บทละครโทรทัศน์ จัดรัก..วิวาห์ลวง ตอนที่ 4 (1/2) หน้า 2
“ฉันควรจะถามคุณมากกว่า! ไม่เห็นเหรอว่าฉันเกือบจะตายเพราะคุณ!!”
เมฆยิ้มเยาะ “หึงผมเหรอ!?”
แพตโกรธ “คุณกล้าควงมันมาออกงาน แล้วยังมาเย้ยฉันว่าจะพามันเข้าบ้าน! คุณคิดว่าคุณเป็นใครมาทำกับฉันแบบนี้!!”
“ทีนี้คุณเข้าใจความรู้สึกผมรึยัง เวลาที่ผมเห็นคุณจูบกับเค้าบนเวที”
ฮันนี่ห้าม “แพต เมฆ!! หยุดทะเลาะกันสักทีได้มั้ย แยกย้ายได้แล้ว เดี๋ยวก็เป็นข่าวจนได้หรอก”
เมฆกับแพตจ้องตากัน เมฆจะเดินออกไป
“เดี๋ยวเมฆ! คุณจะพามันไปที่บ้านจริงๆเหรอ”
“ทำไมผมจะพาไปไม่ได้ ใบหม่อนเค้าเป็นลูกพี่ลูกน้องผม!” แพตชะงัก เมฆยื่นหน้าเข้าไปเย้ยแพตใกล้ๆ “เราเล่นกันมาตั้งแต่เด็กๆ นี่ใบหม่อนเพิ่งจะเรียนจบ ผมก็เลยจะพาน้องไปเอาของขวัญรับปริญญาที่บ้าน คุณคิดว่าผมจะพาน้องไปทำอะไรเหรอแพต?” เมฆยิ้มเหนือๆกับแพตแล้วเดินออกไป แพตหน้าชาเจ็บปวดที่โดนเมฆหลอก
ฮันนี่ประชดประชัน “เป็นลูกพี่ลูกน้อง! เล่นกันมาตั้งแต่เด็ก! แล้วก็แค่จะพาไปเอาของขวัญรับปริญญาที่บ้าน ...เงิบมั้ย!?”
แพตโกรธ “พี่จะซ้ำเติมเพื่อ!!!”
เมฆขับผ่านรถแพตออกไป แพตกำพวงมาลัยแน่นมองตามอย่างโกรธๆ
โน้ตกลับเข้าบ้านมาท่าทางอารมณ์ดี แล้วเปิดตู้เย็นหยิบขวดน้ำมารินใส่แก้ว โน้ตนึกถึงเรื่องจูนแล้วอมยิ้ม โน้ตทำเสียงหล่อ “ผม...โน้ต...เจมส์ โน้ต!” โน้ตเก๊กท่าถือปืนแล้วขำๆ
“ครั้งแรกเลยมั้งเนี่ย...ที่แกกลับจากงานกับแพตแล้วอารมณ์ดี” เสียงพี่โยแซว
โน้ตดื่มน้ำ หันมาจะตอบพี่โย แต่ก็สำลักพรวด เห็นพี่โยใส่เสื้อยืด กางเกงบอล ถือหมอนข้างที่เป็นรูปผู้หญิงเอ็กซ์ๆ นินนุ่งผ้าขาวม้า ประแป้งขาว และแป๋งใส่ชุดนอนเนิร์ดๆยืนอยู่
พี่โยขำ “ตกใจอะไรวะ!? อุตส่าห์ให้สุ้มให้เสียงก่อนแล้วนะ”
“มันไม่เกี่ยวกับให้สุ้มให้เสียงมั้ง!” โน้ตมองทั้งสามคน “แต่ละคน...อยู่บ้านผมนับวันยิ่งเพี้ยน”
“ผม...โน้ต...เจมส์ โน้ต!” นินเก๊กท่าถือปืนมองหน้าโน้ต “ไม่เพี้ยนเลยเนอะ”
โน้ตแถๆ “ฉันเพิ่งดูหนังอีกรอบ ก็เลยอิน...ฉันไปนอนแล้ว!”
พี่โยดึงแขนโน้ตไว้ “จะไปไหนล่ะ...เห็นแกอารมณ์ดีฉันก็สบายใจ ไอ้นินมันมีอะไรจะบอก”
นินท้วง “อ้าว พี่จะเป็นคนบอกไม่ใช่เหรอ?”
“เฮ้ย ฉันเป็นพี่...ฉันเสียสละให้แก”
“แบบนี้เค้าไม่เรียกเสียสละ เค้าเรียกโบ้ย!”
แป๋งรำคาญ “บอกสักคนเหอะพี่”
พี่โยสั่ง “งั้นมึงแหละบอก”