บทละครโทรทัศน์ มงกุฎริษยา ตอนที่ 7 หน้า 2
“ถ้าชั้นไปทำงานสาย ชั้นจะบอกเจ้านายว่าชั้นเจอคนบ้าแกล้งระหว่างทาง”
“ก็ไอ้คนบ้าคนนั้นแหละเจ้านายเธอ และชั้นก็ขอสั่งงานชิ้นแรกให้เธอทำ ...ไปขึ้นรถชั้นเดี๋ยวนี้... คิดว่าคงไม่ยากเกินความสามารถนะ”
ชมพูนุชไม่รู้จะเถียงอะไรอีก ค้อนขวับนึง แล้วไปขึ้นรถ พุฒิพัฒน์ขำๆ ที่เอาชนะได้ ตามไปขึ้นรถ แล้วขับออกไป
ที่ร้านพิจิตราผ้าไทย ดาวแต่งตัวด้วยชุดผ้าไทยสไตล์ชิคๆ แต่งหน้าเฉี่ยวๆ ยืนโพสกับมุมหนึ่งในร้านแนวไทยโมเดิร์น เปรมจิต คิตตี้ พิจิตรา ยืนดูอย่างชื่นชม
ตากล้องกำลังถ่าย “กดหน้ามองกล้องครับ ...สวยครับ ลองเปลี่ยนท่าไปเรื่อยๆ นะครับ ...ดีครับ” ฟ้ารุ่งอยู่ข้างๆ ถือรีเฟลกซ์ เหม่อมองดาวแล้วก็สะท้อนใจ อยากถ่ายแบบบ้าง ฟ้ารุ่งถือรีเฟลกซ์เบี้ยว ตากล้องดุ “น้องครับ ถือดีๆ หน่อยสิครับ เห็นมั้ยว่าแสงมันไม่ลง”
“ขอโทษค่ะ” ฟ้ารุ่งขยับรีเฟลกซ์ ดาวมองฟ้ารุ่ง ห่วงความรู้สึก
ตากล้องถ่ายอีก 2-3 รูป “ชุดนี้น่าจะอยู่แล้วครับ เปลี่ยนชุดต่อไปเลยครับ”
เปรมจิต คิตตี้ พิจิตรา เข้าไปหาดาว
พิจิตราชม “ชั้นเลือกคนไม่ผิดจริงๆ ...พอหนังสือวางแผงเมื่อไหร่ คนคงถามหากันให้ควั่กว่านางแบบเป็นใคร เปรมจิตเธอต้องมาช่วยรับโทรศัพท์ด้วยนะ โทษฐานแนะนำหนูดาวให้กับชั้น”
เปรมจิตขำๆ “ยินดีค่ะคุณพี่ หนูดาวเนี่ยแต่งอะไรก็ขึ้นนะคะ คุณพี่ยังไม่เห็นตอนประกวดนางงาม สวยหวานหยดย้อยเลยค่ะ”
“จริงค่ะ คิตตี้จับหน้ามาหลายพันหน้าแล้ว ยังไม่เคยเจอใครที่แต่งเฉี่ยวก็เปรี้ยว แต่งสวยก็หวาน อู้ยยย หายากมากเลยค่ะ”
พิจิตราเปรย “ชักอยากจะเห็นตอนแต่งนางงามแล้วสิ”
“อีกไม่นานแล้วล่ะค่ะ เพราะว่าน้องดาวจะลงมิสเพอเฟคไทยแลนด์ด้วย ยังไงก็ฝากคุณพี่ด้วยนะคะ”
พิจิตรายิ้มๆ พยักหน้า “ไปหนูดาว ไปเปลี่ยนชุดกัน” พิจิตราพาดาวเดินไป
เปรมจิตกับคิตตี้มองกันแบบกรุ้มกริ่ม คิตตี้ดีใจ “ลองป้าพิจิตราถูกใจดาวขนาดนี้ ตำแหน่ง 1 ใน 5 ไม่น่าหลุดนะคะ”
เปรมจิตท้วง “ใครว่า... ต้องได้ที่ 1 เลยต่างหาก” เปรมจิต คิตตี้เดินตามไป ทิ้งฟ้ารุ่งให้ยืนเศร้าอยู่คนเดียว
พุฒิพัฒน์เลี้ยวรถเข้าห้าง ชมพูนุชแปลกใจ “นายจะพาชั้นไปไหน ชั้นจะไปทำงานนะ ไม่ได้จะมาเดินห้าง” พุฒิพัฒน์เฉยๆ ไม่พูดอะไร พุฒิพัฒน์จอดรถแล้ว ลงจากรถเดินเข้าห้าง ขมพูนุชเดินตาม “ตอบชั้นสิ หรือนายจะแกล้งอะไรชั้นอีก ...นี่ ตอบสิ!” พุฒิพัฒน์ไม่สนใจเดินลิ่วเข้าห้างไป ชมพูนุชจำใจต้องเดินตาม
พุฒิพัฒน์เดินนำเข้ามาที่แผนกเสื้อผ้าสตรี ชมพูนุชเดินตาม “นี่นาย! ตกลงจะบอกชั้นได้รึยังว่าจะไปไหน “ พุฒิพัฒน์เดินต่อไปไม่สนใจ “ถ้านายไม่ตอบ ชั้นกลับจริงๆ ด้วย”