บทละครโทรทัศน์ เล่ห์ลับสลับร่าง ตอน 13 หน้า 2
“ทีนี้ตาฉันบ้างล่ะ” เภตราวิ่งเข้าใส่คนร้ายแล้วเตะต่อย จับบิดแขนทุ่มลงพื้นไม่ยั้ง รามิลค่อยๆเดิน
ออกมาเห็นเภตราเล่นงานคนร้ายก็ทึ่งมาก เภตราเตะต่อยคนร้ายจนหมอบราบคาพื้นก็ปัดมืออย่างสบายใจ แต่แล้วเสียงปืนดังขึ้นอีกด้าน เปรี้ยงงงงง!!!!! เภตราและรามิลหันไปเห็นว่าคนร้ายอีกคนกำลังยิงเข้ามาใส่ทั้งคู่ “ระวัง!!!!!” เภตรากระโดดพุ่งเข้าไปคว้าตัวรามิลให้หมอบลงทันที
คนร้ายตามยิงใส่เภตราไม่ยั้ง ปังๆๆๆ เภตราวิ่งหลบกระสุนหัวซุกหัวซุน นึกขึ้นได้ก็ควักมีดออกมาเหวี่ยงใส่คนร้ายจนเฉียดหน้าคนร้ายไปนิดเดียว จากนั้นเภตราก็คว้าอุปกรณ์ทำครัวในตัวขึ้นมาเหวี่ยงใส่คนร้าย ทั้งค้อน ทั้งตะหลิว ขณะที่คนร้ายโดนอุปกรณ์ทุกชิ้นก็ถึงกับผงะหงายไปเลย เภตราควักมีดพับขึ้นมาตั้งท่าจะเหวี่ยงซัดใส่คนร้าย แต่แล้วคนร้ายควักปืนขึ้นมาอีกกระบอกแล้วเล็งไปทางเภตรา
“อยากตายก็เอาสิวะ” เภตราที่ถือมีดพับค้างไว้ คนร้ายยิ้มร้ายตั้งทำท่าจะยิงเภตรา ทันใดนั้นเอง คนร้ายล้มลงกับพื้นหมดสติทันที ด้านหลังคือรามิลถือไม้อยู่ในมือ ก่อนจะทิ้งไม้ลงทันทีด้วยความตกใจ เภตราตั้งสติได้ก็รีบลึกขึ้นมาจับมือรามิลมั่บ “รีบไปกันเร็ว” เภตราจับมือรามิลวิ่งออกไปทันที
หน้าโกดัง ฤทธิ์ชาติและซ้งวิ่งมาที่รถ พลางยิงปืนสวนไปทางตำรวจที่ตามมา เภตราและรามิลวิ่งเข้ามา
รามิลเห็นฤทธิ์ชาติกำลังเปิดประตูรถก็ตกใจมาก ขณะที่เภตราวิ่งเข้าไปหาฤทธิ์ชาติแต่โดนซ้งยิงปืนสวนมา เปรี้ยงงง!!!! เภตรารีบหลบทันที โดยดึงรามิลให้มาหลบด้วย
ฤทธิ์ชาติและซ้งขึ้นรถ ขับออกไปแล้ว เภตราจะตามไปแต่มีกระสุนปืนสวนมาตลอด เภตราเจ็บใจมาก
ทันใดนั้นเองรถขนของของฤทธิ์ชาติก็ขับฝ่าออกมาอย่างรวดเร็วพร้อมกับเสียงปืนที่ดังเป็นระยะ เภตราจับรามิลกดหัวหมอบลง ขณะที่ตำรวจอื่นๆก็หลบกันคนละทิศละทาง
ฤทธิ์ชาตินั่งในรถ พลางมองไปทางด้านหลังอย่างพะวง พลันหันมาบอกซ้งที่เป็นคนขับรถ
“หาตัวสายตำรวจให้เจอแล้วเก็บมันซะ”
“ครับนาย” สีหน้าฤทธิ์ชาติเจ็บใจมาก
คอนโดรามิล รามิลนั่งอึ้งอยู่ ขณะที่เภตราถอดชุดอุปกรณ์ในตัวออกทีละชิ้น
“ฉันนึกไม่ถึงเลยว่า นายฤทธิ์ชาติจะเป็นหัวหน้าแก๊งฉิมพลี ภายนอกเค้าสุภาพ อ่อนโยน ดูดีมาก ทำไมกลายเป็นคนเลวไปได้”
“ผมบอกแล้วไงว่าหมอนี่มันไว้ใจไม่ได้ ทีนี้เชื่อรึยังล่ะ” รามิลพยักหน้า “ฮื่อ แล้วนี่คุณจะทำยังไงต่อ”
“คนแบบนี้ปล่อยไว้ก็เป็นบ่อนทำลายชาติ ยังไงผมก็ต้องหาหลักฐานมาจับมันให้ได้”
“นึกถึงเมื่อกี้ดีนะที่คุณตามมาทัน ไม่งั้นฉันคงเป็นผีเฝ้าโกดังไปแล้ว”
“ผมเองก็ต้องขอบคุณที่คุณช่วยชีวิตผมไว้เหมือนกัน” รามิลยิ้มรับอย่างภูมิใจ