บทละครโทรทัศน์ เพลิงนรี ตอนที่ 4 หน้า 4
พริริสาเดินออกมาที่หน้าตึก ดร.กฤษเดินตามออกมา “เดี๋ยวหนู”
“คะ?”
“ฉันว่าหนูก็น่าจะรุ่นๆ เดียวกับหลานของฉัน อย่าหาว่าคนแก่สอนเลยนะ เวลาอยู่กับผู้ใหญ่ หนูควรจะอ่อนน้อมเข้าไว้ มันจะน่าเอ็นดูกว่า”
“แล้วถ้ากับผู้ใหญ่ที่ไม่ค่อยน่านับถือสักเท่าไหร่ละคะ”
ดร.กฤษหัวเราะอย่างเอ็นดูพริริสามากกว่าจะเห็นว่าก้าวร้าว “ก็คิดเสียว่าเขาเป็นญาติผู้ใหญ่ของเราอีกคน อย่าไปถือสาเขาสิ”
กานดาและจินตนาตามออกมาไม่ชอบใจที่ดร.กฤษไปพูดดีกับพริริสา พริริสายกมือไหว้ “หนูจะเก็บไปคิดดูค่ะ”
พริริสาเดินออกไปไม่สนใจจินตนาและกานดาที่จ้องตนอย่างอยากกินเลือดกินเนื้อ
“จะไปพูดดีกับมันทำไม คุณก็เห็นนังเด็กนั่นไร้มารยาทแค่ไหน แค่แฟ้มเอกสาร ต้องให้ไปรับกับมือมันเอง เป็นนางฟ้านางสวรรค์มาจากไหน” จินตนาไม่พอใจ
“แถมสายตาที่เด็กนั่นมองดากับคุณแม่อย่างกับเราเคยไปทำอะไรมันไว้” กานดานึกถึงรอยแผลเป็นที่ข้อมือพริริสา
ภาพลูกสาวพีรดาก็กลับเข้ามาในหัว พีรดากอดพริริสาแน่นทั้งน้ำตา พริริสาจ้องมองกานดาที่ยิ้มเยาะอย่างเลือดเย็นด้วยความโกรธเกลียดคนใจร้ายตามประสาเด็ก
“แล้วเคยไปทำอะไรเขาไว้หรือเปล่าล่ะ” ดร.กฤษเปรย
“ดากับคุณแม่จะไปทำอะไรใครได้คะ” กานดาเริ่มหนาวๆ ร้อนๆ กับอดีตที่ทำเอาไว้ แต่พยายามคิดว่าคงเป็นไปไม่ได้
จินตนายังโมโหพริริสาอยู่ “เห็นทีฉันต้องพูดกับคณิน เรื่องนังเด็กนี่บ้างแล้ว”
“อย่าเอาเรื่องไม่เป็นเรื่องไปให้คณินปวดหัวนักเลยคุณหญิง เรื่องเล็กๆ น้อยๆ ก็ปล่อยไปบ้างเถอะ”
จินตนาได้แต่ฮึดฮัดที่สามีมาห้ามปราม หันไปมองกานดาเหมือนหาพวก
ประเทศไทรจีส คามินเข็นรถเข็นให้พีรดาที่ปิดตาอยู่ มีไคซัจและหญิงรับใช้เดินตาม
“ไคซัจก็ทำเป็นเรื่องใหญ่ แม่แค่รู้สึกเคืองตา ไม่เห็นต้องมาถึงโรงพยาบาลเลย” พีรดาบ่น
“ดีแล้วล่ะครับ ถ้ามีอะไรผิดปกติก็ควรจะให้หมอดูไว้ก่อน” คามินห่วงใย
“จริงสิ ริสาติดต่อกลับมาบ้างหรือเปล่าคามิน”
คามินนึกได้เพราะยุ่งกับงานจนลืมเรื่องพริริสาไป “ผมก็โทรไปหาน้องนะครับ”
“คงเที่ยวเล่นสนุกเพลินอยู่แน่ๆ ถึงได้ไม่โทรกลับมาหาแม่บ้างเลย”
ไคซัจเอ่ย “เพราะเจ้าหญิงเห็นว่าเจ้าชายคามินดูแลพระชายาอย่างดี เลยวางใจพะยะค่ะ”
“เธอก็ช่างพูดเข้าข้างลูกสาวฉันเหลือเกินไคซัจ”
คามินหันไปหาหญิงรับใช้ให้มาเข็นรถต่อจากตนพาพีรดานำไปก่อน “ริสาหายเงียบไป ไม่ยอมโทรกลับมา ต้องแอบไปทำอะไรไม่ยอมบอกเรา” คามินเอ่ยกับไคซัจ