บทละครโทรทัศน์ ข้ามสีทันดร ตอนที่ 11 หน้า 3

“ก็ไม่ได้ทำอะไรจะให้รับผิดอะไรล่ะ” 

“ไอ้หน้าด้าน” ดวลตะลึงที่พ่อด่าเขาแรงขนาดนี้  ทั้งที่ยืนยันแล้วว่าไม่ได้ทำ

“ดวล ไม่เป็นไรนะ ค่อยๆบอกพ่อ พ่อจะได้ไม่โกรธนะ” เดือนสิบปลอบ   

สกาวเสริม “บอกพ่อเค้าดีๆนะดวล  ทุกอย่างแก้ไขได้”

ดวลมองหน้าทุกคน  ทำไมไม่มีใครเชื่อเขาเลย ดวลน้อยใจวิ่งหนีออกไปจากห้อง

ปัจจุบัน โรงพยาบาล  ห้องพักรักษาตัวของดวล

“ก็เพราะแกมันเชื่อไม่ได้ไงดวล” ดำเกิงเยาะ

“พ่อคะ... ใจเย็นๆก่อนนะคะ   ดวล  ขอโทษพ่อซะ   อะไรๆ  มันจะได้ดีขึ้น ผิดแล้วก็ยอมรับซะ

เที่ยงวันประหลาดใจที่เดือนสิบก็เชื่อว่าดวลผิด ดวลมองเดือนสิบด้วยสายตาปวดร้าว ไม่มีใครเชื่อใจเขาเลยจริงๆ ดวลลงจากเตียงคว้าแขนเอน “ไปเอน กูจะไปกับมึง” เอนพอใจ ทั้งคู่จะเดินออกจากห้อง

“กล้าออกไปจากห้องนี้ก็ลองดูสิ” ดำเกิงขู่

เดือนสิบห้าม  “อย่าไปนะดวล!”

นาราไวกว่าใครวิ่งไปกอดหลังดวลไว้ “อย่าไป ขอร้อง อย่าไปเลย”

ดวลชะงักไปนิดหนึ่ง  ดวลไม่เคยแนบชิดกับนาราขนาดนี้มาก่อน

“ไปกันเถอะ” เอนเร่ง

“ไม่เอา ไม่ให้ไป” ดวลตัดสินใจสลัดนาราออกจากตัว  ทำให้นาราเสียหลักถลาไปเกือบจะล้ม ดีแต่ว่าเดือนสิบรับไว้ได้ ดวลหันมามองทุกคนโดยเฉพาะพ่อแว่บหนึ่ง

“ถ้ามึงก้าวออกไปจากห้องนี้....เราไม่ใช่พ่อลูกกันอีกต่อไป”

ดำเกิงมือสั่น ความรู้สึกที่แท้จริงดำเกิงกลัวลูกจะไป แต่การแสดงออกมันตรงข้าม

“เราไม่ใช่พ่อลูกกันมาตั้งนานแล้วไม่ใช่เหรอ” ดวลดึงมือเอนออกจากห้องไป

เดือนสิบร้องห้าม “ดวล..... ดวลอย่าไป” เที่ยงวันรีบตามออกไป  เดือนสิบยังติดประคองนาราอยู่

ดวลกับเอน  ออกมาจากห้อง  เจอสกาวที่มาถึงพอดี  สกาวตกใจสุดขีดที่เห็นเอน “ดวล จะไปไหนลูก”

สกาวตรงเข้ากอดลูก “อย่าไปไหนเลยนะ แม่ขอร้อง” ดวลสงสารแม่จับใจ  แต่ใจดวลเตลิดไปมากแล้ว

“เฮ้ย  รีบไปกันเถอะ” เอนเร่ง  เที่ยงวันออกมาจากห้อง

“ดวล.... คิดให้ดีนะ ดวลกำลังจะเลิกมันได้แล้ว อย่าเพิ่งไปไหน อยู่ก่อนนะ” ดวลเริ่มลังเล

“เชื่อพี่เค้านะดวล”