บทละครโทรทัศน์ ข้ามสีทันดร ตอนที่ 24 (จบบริบูรณ์) หน้า 4
“เอาเป็นธรรมเนียมก็พอครับ”
“ส่วนแต่งงานแล้ว จะใช้นามสกุลเดิม ดิฉันก็ไม่ขัดข้องอะไร”
“พวกเราก็เป็นคนหัวสมัยใหม่หน่อยน่ะคะ ไม่ถือสาอะไร”
ยิ่งฟัง...ดำเกิงก็ยิ่งจุก แต่ต้องทำให้ทุกอย่างผ่านไปให้ได้
บ้านสวาทวิมล ชีวาตม์ สวาทวิมล และทูล ยืนมองเที่ยงวัน
“วาตม์ช่วยน้องด้วยนะลูก เที่ยงเป็นแบบนี้มาเป็นเดือนๆแล้ว น้าจะบ้าตายอยู่แล้ว”
“ขอโทษด้วยนะที่เรียกวาตม์มา รู้ว่าช่วงนี้หนักหน่อย รื่นเริงเป็นไงบ้าง”
“คุณแม่อาการทรงๆไม่ดีขึ้นเท่าไหร่ แต่ได้พยาบาลดี กับมีคุณยุพมาช่วยด้วยครับ”
“แล้วลูกสาวเค้าล่ะ”
“ติดต่อไม่ได้เลยครับ”
สวาทวิมลถาม “เค้ารู้รึเปล่าว่าแม่เค้าเป็นแบบนั้น” ชีวาตม์พยักหน้า
“ตายจริง ใจดำแท้ๆ” ชีวาตม์จุกที่หัวใจเหมือนกัน ที่กิ่งคำใจร้ายได้ถึงขนาดนี้
ห้องพักกิ่งคำ เสียงเคาะห้องดังขึ้น กิ่งคำประคองท้องโย้ไปเปิด รปภ.ส่งถุงข้าวและบุหรี่ให้
“ฝากซื้อบุหรี่ ซื้อข้าวมาทำไม”
“ไม่เอาเงินหรอกพี่ค่าข้าวน่ะ ผมซื้อมาฝาก”
“ไม่หิว ซื้อมาทำไม”
“พี่ไม่หิว .... แต่ลูกพี่ต้องกินนะ”
“ช่างมันเถอะ”
“บุหรี่ก็เพลาๆบ้างนะพี่ ไม่ดีกับเด็ก”
กิ่งคำรำคาญจึงปิดประตูใส่หน้า รปภ. จุดบุหรี่สูบก่อนจะเอามือลูบท้อง คิดถึงชีวาตม์ขึ้นมาเหมือนกัน
บ้านสวาทวิมล เที่ยงวันเงยหน้าขึ้นมองเมื่อเห็นมีคนมายืนอยู่ตรงหน้า “พี่วาตม์”
ชีวาตม์ค่อยๆนั่งลงข้างเที่ยงวัน
พี่ยังไม่เคยได้มีโอกาสขอโทษเที่ยงเลย ตั้งแต่คราวนั้น
“ไม่เป็นไร ผมไม่เคยโกรธพี่วาตม์เลย ผมเข้าใจ”
“ขอบใจนะ ที่พยายามปกป้องกิ่ง”