บทละครโทรทัศน์ มหัศจรรย์รักข้ามกระดาษ ตอนที่ 12 หน้า 5
“เธอจะขับเจ้าอสูรกายเหล็กนี่สามชั่วโมงเลยเหรอ?”
“มันเรียกว่ารถยนต์”
สกายนึกถึงเรื่องราวในอดีตแล้วคิดถึงแวนด้า
“...นายรู้มั้ยว่าฉันขับรถเก่งมากเลยนะ ป้าแวนด้าสอนฉันขับรถตั้งแต่เด็กๆ ก่อนป้าจะความจำเสื่อม …ฉันเคยขับรถพาป้าเที่ยวทั้งวัน ฉันเชื่อว่าป้าจะต้องจำทางกลับบ้านได้แน่ๆ …ฉันขับรถเลาะเข้าถนนเส้นนั้นไปออกเส้นนี้ ขับวนไปวนมาจนหลงทางซะเอง เราเหนื่อยก็จอดรถ ลงไปนั่งกินร้านอาหารเจ้าดังๆ ถามทางคนแถวนั้นจนขับกลับมาถึงบ้าน…สนุกมากเลยนะ”
“แล้วสุดท้าย ราชินีก็จำทางกลับบ้านไม่ได้อยู่ดี”
สกายกับโฮชิเงียบ แล้วหัวเราะออกมาพร้อมกัน
กลางวัน ร้านริมถนน สกายเปลี่ยนชุดมาในชุดใหม่ เตรียมพร้อมออกตามหาแวนด้า หยิบกล้องโพลารอยด์ขึ้นมาสำรวจความพร้อม ก่อนจะตะโกนเรียกโฮชิ
“โฮชิ!! เสร็จรึยัง?!!!”
“เสร็จแล้ว”
สกายเงยหน้าขึ้นมามองโฮชิที่อยู่ตรงหน้า สกายเห็นโฮชิที่แต่งตัวในชุดเสื้อฮาวาย กางเกงสี่ส่วน รองเท้าผ้าใบ ดูฮิปสเตอร์แบบวัยรุ่น หน้าสกายเขินๆ พราะไม่เคยเห็นโฮชิดูเป็นคนธรรมดาขนาดนี้มาก่อน โฮชิท่าทางไม่มั่นใจ “ฉันดู.. โอเคมั้ย?”
“โอเค”
“แน่นะ”
“ฮิปสเตอร์สุดๆ”
“มันแปลว่าอะไร? …ดีใช่มั้ย?”
“ก็แนวๆดี”
สกายยิ้มๆ แล้วหยิบกล้องโพลารอยด์มาถ่ายโฮชิทันที แชะ! โฮชิตกใจหน้าเหวอๆ “ถ่ายทำไม?”
“นายแต่งตัวแบบนี้เท่ดี”
โฮชิยิ้มเขินๆ มีฟอร์ม “จริงเหรอ?”
สกายมองโฮชิเอ็นดู โฮชิยิ่งเก๊ก “เท่เหรอ…”