บทละครโทรทัศน์ เพลิงนรี ตอนที่ 3 หน้า 2
ในร้านหนังสือ พริริสาขยับตัวออก “ขอบคุณค่ะ”
พริริสาพูดกับธีภพแล้วมองเลยไป ธีภพหันไปมองตามเห็นกรนันท์ผ่านชั้นหนังสือเดินเข้ามาอย่างเร็ว ธีภพยืนอยู่คนเดียว
กรนันท์น้ำเสียงเอาเรื่อง “พี่ภพ”
“เกรซ”
“มันเป็นใครคะ”
ธีภพหันกลับไปหาพริริสา แต่พริริสาหายไปแล้วก็แปลกใจ “เกรซพูดเรื่องอะไร”
“ก็เมื่อกี้เกรซเห็นพี่ภพยืนกอดกับ...มันต้องอยู่แถวนี้แน่” กรนันท์พยายามเดินหาพริริสา
พริริสาหลบอยู่หลังชั้นวางหนังสืออีกด้าน คณินเดินตามเข้ามาก่อน ที่กรนันท์จะเจอพริริสา
คณินเอ่ยถาม “อะไรกันเกรซ”
กรนันท์ชะงัก ธีภพเห็นคณิณก็รีบยกมือไหว้ กรนันท์เห็นคนมองมาจึงหยุดโวยวาย พริริสารีบหาทางหลบ ไปอีกด้าน
ร้านกาแฟ กรนันท์กระแทกแก้วกาแฟลงอย่างไม่สบอารมณ์ “เกรซเห็นจริงๆ นะคะคุณพ่อ”
“แต่พ่อเห็นธีภพเขาอยู่คนเดียว” กรนันท์ได้แต่หงุดหงิดที่คณินไม่ได้เห็นเหมือนตน คณินจึงเอาใจ “อย่าหัวเสียกับเรื่องไม่เป็นเรื่องดีกว่า ไหนว่ามีของที่อยากได้ไง”
คณินหยิบกล่องนาฬิกาออกมาจากกระเป๋าเสื้อสูทส่งให้กรนันท์ กรนันท์แปลกใจเปิดกล่องเห็นนาฬิกาหรูที่ตัวเองกำลังอยากได้ก็ดีใจมากเข้าไปกอดคณิน
“รุ่นลิมิเต็ดที่เกรซอยากได้นี่ คุณพ่อแอบไปซื้อตอนไหนคะ”
“ก็ตอนที่รอเรานั่นล่ะ คุณย่าบอกพ่อไว้หลายวันแล้ว ว่าเราอยากได้นาฬิกาเรือนนี้”
“คุณพ่อก็เลยเซอร์ไพร์สเกรซเหรอคะ เกรซรักคุณพ่อที่สุดเลย”
คณินลูบผมกรนันท์อย่างรักใคร่ “พ่อก็รักเกรซที่สุดเหมือนกัน”
คณินรู้สึกดีที่ทำให้กรนันท์มีความสุขอย่างเต็มที่ เพราะเหมือนได้ทดแทนความสุขนี้ให้กับลูกสาวอีกคนที่เขาไม่มีโอกาสได้เจอ ลึกๆ ขณะที่กอดกรนันท์ คณินเองก็อดคิดถึงลูกอีกคนไม่ได้ หลังแจกันดอกไม้ใบใหญ่ ที่ตั้งกั้นแบ่งพาร์ทิชั่นในร้าน พริริสานั่งมองดูภาพความสุขระหว่างคณินและกรนันท์อย่างน้อยใจและ เจ็บปวดใจ
ในอดีต บ้านเช่า พีรดาเข้ามาดูพริริสาที่กำลังวาดรูปอยู่ “วาดอะไรอยู่น่ะริสา”
“ริสาวาดรูปตัวเอง รูปแม่ แล้วก็กำลังจะวาดรูปพ่อ แต่ริสานึกไม่ออกจะวาดพ่อออกมายังไง” พริริสาสงสัยตามประสาเด็ก “แม่จ๋า แล้วพ่อจะรักริสาเหมือนที่แม่รักริสาไหมนะ”
พีรดานิ่งงันไม่รู้จะตอบลูกยังไง รู้สึกสงสารลูกสาวจับใจ