บทละครโทรทัศน์ ข้ามสีทันดร ตอนที่ 11 หน้า 4
“จะไปหรือเปล่า .... จะอยู่ให้พ่อมึงเล่นงานก็ตามใจนะ”
“ไม่นะดวล อย่าไปฟัง เดี๋ยวแม่จะช่วยดวลเอง ไม่มีใครมาทำอะไรดวลแน่ๆ”
“แม่ ..... แม่ช่วยอะไรผมไม่ได้หรอก”
ดวลสะบัดตัวสกาวออกสุดแรง สกาวล้มลงกระแทกกำแพง โหนกแก้มมีรอยช้ำแดงขึ้นมา
“คุณน้า!” เที่ยงวันรีบเข้าไปดูสกาว ดวลตกใจจะรีบเข้าไปดูแม่ แต่เดือนสิบและนาราเปิดประตูออกมาซะก่อน
“เฮ้ย! ไปเหอะ” เอนลากดวลไปทั้งที่ดวลยังห่วงแม่
“ดวล! จะไปไหน ดวล.... ดวล!” สกาวพยายามลุกขึ้นวิ่งตามแต่ก็ถลาลงไปกับพื้นอีก คราวนี้ล้มคะมำ จนทุกคนต้องวิ่งเข้ามาช่วยสกาวก่อน ต้องปล่อยให้ดวลหนีไป ดวลวิ่งตามแรงลากของเอน แต่ใจก็ห่วงแม่
“ดวล!” ดำเกิงมองตามดวล ใจก็อยากตามลูกไป แต่ทิฐิมันค้ำคอ ดำเกิงได้แต่ยืนนิ่ง ปล่อยลูกจากไป
นาราวิ่งตามออกไป
ทางเดินโรงพยาบาล ดวลละล้าละลัง “กูต้องกลับไปดูแม่”
“มึงกลับไป มึงก็โดนตีนพ่อมึงแน่ จะกลับเหรอ” ดวลลังเล นาราวิ่งตามมาพอดี
“ดวล.... เราขอร้อง.... ดวลอย่าไปเลยนะ”
“ไปเถอะดวล เชื่อกูมึงกลับไปอยู่กับพวกเค้าไม่ได้หรอก ไม่มีใครเค้ารักมึงหรอก”
“ไม่จริง! ….ดวลก็รู้ว่าเรารักดวล ใช่มั้ยดวล” นาราจับแขนดวลแน่น
เอนเห็นแววตาที่ทั้งคู่มองกัน ก็กลัวว่าดวลจะเปลี่ยนใจ เอนผลักนาราจนเซไป แล้วฉุดดวลหนีไป
“ดวล!”
หน้าห้องพักรักษาตัวของดวล เที่ยงวันพยายามจะช่วยพยุงสกาวขึ้นมา เดือนสิบผลักเที่ยงวันจนหงายหลังลงไป
“ว้าย! คุณเที่ยง..... เดือนทำอะไรลูก”
เดือนสิบต่อว่าเที่ยงวัน “คุณทำแบบนี้เพื่ออะไร”
“คุณเดือน ..... ผมไม่ได้”
“คุณแค้นฉันมากใช่มั้ยคะ แค้นฉันก็มาทำกับฉัน มาทำร้ายครอบครัวฉันทำไม”
“ผมไม่เคยคิดทำร้ายครอบครัวคุณ ผมแค่อยากช่วย”
ดำเกิงเสริม “มาช่วย....... ช่วยให้มันย่อยยับไปมากกว่านี้น่ะสิ”
“ขอถามคำนึงนะครับ ทำไมผมต้องทำแบบนั้น”
“เพราะสันดานขี้ยาอย่างแกทนไม่ได้น่ะสิ ที่จะเห็นคนเลิกยาได้” เดือนสิบค่อนข้างตกใจกับคำพูดของดำเกิง