชนม์เดินประคองดาวมาอย่างระมัดระวัง “ไหวไหม ดาวน่าจะพักที่บ้านมากกว่านะ”
“ก็ฉันอยากมาเจอชมพู่นี่ แล้วหมอก็บอกว่าฉันเดินได้เป็นปกติแล้ว คุณไม่ต้องห่วงจนเวอร์ได้ไหม ลูกไม่ไหลหรอกน่า”