บทละครโทรทัศน์ เล่ห์ลับสลับร่าง ตอน 13 หน้า 5
“ขอโทษนะคะ นกยูงตกใจไปหน่อยค่ะ”
อาคมรีบคาดเข็มขัดทันที พลันหันมายิ้มกับนกยูง
“ไม่เป็นไรครับ ลองใหม่อีกที ค่อยๆปล่อยเบรกแล้วเหยียบคันเร่งช้าๆนะครับ”
นกยูงพยักหน้ารับ ก่อนจะเหยียบคันเร่งเต็มแรง “เบาๆคร๊าบบบ เบาเบ๊า!!!!!!!!”
“อร๊ายยยยยย!!!!!” นกยูงเหยียบเบรกเต็มแรง ทำเอาอาคมหน้าทิ่มไปข้างหน้าเลย
นกยูงหน้าเสียด้วยความตกใจ “ไม่เอาแล้ว ฉันคงขับรถไม่ได้หรอกค่ะ”
นกยูงหน้าซีดตัวสั่นด้วยความตกใจมาก อาคมพยายามใจเย็นสุดๆ เอื้อมมือไปจับมือนกยูงไว้
“ไม่ต้องกลัวนะครับ ผมอยู่นี่ แค่ขับรถไม่มีอะไรน่ากลัวเลย”
“แต่ฉันรู้ว่าฉันขับไม่ได้แน่” อาคมพูดกับนกยูงอย่างให้กำลังใจสุดๆ “ลองอีกครั้งนะครับ พยายามอีกนิด ผมอยู่ข้างๆนี่ รับรองว่าคุณนกยูงจะต้องปลอดภัยครับ”
นกยูงมองหน้าอาคม พยายามรวบรวมความกล้าอีกครั้ง “ก็ได้ค่ะ”
“ปล่อยเบรกแล้วเหยียบคันเร่งเบาๆนะครับ” นกยูงพยักหน้ารับ ก่อนจะเหยียบคันเร่งเต็มแรง “อร๊ายยยยย / เอ๊ยยยยยย” โครมมมมมมมม!!!!!! เสียงรถที่ชนวัตถุบางอย่างเต็มแรง สองคนตกใจมาก
ริมสะพานสวยงาม นกยูงยืนร้องไห้ด้วยความรู้สึกผิด ขณะที่อาคมยื่นผ้าเช็ดหน้าให้นกยูงด้วยความเห็นใจ “อย่าร้องไห้เลยครับ เรื่องแค่นี้เองไม่เป็นไรเลย”
นกยูงรับผ้าเช็ดหน้ามาเช็ดน้ำตาแล้วสั่งน้ำมูก “ฉันมันไม่เอาไหนเลย แค่ขับรถง่ายๆแค่นี้ยังทำไม่ได้”
“คนเราไม่จำเป็นจะต้องเก่งทุกเรื่องก็ได้นี่ครับ สำหรับผมแล้ว ที่คุณนกยูงเป็นอยู่ทุกวันนี้ก็สุดยอดแล้วครับ” นกยูงมองอาคมรู้สึกดีขึ้น “คุณอาคมอย่าโกหกเลยค่ะ ฉันรู้ตัวเองดี”
“ผมพูดจริงๆนะครับ ที่คุณนกยูงเป็นอยู่ทุกวันนี้ มันดีอยู่แล้ว ดีจนผมเองยังเอ่อ” นกยูงสนใจฟัง “ยังอดชื่นชมคุณไม่ได้” อาคมตัดบท “ผมอยากให้คุณนกยูงพยายามอีกนะครับ เพราะมันอาจจะเป็นสิ่งเดียวที่ผมทำเพื่อคุณได้ในตอนนี้ หลังจากนั้นหน้าที่ดูแลคุณนกยูงคงเป็นของพี่มิลเท่านั้น”
นกยูงและอาคมมองหน้ากัน ด้วยความรู้สึกเศร้าใจอย่างบอกไม่ถูก
“ทำไมฉันรู้สึกใจหายแปลกๆนะคะ ทั้งที่ฉันควรจะดีใจ”
“ผมเองก็เหมือนกัน ผมไม่รู้ว่าพี่มิลจะดูแลคุณได้ดีแค่ไหน แต่ผมอยากให้คุณดูแลตัวเองให้ดีนะครับ”
อาคมพูดด้วยความรู้สึกเจ็บปวดหัวใจเหลือเกิน สองคนสบตากันซึ้ง ต่างคนต่างรู้สึกอยากจะสวมกอดกันเหลือเกิน แต่แล้วเสียงโทรศัพท์มือถือนกยูงก็ดังขึ้น นกยูงชะงักทันทีรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมารับสาย
“ค่ะคุณแม่ ที่ไหนนะคะ ได้ค่ะ” นกยูงวางสาย หันมาบอกอาคม
“ฉันคงต้องไปแล้วค่ะ พอดีคุณแม่โทรมาตามแล้ว”