บทละครโทรทัศน์ เล่ห์ลับสลับร่าง ตอน 3 หน้า 3
อั้มกระแทกเสียง “ รู้แล้ว รีบอยู่เนี่ย” เจ๊อั้มและทีมช่างแต่งหน้าวิ่งวุ่นเข้ามาเช็ดหน้าให้เภตรา รามิลยืนงงเป็นไก่ตาแตก
“คุณเภ เป็นอะไรครับ”
“ยังมีหน้ามาถาม มือนายสกปรกขนาดนั้น กล้าดียังไง เอามาจับหน้าฉัน อี๊.....ทั้งเหม็นทั้งโสโครก”
“ผมขอโทษ ผมทำตามบท ไม่ได้ตั้งใจให้หน้าคุณเปื้อน ไม่นึกว่าคุณเภจะรังเกียจ...”
เภตราแหว “เป็นใครก็ต้องรังเกียจ สกปรก เชื้อโรคทั้งนั้น หรือผู้หมวดชอบ ห๊ะ ! ฉันไม่ใช่วัวใช่ควายนะจะได้ชอบปลักชอบเลนน่ะ”
รามิลตกตะลึง ไม่นึกว่าสาวสวยอย่างเภตรา จะก้าวร้าว ไม่น่ารักได้ขนาดนี้
“แล้วรู้เอาไว้ซะด้วย หน้าของฉันประกันไว้กับบริษัทประกันภัยแล้ว ยี่สิบล้าน ถ้าเกิดเสียโฉมขึ้นมาฉันฟ้องเรียกค่าเสียหายนายให้หมดตัวแน่”
ก้องปลอบ “ไม่เอาน่าหนูเภ ผู้หมวดเขาไม่รู้”
“ก็ควรจะรู้เอาไว้ สำหรับเภมันเรื่องใหญ่ค่ะ หน้าเภเสียโฉมไปว่ายังไง เภเพิ่งได้ตำแหน่ง”เภตราทำท่าประกอบด้วย ““ไข่มุกแห่งเอเชีย” จะมาทำชุ่ยๆอย่างนี้กับเภไม่ได้”
“โอเค โอเค เอาอย่างนี้นะครับ เดี๋ยวผู้หมวดไปอาบน้ำเปลี่ยนชุดใหม่ แล้วเดี๋ยวเรามาถ่ายกันต่อ”
“คุณเภต้องอาบน้ำ เปลี่ยนชุด ทำหน้าทำผมใหม่เลยใช่ไหมครับ”
“ก็ใช่สิยะ ต้องล้างใหม่ให้หมดคราบกลิ่นโคลนสาบควาย”
“งั้นกว่าจะได้ถ่ายก็ปาเข้าไปบ่ายสอง พักกองกินข้าวเลยละกัน” พี่ก้องเดินกุมขมับหลุดออกไป
เภตรามองหน้ารามิลเอาเรื่อง แล้วสะบัดไป ยังบ่นกับช่างไม่เลิก “นี่หล่อน เอาน้ำอะไรมาล้างให้ฉัน น้ำแร่มีไหม น้ำแร่”
รามิลมองตามทำอะไรไม่ถูก อาทิตย์ อจลายิ้มน้อยยิ้มใหญ่เข้ามาประกบ “เห็นฤทธิ์นังเภตราแล้วหรือยังครับผู้หมวด”
“นี่แค่ประเดิมซีนแรกเท่านั้นนะคะ” อาทิตย์กับอจลาหัวร่อกันคิกคัก แท็กมือกัน
ห้องแต่งตัวรวม รามิลนั่งหน้าจ๋อย กำลังเช็ดมือที่เลอะฝุ่นเลอะเลือดออกจนหมด มีอาทิตย์กับอจลานั่งอยู่ด้วย
“เป็นอะไรไปคะ ผู้หมวด อารมณ์เสียเหรอคะ”
“เปล่าครับ ผม...ทั้งผิดคาด ทั้งผิดหวัง ไม่นึกว่าคุณเภตราดาราขวัญใจของผม เธอจะปากจัด แล้วอารมณ์ร้ายขนาดนี้ เฮ้อ... ตรงข้ามกับความงามของเธอเลย” อาทิตย์หัวเราะร่า “นี่ล่ะครับอีสำเภาตัวจริง เสียงจริง”
“เดี๋ยว....ที่คุณเรียกอีสำเภา หมายถึง...”
“ก็นังนี่น่ะแหละค่ะ เมื่อก่อนเข้าวงการใหม่ ๆ มันชื่อสำเภา กะเพรางาม พอเริ่มดัง หมอดูเกิดทักว่าชื่อเป็นกาลกิณี เลยเปลี่ยนมาเป็นเภตรา ภาวดี แทน”
“งั้นเจ้าของเสียงแว้ด ๆ เมื่อเช้าก็...”
“เสียงแม่นั่นล่ะครับ”
“ไม่อยากจะเชื่อเลย ขอโทษนะครับ ผมเข้าใจว่าเป็นคุณอัดซะอีก”
“แหม.....เห็นอัดร้ายกาจขนาดนั้นเชียวเหรอคะ”