บทละครโทรทัศน์ มงกุฎริษยา ตอนที่ 23 หน้า 4
ดาวจำต้องยอมปล่อยผ่าน แต่ดาวก็หันไปจิกหน้าใส่ฟ้ารุ่ง ฟ้ารุ่งนั่งให้ช่างแต่งหน้าไม่รู้ไม่ชี้
เมซี่แอบโทรศัพท์ “เป็นไงมั่งเจ๊... คมชัดระดับเอชดีเลยเหรอ สนุกแน่งานนี้”
แต่ว่าบังเอิญที่ชมพูนุชแอบได้ยินเมซี่พูดโทรศัพท์ก็เริ่มชักสงสัย
คิตตี้เดินเฉิดฉายกำลังจะเข้างาน เหลือบไปเห็นไผ่ยืนหันหลังรอใครอยู่
“อุ๊ย ผู้ชายที่ไหนเนี่ย กำยำล่ำใหญ่ ...เข้าไปผสมพันธุ์ เอ้ย สานสัมพันธ์ดีกว่า” คิตตี้เดินเข้าไปหาไผ่ “ขอโทษนะคะคุณ ไม่ทราบว่าห้องที่เขาจัดประกวดต้องไปทางไหนเหรอคะ”
“ไม่ทราบเหมือนกันครับ ผมเพิ่งเคยมาเป็นครั้งแรกเหมือนกัน”
“อุ้ย งั้นเราไปเดินหาด้วยกันดีมั้ยคะ”
“ไม่ได้ครับ ผมกำลังพลัดหลงกับพี่ พี่เขาบอกว่าถ้าผมหลงให้ผมยืนเฉยๆ อย่าไปไหนครับ”
“น่ารักจังเลย โตป่านนี้แล้วยังจะหลงทางอีก เดี๋ยวพี่พาไปส่งประชาสัมพันธ์ให้เอามั้ย”
เลม่อนเข้ามาควงแขนไผ่ทันที “ไม่ต้อง อย่ามาสาระแน”
“อีนังเลม่อน นี่แกปาดหน้าเค้กฉันเหรอ”
“หน้าเค้กหน้าเคิ้กอะไร นี่เด็กฉันย่ะ “
“อร๊ายยย เด็กหล่อน?!”
“ไผ่ พี่บอกแล้วใช่มั้ย ว่าอย่าคุยกับคนหน้าแปลก เดี๋ยวจะโดนหลอกไปกินตับ”
“หืมมม คนนะไม่ใช่ปอบ!”
ดวงเดือนกับเปรมจิตเดินเข้ามาสมทบ
“สวัสดีค่ะคุณเปรมจิต”
“สวัสดีค่ะคุณดวงเดือน ไม่ได้เจอกันนาน สบายดีนะคะ”
“สบายดีค่ะ แล้วยิ่งได้เห็นเด็กค่ายตัวเองในรายการมิสเพอร์เฟกต์ปฎิบัติภารกิจได้อย่างงดงามก็ยิ่งสบายอกสบายใจ ผิดกับเด็กบางค่ายนะคะ ที่ใช้เล่ห์เหลี่ยมมารยาอย่างไร้ยางอาย”
“คุณดวงเดือนคงจะหมายถึงกลวิธีการเล่นเกมใช่มั้ยคะ เด็กมันฉลาดมันก็ต้องมีเทคนิคลูกเล่นกันหน่อย ใครเล่นเกมเป็นคนนั้นก็ได้เปรียบ ส่วนคนที่เล่นไม่เป็นก็จะมาว่าคนที่เล่นเป็นไม่ได้นะคะ ...ดิฉันต้องขอตัวไปดูเด็กๆ เล่นเกมรอบสุดท้ายก่อนนะคะ” เปรมจิตกับคิตตี้เดินเชิ่ดไป
เลม่อมแอบกังวล “ป้า เด็กนางจะแสดงอิทธิฤทธิ์พิสดารบนเวทีอีกรึเปล่าก็ไม่รู้”
“ฉันว่าคงไม่กล้าหรอก คนดูอยู่ทั้งประเทศ ...แต่ก็ไม่แน่”
“เอ่อ... คุยอะไรกันเหรอครับ ผมงงไปหมดแล้ว”
เลม่อนมองด้วยความเอือมไผ่
ชมพูนุชกับดาวออกมาคุยกันลับๆ ดาวพูดถึงข้อสัษนิฐานให้ชมพูนุชฟัง “ไม่มีใครเอาไปหรอก มีนังนังฟ้าคนเดียวนั่นแหละ”
“ฉันว่าไม่หรอกแก ฉันก็เห็นฟ้าซ้อมอยู่บนเวทีกับพวกเราตลอดนะ”