บทละครโทรทัศน์ มงกุฎริษยา ตอนที่ 4 หน้า 3
ดนัยโผล่มาหาฟ้ารุ่งกับดาว “ผู้ชายดีๆ ก็มีนะครับ”
ฟ้ารุ่งตกใจ “อุ้ย นี่...”
“ผมชื่อดนัยครับ ขอโทษนะครับที่พูดเล่นแรงไป ต้องไปส่งก๋วยเตี๋ยวใช่ไหม ผมพายเรือไปส่ง เป็นการไถ่โทษนะ”
ดนัยมองที่ดาวแล้วยิ้ม
“ไม่เป็นไรค่ะ พวกเราไม่พายเรือไปแล้ว เดี๋ยวอ้อมไปอีกทางมันไกลไม่ต้องไปส่งหรอกค่ะ”
“พอดีเลยครับผมมีรถตู้”
ฟ้ารุ่งปฏิเสธ “ไม่เป็นไรค่ะ เกรงใจ”
“เกรงใจทำไม ยินดีมากๆเลยครับ เดี๋ยวจะหาว่าคนกรุงเทพฯนิสัยไม่ดี จริงๆผมแค่อยากเป็นเพื่อนพวกคุณน่ะครับ ให้ผมไปส่งนะ”
ดาวได้ยินว่ากรุงเทพ ก็ได้ความคิด ยื่นถุงก๋วยเตี๋ยวให้ “พวกคุณมาจากกรุงเทพเหรอคะ”
“ครับ เรามาถ่ายรายการ พรุ่งนี้ก็กลับกรุงเทพฯแล้ว รีบเป็นเพื่อนกันซะตอนที่ยังมีโอกาสดีกว่าเนอะ”
“ก็ได้ค่ะ”
ดนัยยิ้มรับถุงก๋วยเตี๋ยวมา ฟ้ารุ่งงงที่ดาวตกลง
“ให้ไปส่งที่ไหนครับ”
“กรุงเทพค่ะ”
ดนัยมองดาวงงๆ ฟ้ารุ่งหันขวับมาที่ดาว
สร้อย ที่หน้าตายังมีรอยฟกช้ำอยู่โผเข้ามา ตีพุฒิพัฒน์ที่อยู่ตรงหน้าประตู “ไอ้โรคจิต ออกไปเลยนะ ไป!!!”
ชมพูนุชรีบเข้ามาห้าม “แม่! พอแล้วแม่ นี่มันอะไรกัน”
“ผมไม่ได้เป็นโรคจิตนะ”
“มาแอบถ่ายคนอื่นแบบนี้ ไม่โรคจิตแล้วเป็นโรคอะไร”
“นี่นายหาบ้านฉันเจอได้ยังไง?!”
“แกรู้จักมันเหรอ”
“เขาเป็นลูกค้า... เอ่อ ลูกค้าที่มาซื้อตาลอะ”
“ห๊ะ? ใครคือตาล เธอชื่อชมพู่ไม่ใช่เหรอ”
ชมพูนุชพยายามส่งซิกให้พุฒิพัฒน์ แต่พุฒิพัฒน์ไม่เข้าใจ
“เอ๊ะ อีพู่ เอาไงกันแน่ ลูกค้าอะไร? อ๋ออออ ลูกค้ามาซื้อตาล... ตาลเฉาะ”
“ไม่ใช่นะแม่”