บทละครโทรทัศน์ เล่ห์ลับสลับร่าง ตอน 18

บทประพันธ์ : นรอินทร์ – พรรณวดีบทโทรทัศน์ : ศันสนีย์ / เหมือนฝัน

หน้าห้องฉุกเฉินในโรงพยาบาล อาคม นกยูงนั่งรอกระวนกระวายใจเป็นห่วงรามิลกับเภตราที่อยู่ด้านใน

ทอมณีผุดลุกผุดนั่ง เดินไปชะเง้อมองเข้าไปในห้องฉุกเฉินอย่างร้อนใจตลอดเวลา อั้มซึ่งนั่งถัดไปไม่ไกลกำลังคุยโทรศัพท์มือถือกับดนู

“ค่ะคุณดนู.. ยังอยู่ในห้องฉุกเฉินค่ะ.. ว่าแต่ยังไม่มีนักข่าวรู้เรื่องนี้ใช่มั้ยคะ โอเคค่ะ..ค่ะ..แล้วอั้มจะรีบส่งข่าวอาการของน้องเภกับคุณมิลนะคะ.. ค่ะ” อั้มวางสาย หมอดูนักษัตรเดินไปเดินมาอย่างกระวนกระวายใจหนักมากอยู่ด้านหลัง พึมพำ..จิตตกสุดๆ “เวรกรรมอาเพศอะไรกันนักกันหนา ทำไมถึงมาเป็นซ้ำเป็นซ้อนอย่างนี้! เวรกรรมอะไรไม่จบไม่สิ้น!  เชิญมาเซอร์ไพรส์งานแต่ง..จะกลายเป็นเซอร์ไพรส์งานศพปะเนี่ย!!”

ห้องฉุกเฉิน ร่างของรามิล เภตรานอนอยู่บนเตียงคนละเตียง ทั้งคู่ใส่เฝือกดามคอ (philadelphia collar) และกระดานรองหลัง (spinal board) ที่แขนข้างซ้ายของรามิลซึ่งถูกยิงมีผ้าพันแผลห้ามเลือดเอาไว้..เลือดไหลออกมาจนชุ่มผ้าพันแผล พยาบาลรายงานแพทย์ ER ที่เข้ามาดูอาการรามิลและเภตรา

“คนไข้ตกจากที่สูง  ไม่รู้สึกตัวค่ะ”

“ส่งไป X-Ray  CT Brain ก่อน  ดูว่ากะโหลกร้าว หรือมีเลือดออกในสมองรึเปล่า”

แพทย์และพยาบาลต่างคนต่างทำหน้าที่ของตัวเองอย่างสุดความสามารถ เภตราและรามิลยังนอนนิ่งอยู่บนเตียง อาการน่าเป็นห่วงสุดๆ

หน้าห้องฉุกเฉิน อั้มและทอมณีลุกบ้าง นั่งบ้าง เดินวนเวียนอยู่หน้าห้องฉุกเฉิน  ตาคอยชะเง้อมองเข้าไปในห้อง สลับกับหันไปมองนาฬิกาซึ่งแขวนที่ผนังข้างฝาจากเวลา 14.10 น. ขยับไปที่ 15.25 น. อั้มนั่งร้องไห้กระซิกๆ ทอมณีและนกยูงคอยลูบหลังลูบไหล่ปลอบใจอยู่ข้างๆ นกยูงหันมามองอาคม อาคมจับมือนกยูงบีบเบาๆ อย่างให้กำลังใจ.. ผ่านเวลา จนกระทั่งนาฬิกาบอกเวลา 16.30 น. อั้มและทอมณีนั่งซบหลับพิงกันอย่างหมดแรง

หมอดูนักษัตรนั่งสัปหงก ตาปรืออยู่ที่มุมด้านหลัง หมอดูนักษัตรเห็นเหมือนเงาคนเดินผ่านหน้าแว่บๆ หมอดูนักษัตรจะหลับตาแล้วชะงัก เอะใจ ลืมตาโพลงขึ้นมา ทั้งดีใจทั้งประหลาดใจเมื่อเห็น..รามิลในชุดสูทหล่อเภตราในชุดเจ้าสาวสวยยืนอยู่ตรงหน้า

“ห๊ะ!! นี่ตกลงคุณสองคนฟื้นแล้วเหรอ แล้วทำไมไม่มีใครบอกฉันเลยล่ะ”

“ฟื้น?  หมายความว่าไง  แล้วหมอมานั่งหลับอะไรตรงนี้”