บทละครโทรทัศน์ นางทิพย์ ตอนที่ 9 หน้า 2
“อย่าพูดชื่อรวิปรียา ให้ฉันได้ยินอีก” ภาธรสงสัย “คุณเกลียดรวิปรียา”
“ใช่ ฉันเกลียดรวิปรียา”
ภาธรบีบแขนทิพฉายแน่น สายตาอยากรู้ “ทำไมคุณถึงเกลียดรวิปรียา”
ภาธรถาม สายตาสงสัยมาก ต้องการคำตอบ เจ้าฟ้าทิพฉายมองภาธร
“ฉันมีเหตุผลที่จะเกลียดผู้หญิงอย่างรวิปรียา ผู้หญิงที่ทำตามใจตัวเอง ผู้หญิงที่ใช้อำนาจเพราะคิดว่าตัวเองถูกอยู่คนเดียว”
“แสดงว่าคุณกับรวิปรียารู้จักกันดี” เจ้าฟ้าทิพฉายยังไม่ทันตอบ ภาธรถามซ้ำเพราะเอะใจ
“หรือว่า ... รวิปรียารู้ว่าคุณไม่ใช่ปริตตา”
เจ้าฟ้าทิพฉายพยายามสะบัดตัวออกห่าง “รวิปรียาทำร้ายฉัน”
“เป็นไปไม่ได้ ผมไม่เคยเห็นรวิปรียาทำร้ายใคร”
เจ้าฟ้าทิพฉายย้ำ “รวิปรียาทำร้ายฉันจริงๆ รวิปรียามาเพื่อขัดขวางชีวิตเรา แล้วคุณก็เชื่อรวิปรียา ... คุณเชื่อรวิปรียามากกว่าฉันได้ยังไง” เจ้าฟ้าทิพฉายกรีดเสียงตอบไปอย่างสุดทน ผลักตัวเองออกจากอ้อมแขนภาธร
แต่ภาธรไม่ยอม ยื้อร่างเจ้าฟ้าทิพฉายไว้สุดแรงในอ้อมกอด “ผมเชื่อสิ่งที่ผมเห็น ผมพิสูจน์ได้”
“แล้วต้องพิสูจน์อีกแค่ไหน คุณถึงจะเชื่อว่าเราเคยรักกัน” เจ้าฟ้าทิพฉายถามกลับ ภาธรอึ้งบ้าง สองคนมองหน้ากัน เจ้าฟ้าทิพฉายอยู่ในอ้อมกอดภาธรที่มองด้วยความสงสัย วิวรรณก้าวเข้ามาในบ้าน
“วั้ย!!! ตั้ยแล้ววววว” ภาธรและเจ้าฟ้าทิพฉายหันไปมองวิวรรณ ภาธรรีบปล่อยเจ้าฟ้าทิพฉายทันที
วิวรรณพยายามทำหน้าปกติ “คุณปริตตาหายไปไหนมาคะ วิวรรณตามหาจนทั่วเลย”
วิวรรณรีบมายืนข้างเจ้าฟ้าทิพฉาย สายตามองภาธร ภาธรสีหน้ากระอักกระอ่วน เมื่อถูกวิวรรณมองมาอย่างสงสัย
ในห้องคนไข้ รวิปรียายิ้มมองคุณหลวงที่นั่งอยู่ ท่ามกลางผกา ทินเทพที่สายตาดีใจ
“คุณภาธรคงติดธุระ เดี๋ยวพอเห็นข้อความตาทินก็คงรีบติดต่อมา”
“ค่ะ” รวิปรียามองคุณหลวง “เห็นคุณตาเป็นปกติแบบนี้ หนูดีใจเหลือเกิน”
“ขอบใจมากรวิปรียา อุตส่าห์เป็นห่วงตามาตลอด”
“ไว้หนูรวิปรียาไปเยี่ยมคุณหลวงท่านที่บ้านบ้างสิจ๊ะ”
รวิปรียากะตือรือร้น “ไปได้ใช่มั้ยคะ ไม่รบกวนใช่มั้ยคะ”
ผกายิ้มเมตตา “ไปสิจ๊ะ ไปคุยกับคุณหลวง ท่านจะได้หายเหงา”