บทละครโทรทัศน์ รอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ตอนที่ 6

มุมลับตาคนบริเวณพิธีศพ 

ทาโร่ถามทาเคชิด้วยความแปลกใจ “ให้คนไปตามผมเหรอครับ”

“ฉันมีงานให้ทำ”

ทาโร่สงสัย

ภายในงานพิธีศพ ลูกน้องกลุ่มโอะนิซึกะต่างช่วยกันยกน้ำชามาเสิร์ฟให้แขกที่มาร่วมงาน

“ของคุณเซโกะครับ” ทาโร่ยกชาถ้วยหนึ่งมาให้แพรวดาว แพรวดาวก้มศีรษะขอบคุณก่อนรับถ้วยชาจากทาโร่ แพรวดาวกำลังจะยกชาขึ้นจิบ ชะงัก เมื่อเห็นเศษกระดาษซ่อนอยู่ใต้จาน มีข้อความภาษาญี่ปุ่นเขียนว่า  

“สวนหลังบ้าน..อีก 15 นาที”

แพรวดาวหันไปทางทาโร่ แต่เขาเดินหายไปแล้ว แพรวดาวมองกระดาษข้อความอย่างชั่งใจ

ในสวนหลังบ้าน แพรวดาวเดินผ่านเงามืดของต้นซากุระเข้ามาในสวน ชะงักเมื่อเห็นทาเคชิก้าวออกมาจากหลังต้นซากุระ “ขอบคุณที่มา”

“ฉันไม่แน่ใจว่าควรจะมามั้ย” แพรวดาวบอกทาเคชิ อย่างรู้สึกผิด “ฉันไม่สมควรมาพบคุณ... แต่ฉันคิดว่าคุณคงอยากพูดกับใครสักคน”

 “เซโกะ” ทาเคชิจ้องหน้าแพรวดาวพลางเอามือทั้งสองข้างแตะที่ไหล่ของเธอ พูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือด้วยความซาบซึ้ง “คุณเป็นคนเดียวในโลกที่ผมต้องการที่สุด”

ทาเคชิรั้งแพรวดาวมาไว้แนบอก ซบหน้าลงบนเรือนผมของเธอ  น้ำตาซึมเมื่อได้กอดผู้หญิงในดวงใจ “ผมอยากได้ยินเสียงคุณ  อยากกอดคุณ... ถึงจะเป็นแค่ช่วงเวลาสั้น ๆ มันก็ทำให้ผมมีกำลังใจ”

แพรวดาวยืนทื่อด้วยความตกใจ ทาเคชิดึงตัวแพรวดาวเข้ามากอด  แพรวดาวกำลังจะยกมือขึ้นผลักแผ่นอกเขา กลับชะงักค้างไว้แค่นั้น ก่อนวางลงบนแผ่นหลังของเขาแทน

โถงบ้านโอะนิซึกะ ไอโกะตวาดคัตสึกับเซกิด้วยความหงุดหงิด “ถามอะไรก็ไม่รู้เรื่องสักอย่าง น่ารำคาญที่สุด”

ทาโร่เดินผ่านมาพอดี  ไอโกะจึงรีบปรี่เข้าไปขวาง “เห็นทาเคชิมั้ย”