บทละครโทรทัศน์ นางทิพย์ ตอนที่ 8 หน้า 5
ผกายิ้มแล้วถือดอกไม้ไปจัดวางที่โต๊ะ รวิปรียามองคุณหลวงบนเตียงแล้วหันมาทางโซฟา
ที่โซฟา ปริตตาก้มลงกราบคุณหลวงที่ถอดจิตออกมา “คุณตาขา ... หนูคิดถึงคุณตาเหลือเกิน”
คุณหลวงกอดหลานไว้ รวิปรียามองเศร้า “โธ่ปริตตา หนูคงกลัวมาก”
รวิปรยามองไปทางผกา ผกาเห็นแต่รวิปรียายืนอยู่ข้างเตียงคุณหลวง
“ตามสบายนะจ้ะ ฉันจะไปหาคุณพยาบาลสักครู่”
ผกาเปิดประตูออกไป พอประตูปิดรวิปรียาเดินมาคุกเข่านั่งเรียบร้อยตรงหน้าคุณหลวงอีกคน
“โชคยังเข้าข้างเราเพราะความดีของคุณตา ช่วยให้เรามองเห็นกัน ทั้งๆที่ตอนนี้หนูเป็นแค่มนุษย์”
คุณหลวงหน้าเครียด บอกให้รวิปรียาและปริตตารู้ “เราจะเห็นกันได้อีกไม่นาน ตารู้สึกว่าพลังของเจ้าฟ้าทิพฉายแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ แล้ววันหนึ่งจิตที่ล่องลอยของปริตตาจะอ่อนแรง ... แล้วก็ดับไป”
ปริตตากับรวิปรียาสีหน้าตกใจมาก
ในมหาวิทยาลัย ภาธรมองจ้องเจ้าฟ้าทิพฉาย เจ้าฟ้าทิพฉายมองกุญแจ
ย้อนตอนเจ้าฟ้าทิพฉายโดนพวงกุญแจแก้วสุริยกานต์ไหม้มือ
ทินเทพจ้อง ภาธรมองว่าเจ้าฟ้าทิพฉายจะทำยังไง เจ้าฟ้าทิพฉายมองพวงกุญแจตรงหน้า พลางคิดอย่างผู้มีชัย
“เอาของปลอมที่ฉันเอามาเปลี่ยนมาพิสูจน์ฉันเหรอ” เจ้าฟ้าทิพฉายนึกเยาะ “จะทำอะไรฉันได้ในเมื่อแก้วสุริยกานต์ของจริง....ฉันทิ้งมันไปแล้ว" เจ้าฟ้าทิพฉายสะกดจิตให้ทัดปาพวงกุญแจทิ้งออกนอกบ้าน
ภาธรมอง เจ้าฟ้าทิพฉายยื่นมือไปจับพวงกุญแจมา ทินเทพเพ่งมอง ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ภาธรจ้องมอง
เจ้าฟ้าทิพฉายหยิบพวงกุญแจมามอง “ฉันจำไม่ได้จริงๆค่ะ ว่าได้พวงกุญแจอันนี้มาจากไหน”
เจ้าฟ้าทิพฉายส่งพวงกุญแจคืนภาธร ทินเทพสีหน้าผิดหวัง “ไม่เห็นเป็นอะไรเลย”
ภาธรรับกุญแจคืนมา มองสังเกตเจ้าฟ้าทิพฉายยังปกติ
“อาจารย์คิดเรื่องขายบ้านอีกทีนะคะ ฉันอยากได้บ้านที่หนองพรายจริงๆค่ะ”
เจ้าฟ้าทิพฉายยิ้มให้ภาธรอย่างสวยงาม
ในห้องคนไข้ รวิปรียา ปริตตามองคุณหลวง “มีทางไหนบ้างคะ ที่เราจะหยุดอำนาจทิพฉาย”
“ตายังคิดไม่ออก” รวิปรียา ปริตตาสีหน้ากังวล
“ตาสงสัยว่า ความคิดชั่วช้าของคน มันเป็นพลังลบ พลังด้านร้ายที่คอยหนุนให้อำนาจของเจ้าฟ้าทิพฉายแข็งแกร่งขึ้น”