บทละครโทรทัศน์ Unlucky Ploy ชีช้ำกะหล่ำพลอย ตอน 7 หน้า 3

“มันก็คงจะมีคนเม้าท์บ้างแหละ แต่ช่างมัน ฉันไม่แคร์”

ไพโรจน์พยักหน้ารับ ทั้งสองต่างลุ้นๆว่าพลอยจะได้แฟนใหม่ไหม

นายแต่งตัวจะไปทำงาน ทว่าอยู่ๆพลอยก็เดินเข้ามาแล้วยื่นปิ่นโตให้นาย นายตกใจว่าอยู่ๆพลอยเอามาให้ทำไม

“ทำไมต้องตกใจขนาดนั้นด้วย”

นายยังมองหน้าพลอยระแวง กลัว ไม่ไว้ใจ ว่าพลอยมาอารมณ์ไหน

“เอาไว้กินตอนทำงาน ไม่มียาพิษ แล้วกินแล้วก็ไม่ท้องเสีย ตอบแทนเรื่องโคมไฟ แล้วก็ที่ทำหน้าต่างบ้านคุณแตกด้วย ไปทำงานดีๆนะ”

พลอยพูดจบก็เดินออกไปหน้านิ่งมีฟอร์ม ท่าทางเหมือนสาวน้อยเพิ่งสารภาพรักครั้งแรก พยายามเก็บความอายไว้สุดฤทธิ์ นายมองปิ่นโตตรงหน้างงๆ ท่าทางเหมือนคนเพิ่งโดนสารภาพรักครั้งแรกเช่นกัน

นายเดินออกจากบ้าน ทว่าอยู่ๆ นายก็หยุดเดินครุ่นคิดว่าควรเอาปิ่นโตไปด้วยดีไหม นายเปลี่ยนใจเดินย้อนกลับเข้าไปในบ้าน แล้วก็เปลี่ยนใจเดินออกมา นายเดินกลับไปกลับมาอยู่ที่หน้าบ้าน ครุ่นคิดว่าเอาปิ่นโตไปกินที่ทำงานดีไหม ทว่าสุดท้ายนายก็เดินกลับเข้าไปเอาปิ่นโต นายถือปิ่นโตเดินลับๆล่อๆออกมาจากบ้าน กลัวมีคนมาเห็น แล้วถามมาก ไม่อยากตอบ นายแอบมองไปทางบ้านซูซาน พอเห็นว่าไม่มีใคร นายก็รีบเอาปิ่นโตวิ่งขึ้นรถไปอย่างรวดเร็ว

ที่ออฟฟิศพลอย....พลอยนั่งหลับคาโต๊ะทำงาน เหนื่อยมาก เมื่อคืนไม่ได้นอนทั้งคืน ซูซานเดินออกมาจากห้อง ถือเอกสารเข้ามาหาแมนที่นั่งอยู่โต๊ะข้างๆพลอย

แมนกำลังอธิบายงานให้ทีมฟัง “คือว่าทั้งหมดเราทำดีแล้วล่ะ แต่ว่าระวังรายละเอียดตรงนี้นิดนึง เรื่องสัญลักษณ์อะไรพวกนี้ เฮ้ย...”

ซูซานโยนเอกสารให้แมน “ไปทำมาใหม่”

แมนรีบรับซูซานเดินออกไป ทว่ายังไม่ทันพ้นเก้าอี้ที่พลอยนั่งอยู่ อยู่ๆพลอยที่หลับอยู่ก็นอนละเมอจนตกเก้าอี้พรวดลงมา แมน และพนักงานที่อยู่รอบๆ รวมถึงซูซานที่กำลังเดินไป ต่างตกใจ หันมามองพลอย พลอยงัวเงียแล้วฟุบหัวลงกับโต๊ะนอนต่อ โดยที่ไม่รู้ว่าซูซานยืนอยู่ข้างหลัง

“ขอนอน นอนน้อย เจ้าที่มาปลุกนะ”

แมนเรียก “พลอย”