บทละครโทรทัศน์ มงกุฎริษยา ตอนที่ 3 หน้า 7
ขจีนุชนั่งคุยงานกับชัชชนม์ ดนัย ชัชชนม์ท่าทางนิ่งๆ ไม่สบตาขจีนุชแต่ดนัยกระตือรือร้นมาก
“ขอบใจเธอ 2 คนมากนะ ที่เปลี่ยนใจกลับมารับงาน Miss Perfect Thailand ชั้นก็ยินดีมากที่ได้ร่วมงานกับชัตเตอร์สตูดิโอ”
“พวกเราก็ดีใจครับที่ได้ทำงานกับช่องอินฟินิตี้ ไม่ใช่ง่ายๆ เลยนะครับที่จะได้เข้ามาทำงานกับช่องใหญ่แบบนี้แล้วก็ได้ทำงานใหญ่ด้วย ...ใช่มั้ยชัช” ชัชชนม์นั่งนิ่งๆ เหมือนไม่ได้ฟัง “ชัช!”
“อืม”
“คุณขจีนุชครับ อย่าหาว่าพวกผมงู้นงี้เลยนะครับ เรื่องค่าตัวของพวกผม...”
“เรียกมาได้เต็มที่เลย ไม่ต้องเกรงใจ เพราะชั้นก็จะใช้งานพวกเธอเต็มที่เหมือนกัน”
“ครับผม ขอบคุณมากครับ”
“ชัช ชั้นมอบหน้าที่ให้เธอเป็นผู้กำกับภาพในรายการนี้ ถ้าอยากได้อะไรก็บอกเลขาอรได้เลยนะ แล้วเธอก็สามารถใช้อุปกรณ์ของสถานีได้ทั้งหมดเลย ให้คิดซะว่านี่คือบริษัทของเธอ”
ชัชชนม์รู้สึกอึดอัด แต่ดนัยสังเกตเห็นบรรยากาศบางอย่าง “เอ่อ... ผมขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะครับ เชิญคุยกันไปก่อนเลยครับ” ดนัยลุกแต่ชัชชนม์จับข้อมือดนัยไว้
“ไม่มีอะไรต้องคุยแล้วใช่มั้ยครับ งั้นพวกผมขอตัวนะครับ”
“ยังไม่ได้คุยรายละเอียดเลย จะกลับได้ไง”
“เรื่องรายละเอียด เดี๋ยวผมโทรมาคุยกับเลขาก็แล้วกันครับ สวัสดีครับ” ชัชชนม์ลุกเดินออกไป
ดนัยเสียหน้า รีบเก็บกระเป๋า “เดี๋ยวผมหาเวลาพาชัชมันมาคุยด้วยใหม่นะครับ ลาล่ะครับ สวัสดีครับ” ดนัยรีบตามชัชชนม์ออกไป
ขจีนุชเสียใจที่ชัชชนม์ไม่ยอมคุยด้วย แต่ก็ดีใจที่อย่างน้อยในที่สุดก็ได้ทำงานร่วมกัน
ถนนแหล่งบันเทิงยามค่ำคืนในเพชรบุรี แสงสีเย้ายวน หลังร้านบาร์เอบี ชมพูนุชยืนประหม่า ปูเป้กับซูกัสหาชุดสาวดริ้งที่แขวนอยู่ที่ราวหลายตัว เอบียืนเฝ้า
ปูเป้หยิบได้ตัวนึง ไม่โป๊มากนักเอามาทาบบนตัวชมพูนุช “อะ ตัวนี้ละกัน “
เอบีท้วง “เอาที่มันแหวก แหกๆ หน่อยสินังปูเป้”
“มันต้องอย่างนี้แหละ แหวกหมดแขกก็ยืนยิ้มดูฟรีอยู่หน้าร้านไม่เข้ามาสิ มันต้องวับๆแวมๆ แขกถึงจะอยากเข้ามาแหวกให้ดูถึงข้างใน” ปูเป้ทำท่าแหวกชุดแล้วหัวเราะคิกคักกับซูกัส
เอบีเร่ง “งั้นรีบๆ ช่วยกันแต่ง แขกเริ่มมาแล้ว ...นังซูกัส แต่งหน้าให้นางด้วยล่ะ ซีดเป็นผีจมน้ำเลย”