บทละครโทรทัศน์ มงกุฎริษยา ตอนที่ 2 หน้า 2
“อ้าว เหรอ งั้นรีบไปเถอะ”
พุฒิพัฒน์ลงจากรถ อารมณ์อยากแกล้ง “นี่พวกเธอ คิดว่าเฉี่ยวรถชั้นแล้วจะหนีเหรอ”
“เปล่าซะหน่อย เราไม่ได้ตั้งใจ ไม่รู้ด้วยว่าเฉี่ยว”
“พอรู้แล้วจะชดใช้ยังไง”
ชมพูย้อน “เมื่อกี้นายก็ใส่ร้ายชั้นว่าเป็นขโมย ถือว่าหายกันก็แล้วกัน”
“ง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ รู้มั้ยว่าค่าซ่อมสีรถชั้นเป็นแสนเลยนะ”
ชมพูนุชกับดาวต่างพากันหน้าเสีย ฟ้ารุ่งหันมาถามเบาๆ“มีเรื่องอะไรกันเหรอ”
“เดี๋ยวเล่าให้ฟัง ...ตอนนี้ชั้นมีอยู่ 5 พัน เอาไปแค่นี้ก่อนละกัน” ดาวยื่นซองเงินรางวัลให้
พุฒิพัฒน์รับมากวนๆแล้วก็หัวเราะ “ฮ่าๆๆ” เขายื่นซองคืน “เก็บไว้ผ่อนรถเถอะ” ชายหนุ่มยิ้มๆ ขึ้นรถแล้วขับออกไป ทั้ง 3 มองตามงงๆ ดาวยิ้มรู้สึกชอบในความร้ายของพุฒิพัฒน์
ทั้ง 3 นั่งอยู่ที่ประจำที่สะพานรถไฟข้ามแม่น้ำ มีของกินเล่นมากมาย กินกันไปเม้ากันไป
ฟ้ารุ่งเอ่ย “อะไรมันจะบังเอิญขนาดนั้น หรือว่าจริงๆ แล้วเค้าขับตามดาวมา”
ชมพูนุชเห็นพ้อง “คงงั้นมั้ง แต่ไอ้เรื่องกระเป๋าสตางค์นี่บังเอิ๊ญบังเอิญ ชั้นไม่น่าไปเก็บเล้ย”
ดาวชื่นชม “แต่ชั้นว่าเค้าก็แมนดีนะ รถน่าจะคันหลายล้าน ค่าซ่อมก็น่าจะหลายแสน แต่เค้ากลับไม่เอาสักบาท ผู้ชายงี้เท่ดีว่ะ”
ฟ้ารุ่งแซว “พูดแบบนี้นี่อย่าบอกนะว่าแอบชอบเค้าแล้ว”
“ทำม่ะ ชอบไม่ได้เหรอ”
ชมพูนุชล้อเพื่อน “แน่ะๆๆ ชอบเค้าไปทั่วอีกแล้วดาว”
ดาวเอาขนมยัดปากชมพูนุช ทั้ง 3 หัวเราะสนุกสนาน
ที่บ้านเพิงไม้กลางสวนตาล ชมพูนุชกำลังเช็ดตัวให้แช่มที่นอนเป็นอัมพาตอยู่บนเสื่อ “เช็ดตัวก่อนนะพ่อ แล้วเดี๋ยวกินข้าวกัน” สร้อยนอนอยู่ในมุ้ง “แม่ ตื่นได้แล้ว แม่!”
“โว้ย ปลุกทำไมวะ คนจะหลับจะนอน!”
“ก็เมื่อวานแม่บอกให้ชั้นปลุกไม่ใช่เหรอ ไหนบอกว่าจะไปธุระ”
สร้อยรีบเปิดมุ้งออกมา “เออ ลืมไปเลย ทำไมเอ็งไม่รีบปลุกข้าวะ” สร้อยรีบไปล้างหน้าล้างตา
พอดีกับที่ยายปริกมาส่งเสียงเรียก “พู่ อยู่มั้ยจ๊ะ พู่”
“จ้า อยู่จ้า...” ชมพูนุชเดินออกไปหน้าบ้าน