บทละครโทรทัศน์ มหัศจรรย์รักข้ามกระดาษ ตอนที่ 17 หน้า 5
แวนด้าคว้าเสื้อมาคลุมตัวแก้หนาว เจตน์แอบชำเลืองมองหนังสือในมือแวนด้าเป็นระยะ
“พาตัวเองออกมาอยู่นอกบ้านดึกๆเปลี่ยวๆ …คุณจะไปไหนเหรอ?” แวนด้าเงียบ
“ไปเที่ยวเหรอ?” แวนด้าส่ายหน้า
“…งั้น” เจตน์มองหนังสือในมือแวนด้า “นัดกับใครไว้สิ…”
แวนด้าถอนใจ รู้สึกอึดอัดที่ถูกเจตน์ถามมาก
“โอเค โอเค ผมไม่ถามแล้ว… จะให้ไปส่งที่ไหนดีล่ะ?”
แวนด้ามองเจตน์ “ที่ไหนก็ได้”
เจตน์หัวเราะออกมา
“หัวเราะอะไร?”
“คุณไม่รู้ว่าตัวเองจะไปที่ไหน”
“ฉันรู้” แวนด้าคิดๆแต่คิดไม่ออก “ฉัน… จะไปลงที่ไฟแดง”
“ไฟแดง?”
“ใช่ มันจะมี…” แวนด้าคิดๆ “สี่แยกที่มีไฟแดง มีรถเยอะๆ”
เจตน์รู้ทันว่าแวนด้าเริ่มอึดอัด “ได้สิ”
เจตน์จะเอื้อมมือไปเปิดวิทยุ แวนด้าเอาหนังสือหลบ เจตน์หัวเราะกลบเกลื่อน “ใจเย็นๆ ผมจะเปิดวิทยุเฉยๆ”เจตน์เอื้อมมือเปิดวิทยุ เสียงเพลงดังคลอมาเบาๆ แวนด้าคอยมองสองข้างทางตลอดเวลา เจตน์ขับมาถึงทางแยก จอดรถติดไฟแดง ฝนยังไม่หยุดตก “ตรงนี้เหรอ?”
แวนด้ามองไปทางซ้ายกับขวา แวนด้าเห็นร้านสะดวกซื้อ ดูสว่างและปลอดภัย แวนด้าอึกอัก
“เลี้ยว… เลี้ยวขวานี่แหละ”
เจตน์มองแวนด้า นิ่ง ความเงียบเข้าปกคลุมในรถ น้ำฝนหยดลงมาระที่กระจกหน้า เสียงที่ปัดน้ำฝนกำลังทำงาน สัญญาณไฟจราจรเปลี่ยนเป็นไฟเขียว เจตน์ตัดสินใจเลี้ยวรถไปทางซ้าย
แวนด้าตกใจ “ทำไมไม่เลี้ยวไปทางขวา!” เจตน์นิ่ง ไม่ยอมตอบ
แวนด้าเริ่มรู้สึกกลัวมากขึ้น กอดหนังสือเอาไว้แน่น สายตาแวนด้าจับจ้องอยู่กับมือเจตน์ที่จับเกียร์อยู่ เห็นนาฬิกาข้อมือของเจตน์ที่โผล่ออกมาพ้นแขนเสื้อ แวนด้าดูเวลาเห็นว่าเวลาอยู่ที่ห้าทุ่ม
“ฝนยังไม่หยุดตกเลย ลงไปก็เปียก …ไปนั่งรถเล่นกันก่อนเถอะ”
แวนด้านั่งตัวเกร็ง คิดหาวิธีลงไปจากรถ แอบเอามือเอื้อมไปจับประตูไว้ ใจเต้นแรง รู้สึกหวิวๆ เหมือนใจตกไปอยู่ที่ตาตุ่ม ไม่กล้ามองไปทางเจตน์ เจตน์ขับรถไปตามทางที่เริ่มเปลี่ยวขึ้น “หนังสือคุณ… สวยดีนะ”