บทละครโทรทัศน์ เล่ห์ลับสลับร่าง ตอน 3 หน้า 2
ก้องกำลังวางบล็อกกิ้ง และซ้อมนักแสดงอยู่ รามิลนอนอยู่บนพื้นมีข้าวของวางทับบนตัว
“ลองพูดตามบทนะครับ”
รามิลเล่นแข็ง ไม่ค่อยมีอารมณ์เท่าไหร่ “คุณเพราพิลาศ คุณ คุณมาทำไม มันอันตราย”
เภตรานั่งบนพื้นที่มีผ้าปูรองเอาไว้ มีคนกางร่ม และมีคนถือพัดลมตัวเล็กจ่อไว้ตลอดเวลา
“ที่รัก ที่รักของเพราพิลาส เธอจะตายจากชั้นไปไม่ได้ เราจะตายจากกันไม่ได้”
“แล้วน้องเภก็ค่อย ๆ ประคองหมวดขึ้นมาไว้ในอ้อมกอด”
“ค่ะ เอาจริงเดี๋ยวเภทำให้” ก้องเพลียกับเภตรา แต่เก็บอาการ
“แล้วหมวดก็เอามือประคองหน้าน้องเภ และพูดบทตามที่เขียนไว้นะครับ”
“ครับ” รามิลยื่นมือไปจะประคองหน้าเภตรา แต่เภตราเบือนหน้าหนี รามิลเก้อเล็กน้อย “ถ่ายจริงค่อยจับค่ะ”
ก้องรีบตัดบทกลัว บรรยากาศจะมาคุ “โอเค เดี๋ยวซ้อมเหมือนจริงอีกทีนะ”
เภตราเหวี่ยงเล็กๆ “เอาจริงสักทีเถอะค่ะ พี่ก้อง เภพร้อมตั้งนานแล้ว”
“งั้นเอาจริงเลยนะ เทคเดียวผ่านเลยนะผู้หมวด” ก้องเดินออกไป
เภตราลุกขึ้นยืน แล้วก้มลงมองรามิลเหยียด ๆ
“เวลาแอ็คติ้งน่ะให้มันมีอินเนอร์ด้วยนะคะ ใส่ฟีลลิ่งลงไปด้วย ไม่ใช่เล่นแข็งทื่อเป็นสากกะเบือ”
“ครับ... ครับผม” รามิลฝืนยิ้มแห้งๆ อึ้งเล็กน้อย เภตราไม่เห็นจะอ่อนหวานอย่างที่คิด
ในฉาก มีระเบิดขึ้น เห็นคนวิ่งหนีกันอลหม่าน เภตราวิ่งสวย ๆ ผ่านม่านควันเข้ามามองหารามิล “ลือชัย ลือชัย คุณอยู่ที่ไหน”
มีเสียงครางออกมาจากกองไม้ เภตราเข้าไปรื้อกองไม้ออก เห็นร่างของลือชัยนอนจมกองเลือดอยู่
“คุณเพราพิลาศ คุณ คุณมาทำไม มันอันตราย”
ที่มอนิเตอร์ที่พี่ก้อง ดนู ทีมงานรุมดูอยู่ เห็น อาทิตย์และอจลานั่งลุ้นอยู่ไม่ห่าง เภตราทรุดตัวลงนั่ง
“ที่รัก ที่รักของเพราพิลาส เธอจะตายจากชั้นไปไม่ได้ เราจะตายจากกันไม่ได้”
เภตราค่อย ๆ ช้อนบ่าของรามิลขึ้นมาประคองไว้แนบอก รามิลพูดทื่อ ๆหน่อย “เพราพิลาศของผม โปรดระลึกไว้เสมอว่าถึงแม้ตัวผมต้องตายจากคุณไป แต่ความรักของผมจะอยู่กับคุณตลอดไป...ชั่วกาลนาน”
รามิลเอื้อมมือที่เปื้อนเลือดเปื้อนฝุ่นยื่นไปประคองหน้าเภตรา “กรี๊ดดดดดดด”
รามิลตกใจสุดขีด “เฮ้ย” เภตรารีบผละออกจากร่างรามิลทันที ก้อง อาทิตย์ อจลาที่ดูมอนิเตอร์ ตกใจไม่แพ้กัน
“คัท คัท อะไรกัน เจองูเหรอ” พวกทีมงานแตกตื่นรีบวิ่งเข้าไปช่วยเภตราทันที
-ตัดไป-
เภตราเต้นเร่า ๆ ร้องเรียกหาเจ๊อั้มจ้าละหวั่น เภตรากรี๊ด “ตายแล้ว พี่อั้ม พี่อั้มอยู่ไหน”
เจ๊อั้มรีบวิ่งหน้าตาตื่นเข้ามา อจลาและอาทิตย์กลั้นหัวเราะอยู่เบื้องหลังพี่ก้อง
“เร็ว ๆ ทิชชู่ ครีมล้างหน้า ครีมกันฝ้า กันสิว แอลกอฮอลล์ฆ่าเชื้อโรค เร็ว เช็ดขี้ฝุ่นพวกนี้ออกให้หมด เร็วซี้ เดี๋ยวหน้าเภพังหมด”