บทละครโทรทัศน์ เล่ห์ลับสลับร่าง ตอน 7 หน้า 4
“ปีนี้ผู้หมวดรามิลอายุเข้าเบญจเพส ดวงกำลังตก เลยถูกสิ่งไม่ดีเล่นงานเอา เธอรีบพาคู่หมั้นเธอไปสะเดาะเคราะห์ แก้กรรมจะดีกว่า เคราะห์หนักจะได้กลายเป็นเบา” จีอุนแนะ
“ไว้รอให้คุณมิลออกจากโรงพยาบาลก่อนแล้วกัน แต่ตอนนี้ ฉันไม่อยากให้คุณมิลเป็นตำรวจแล้วล่ะ มันเสี่ยงเกินไป ถ้าคุณมิลเป็นอะไรขึ้นมา แล้วฉันจะอยู่ยังไง”
“พี่มิลฝันที่จะเป็นตำรวจเหมือนคุณพ่อมาตั้งแต่เด็ก คงยอมไม่เลิกล้มความตั้งใจง่ายๆ”
“ไม่รู้แหละ ออกจากโรงพยาบาลเมื่อไหร่ นกยูงจะต้องคุยกับคุณมิลให้รู้เรื่อง” นกยูงหน้าเครียดเป็นห่วงความปลอดภัยของรามิล เภตรามาถึงหน้าห้องรามิล เบรคเอี๊ยดดด ! เห็นนกยูง อาคม จีอุน จับกลุ่มอยู่หน้าห้อง เข้าไปไม่ได้
“นกยูง จีอุน ไอ้คม ... โธ่เว้ย แล้วจะเข้าไปยังไงวะเนี่ย”เภตราครุ่นคิดหาทางแอบเข้าห้องรามิลให้ได้
หน้าต่างห้องผู้ป่วยรามิล เภตราไต่ขอบปูนด้านนอกที่ยื่นออกมาเพียงคืบกว่าๆ จะปีนเข้าห้องรามิลทางหน้าต่าง น่าหวาดเสียว รามิลนอนก่ายหน้าผาก คิดไม่ตก พลิกไปพลิกมาอยู่บนเตียง เภตราเอาหน้าแนบกระจก เห็นรามิลนอนอยู่คนเดียว ก็เคาะกระจกเรียก รามิลหันไปมอง เห็นหน้าตัวเองแนบเกาะกระจกเหมือนตุ๊กแก ก็อ้าปากหวอ ตกใจ แทบช็อค “กรี๊ดดด...นี่มัน...แก...”
“ชู่วววว์.... เบาๆสิคุณ เดี๋ยวหมอกับพยาบาลก็ยกโขยงกันมาหรอก”
“ทำไมถึงเข้าไปอยู่ในร่างฉัน” รามิลฉุกคิดขึ้นได้ “ทำไม นี่คุณเข้าไปสิงร่างฉันได้ยังไง ใครอนุญาต ออกมาเดี๋ยวนี้นะ ฉันจะเอาร่างฉันคืน”
“มีสติหน่อยคุณ อย่าเพิ่งโวยวายได้มั้ย”
รามิลยังช็อคอยู่ ปลดล็อคกระจกหน้าต่าง ให้เภตราปีนเข้ามาในห้อง
ห้องผู้ป่วยรามิล เภตรากดล็อคประตู รามิลเอื้อมมืออันสั่นเทาแตะที่หน้าของเภตรา ไม่อยากจะเชื่อสายตา
“ตอนนี้คุณอยู่ในร่างผม และผมก็อยู่ในร่างคุณ”
“หมายความว่า...เราสองคนสลับร่างกันงั้นเหรอ ไม่นะ ฉันไม่ยอม เอาร่างฉันคืนมาเดี๋ยวนี้นะ เอามา”
รามิลเอาหมอนฟาดเภตราหวังจะให้ออกจากร่าง เภตราชักยั๊วะ
“โอ๊ย นี่ คุณ ! พอได้แล้ว ยิ่งคุณอาละวาด ผมก็ยิ่งประสาทเสีย”
“จะทำอะไรก็รีบๆทำเข้าสิ หรือว่า....เราจะไปเล่าอาการให้หมอฟังดี”
“ไม่มีทาง เล่าไปก็ไม่มีใครเชื่อ ดีไม่ดีเราสองคนอาจจะถูกฉีดยาระงับประสาท ขังอยู่ในวอร์ดโรคจิต หรือไม่ก็ถูกส่งตัวไปโรงพยาบาลบ้า”