บทละครโทรทัศน์ เพลิงนรี ตอนที่ 10 หน้า 4
“พวกเรารู้นะว่าริสาต้องรับมือกับทั้งคุณเกรซ แล้วไหนจะคุณกานดา คุณวิวรรณอีก แต่เรื่องของความรัก ยิ่งฝ่าฟันมันก็ยิ่งมีค่าจริงไหม” บุษกรให้กำลังใจ
“นี่ฉันว่าพวกเธอเข้าใจอะไรผิดไปหมดแล้ว” พริริสาเอ่ยงงๆ
ชนิตาตัดบท “เอาน่า ไม่ต้องเขินหรอก ยังไงพวกเราก็อยู่ทีมริสานะ สู้ๆ”
พริริสาทั้งขำทั้งนึกขอบคุณที่ทั้งสามเป็นห่วงตน ถึงจะเข้าใจผิดก็ตาม โรซี่ทำท่าชะเง้อเหมือนกำลังรอใครอยู่
ชนิตาไม่รู้ก็เลยถาม “มองอะไร ชะเง้อเป็นยีราฟรอกินหญ้าเชียว”
“ขอหญ้าอ่อนด้วยนะ” โรซี่นึกได้ “บ้าเหรอ ฉันกำลังมองหา...”
อธิรุธและธีภพเดินเข้ามาในร้าน โรซี่เห็นก็อยากจะกรี๊ด “มาจริงๆ ด้วย”
ชนิตากระซิบกับโรซี่ “นี่หล่อนไลน์ไปบอกคุณรุธเหรอ...”
“ก็ไม่คิดว่าจะตามมาจริงๆ แถมพาคุณภพมาด้วย สงสัยเขาจะมีใจให้ฉัน” โรซี่ทำท่าเขินส่งสายตาให้อธิรุธ ทุกคนหันไปมองตามเห็นธีภพมากับอธิรุธก็แปลกใจ โรซี่รีบจัดเก้าอี้ให้ “เชิญค่ะๆ ร้านหาไม่ยากใช่ไหมคะ”
“ก็มาตามโลเคชั่นที่คุณโรซี่ส่งมานั่นล่ะครับ เจอเลย”
ธีภพรีบนั่งลงข้างพริริสาก่อนอธิรุธ อธิรุธจึงต้องไปนั่งอีกข้างติดกับโรซี่ ชนิตาได้แต่ทำสายตามองบน เบื่อที่โรซี่ชอบมโน
“สวัสดีครับคุณริสา ผมผู้กองอธิรุธ ขอมาทานมื้อค่ำด้วยคนนะครับ”
พริริสายิ้มให้อธิรุธตามมารยาท ได้เจอตัวจริงของคนที่ช่วยธีภพตามสืบเรื่องของเธอสักที “ยินดีค่ะ”
อธิรุธยักคิ้วให้ธีภพ ธีภพหมั่นไส้เพื่อนศอกเข้าท้องให้ อธิรุธจุกร้องไม่ออก ธีภพเห็นพริริสาใส่สร้อยข้อมือไม่ถอดก็ยิ้มพอใจ
ธีภพกระซิบพริริสา “โรซี่ว่าคุณไม่สบายใจเรื่องคุณแม่ผม”
“พวกโรซี่คิดไปเอง ฉันไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย”
ธีภพเปรย “เวลาผู้หญิงบอกว่าไม่ได้เป็นอะไร แสดงว่า เป็น คุณไม่สบายใจเพราะผม”
พริริสาลืมตัวเสียงดัง “ทำไมฉันต้องไม่สบายใจเพราะคุณด้วย” ทุกคนกำลังตักของกินเข้าปาก พากันชะงักหันมามองพริริสา “ไม่มีอะไร กินกันเถอะ” พริริสาทำทีตักอาหารกินไม่อยากพูดกับธีภพอีก
โรซี่ตักอาหารให้อธิรุธและธีภพอย่างเอาใจ “ทานเยอะๆ นะคะ”
พริริสาอยากแกล้งธีภพตักยำติดพริกเม็ดใหญ่ใส่จานให้ “ทานเยอะๆ นะคะ คุณภพ” ธีภพตักพริกเข้าปากเคี้ยว ทำหน้านิ่งให้พริริสาเห็นว่าแกล้งเขาไม่สำเร็จหรอก
ธีภพตักเปลือกมะนาวในส้มตำใส่จานพริริสาบ้าง “คุณก็ทานเยอะๆ นะ ริสา”
ธีภพยักคิ้วท้าให้พริริสากินบ้าง พริริสาหน้างอไม่ยอมกิน ทุกคนบนโต๊ะแอบดูสองคนหยอกกัน พลางสบตากันเองอย่างขำๆ ทุกคนกินอาหารกันอย่างเอร็ดอร่อย พูดคุยกันสนุกสนาน
ในผับช่วงหัวค่ำ กรนันท์นั่งหน้าบอกบุญไม่รับอยู่กับปรางและเชอร์รี่
เชอร์รี่กระซิบปราง“ยัยเกรซเป็นอะไรชวนพวกเราออกมาตั้งแต่หัวค่ำ นี่มันยังไม่ได้เวลาออกล่าเหยื่อของฉันเลยนะ มันต้องดึกกว่านี้สิ”
“จะมีอะไร นอกจากหัวเสียเรื่องผู้ชาย”