บทละครโทรทัศน์ เล่ห์ลับสลับร่าง ตอน 18 หน้า 4
“โชคดีนะคะที่กระสุนแค่เฉี่ยวไป แล้วตอนที่คุณตกลงมา ก็ตกลงไปบนหลังคารถของหมอนักษัตรพอดี เลย
รอดมาได้แบบปาฏิหาริย์” รามิลพยักหน้ายิ้มบางๆ เหมือนทุกอย่างจะโอเค แต่แล้วก็ชะงัก..เอะใจ รามิลเอะใจ รีบหันไปถามอาคม “เดี๋ยว! เมื่อกี้คุณเรียกฉันว่าอะไรนะ”
“ก็พี่มิลไงครับ” รามิลตกใจ “พี่? พี่เหรอ? อย่ามาล้อเล่นกับฉันอย่างนี้นะ!”
อาคม นกยูงอึ้งเมื่อเห็นท่าทางที่เปลี่ยนไปของรามิล..ดูเหมือนไม่ใช่รามิลคนเดิม
“อย่าบอกนะว่าเกิดอะไรขึ้นกับฉันอีก” รามิลสติแตก “กระจกอยู่ไหน เอากระจกมา!!!”
ห้องพิเศษเภตรา เภตรานอนหลับแหกแข้งแหกขาอยู่บนเตียง ที่ศีรษะมีผ้าพันแผลพันเอาไว้ อั้ม ทอมณี หมอดูนักษัตรก้มหน้าเข้ามามอง ประหลาดใจกับท่านอน จะนอนสบายอะไรเบอร์นี้ เภตราลืมตาตื่นขึ้นมาพอดี ตกใจ “เฮ้ย!!!” เภตรายกเท้าถีบทั้งสามตามสัญชาตญาณ
อั้ม ทอมณี หมอดูนักษัตรหลายหลังล้มระเนระนาดลงไปกองที่พื้น
“อะไรกันฮะน้องเภ ฟื้นมาก็จัดหนักกันเลยเหรอฮะ”
“โอ๊ยย ถีบเข้ามาได้นะยัยเภ ก้นฉันหักหรือเปล่าเนี่ย”
“คุณเภนี่เห็นตัวเล็กๆ บางๆ ก็มือหนักตีนหนักเหมือนกันนะ”
เภตราที่นั่งอยู่บนเตียงอึ้ง..น้องเภ!..ยัยเภ!..คุณเภ! เภตราตกใจ “เภ! เภอีกแล้วเหรอ!!!”
เภตราแทบกระโดดลงจากเตียง วิ่งไปที่ห้องน้ำ อั้ม ทอมณีงง..จะรีบไปไหน ขณะที่หมอดูนักษัตรครุ่นคิด ก่อนจะตาเบิกกว้าง ใจหายแว้บ..ไม่นะ!
ในห้องน้ำห้องพิเศษเภตรา เภตราพรวดพราดไปที่กระจก แล้วตาเหลือกเมื่อเห็นหน้าเภตราในกระจกเต็มตา เภตราปากคอสั่น “คุณเภ! มะ.. ไม่!!! ปะ..เป็นไปไม่ได้”
รามิลยืนอยู่หน้ากระจก แล้วช็อกตาค้างเมื่อเห็นภาพสะท้อนในกระจกคือรามิล! รามิลเอามือแตะหน้าตัวเอง ปากคอสั่น “มะ..ไม่จริง ฉะ..ฉันต้องฝัน ต้องไปไปแน่ๆ”
เภตราตัดสินใจก้มลง ค่อยๆ แง้มเสื้อชุดคนไข้ออกดู แล้วตาเหลือกค้าง..ช็อกสุดขีด
รามิลกลั้นใจค่อยๆ แง้มกางเกงชุดคนไข้ออกดู แล้วตาโตค้าง..ช็อกโลกแตก
เภตราและรามิลกรีดร้องพร้อมๆกัน “อ๊ากกกกกก / กรี๊ดดดดดดดด”
ห้องพิเศษรามิล รามิลนั่งร้องไห้กระซิกๆ หมดอาลัยตายอยากอยู่บนเตียง โดยมีนกยูงคอยนั่งปลอบโยนอยู่ข้างๆ ขณะที่อาคมนั่งหน้าเครียดอยู่อีกมุมหนึ่ง ไม่รู้จะจัดการกับเรื่องเหลือเชื่อนี้ต่อไปยังไง สักครู่..ประตูเปิดผลัวะ เภตราเดินเข้ามา ตามด้วยอั้ม ทอมณี และหมอดูนักษัตรที่ตามเข้ามาเผือกอย่างมึนงงจับต้นชนปลายไม่ถูกว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่!
“คุณเภ!” รามิลเห็นเภตราแล้วปล่อยโฮ โผเข้ากอดเภตรา “คุณมิล!”