บทละครโทรทัศน์ ข้ามสีทันดร ตอนที่ 24 (จบบริบูรณ์) หน้า 2
บ้านดำเกิง ห้องนอนดวล สกาวคอยเช็ดเนื้อเช็ดตัวให้ดวลซึ่งมีอาการจับไข้อยู่ตลอดเวลา เดือนสิบกับดำเกิงยืนมองด้วยความสงสาร แต่ช่วยอะไรไม่ได้ หลังๆนี้ดำเกิงดูอ่อนลงไปมาก ยังไงดวลก็ลูก สกาวจะลุกไปเปลี่ยนน้ำ
“มา ..... ฉันเอาไปเปลี่ยนให้นะ” สกาวพยักหน้า
ดำเกิงถือกาละมังน้ำจะออกจากห้อง ก็บังเอิญสวนกับนาราที่เปิดประตูเข้ามา นาราเห็นหน้าดำเกิงก็ใจเต้นด้วยความกลัว แต่ก็พยายามข่มใจ “หนู .... อยากขออนุญาตมาดูแลดวลด้วยได้มั้ยคะ” ดำเกิงจ้องหน้านิ่ง
“นะคะ หนูสัญญาจะไม่ก่อเรื่องอีก นะคะ .... นะคะ”
ดำเกิงถอนใจยาว “ก็ .... ฝากด้วยนะ ถ้าว่างก็มาช่วยๆกันนะ”ทุกคนประหลาดใจ
“เย้!” นารากระโดดกอดดำเกิงจนน้ำกระฉอก ดำเกิงค้อนขวับ “ขอโทษค่ะ”
สกาวหลุดขำออกมาได้บ้าง เดือนสิบมองว่าบรรยากาศในบ้านกำลังดีขึ้น เธอคงตัดสินใจถูกแล้ว
บ้านสวาทวิมล เที่ยงวันเอาแต่นอนซึม เริ่มปล่อยเนื้อปล่อยตัว ฟานหมั่นมาหาเที่ยงวัน วันนี้เธอซื้อของกินมาฝากเขาด้วย “เที่ยง .... กินหน่อยนะ ฟาน อุตส่าห์ไปซื้อของโปรดเที่ยงมาเลยนา”
เที่ยงวันเบือนหน้าหนี ฟานได้แต่ถอนใจ
บ้านดำเกิง ที่มุมหนึ่งเดือนสิบนั่งทอดอาลัย ดูไม่มีความสุขเลย สกาวมองลูกแล้วสงสารจับใจ ดำเกิงเองก็สงสารลูกที่ดูซึมและไม่มีความสุข
“วันนึงยัยเดือนก็จะรับรู้ว่า ที่ฉันตัดสินใจแบบนี้ เพราะอยากให้ทุกคนมีความสุข นี่เป็นทางออกที่ดีสำหรับทุกคนแล้ว” สกาวไม่ตอบอะไร ไม่เห็นด้วยแต่ก็ไม่คัดค้านอะไร เดือนสิบคิดถึงเที่ยงวันจับใจ
บ้านสวาทวิมล
“เที่ยง กินอะไรหน่อยเถอะ ฟานอุตส่าห์ซื้อของมาฝากทุกวัน เที่ยงไม่กินอย่างนี้ ฟานเสียใจนะ”
เที่ยงวันหันมามองฟานช้าๆ “ฟานไม่ต้องมาก็ได้นะ”
ฟานหน้าชา รู้สึกเสียใจมาก “ฟานไม่ได้มีความหมายกับเที่ยงแล้วจริงๆ เที่ยงไม่รักฟานแล้วใช่มั้ย”
เที่ยงวันพยักหน้าจริงใจ “ไม่จริง เที่ยงเคยรักฟานมาก และเที่ยงก็ยังรักฟานอยู่”
เที่ยงวันมองหน้าฟานจริงจัง “ฟังนะฟาน เที่ยงเคยคิดว่าเที่ยงรักฟานมาก จนมาวันนี้ถึงได้เข้าใจว่า การที่เรารักใครสักมากๆ มันเป็นยังไง”
“แต่เที่ยงเคยบอกว่ารักฟานมาก มันไม่จริงเลยเหรอ”
“ถ้าเที่ยงรักฟานมาก ....เที่ยงคงเลือกฟานมากกว่าเลือกยา และเลิกมันได้...และถ้าฟานรักเที่ยงมาก ... ฟานคงไม่ไปจากเที่ยง มันจบไปแล้วฟาน” ฟานพยักหน้าเข้าใจและยอมรับ ค่อยๆ ลุกและเดินจากไป