บทละครโทรทัศน์ Unlucky Ploy ชีช้ำกะหล่ำพลอย ตอน 2 หน้า 3
พลอยพูดประชดตัวเองขำๆ “นี่ ...ฉันจะเล่าให้ฟังนะ สมัยเรียนเนี่ยนะ ฉันบอกเลยนะว่าฉันเนี่ยนะทั้งนิสัยดี เป็นคนดี เรียนก็เก่ง มีแต่คนชอบเยอะแยะมากมาเลยนะ เพราะอะไรรู้ป่ะ เพราะว่าฉันอะเป็นหัวหน้าห้องด้วยนะ แถมสอบได้ที่หนึ่งทุกวิชาเก่งป่ะหละ ใครๆก็อิจฉาฉันนะอยากจะเป็นแบบฉันทุกคน” พลอยหยุดพูด เพราะคิดถึงตัวเอง พูดเองเจ็บเอง
นายรู้ว่าพลอยพูดประชดตัวเอง พลอยเปลี่ยนเรื่อง “ทำไมเพลงมันเบาจังเลยอะ”
พลอยตะโกนบอกพนักงาน “พี่เปิดเพลงดังๆหน่อย”
นายมองพลอย รู้สึกได้ว่าพลอยกำลังเศร้าอยู่
ถนนตอนกลางคืน นายขับรถไปส่งพลอย พลอยนั่งเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่างรถ ในขณะที่นายเหลือบมองพลอยเป็นระยะๆ
“ฉันยังไม่รู้ชื่อคุณเลย คุณชื่ออะไรหรอ”
“ผมชื่อนาย”
“นาย อ๋อคุณนาย”
“เรียกนายเฉยๆก็ได้”
“ส่วนฉันชื่อ พลอย พลอย ดุจแสงเพ็ช สระเอพอไม้ไต่คู้ชอ เพ็ช”
นายคิดถึงความทรงจำที่มีกับพลอยสวย
ย้อนอดีต ร้านกาแฟ พลอยสวยยื่นบัตรประชาชนให้นาย นายรับมาดู แล้วกดจองตั๋วเครื่องบินในโทรศัพท์
“พลอย ดุจแสงเพชร สระเอพอชอรอ เพชร อย่าสะกดผิดนะคะ” พลอยสวยยิ้มหวานมีความสุข ที่อยู่ๆนายก็ยอมไปเที่ยวด้วย
ปัจจุบัน นายเศร้าไป พลอยไม่รู้เรื่อง เล่าเรื่องตัวเองให้นายฟังต่อ
“สมัยเรียนนะ โรงเรียนฉันมีพลอยตั้ง 5 คนแหนะ เชื่อป่ะ ในห้องฉันมีคนชื่อพลอย นามสกุลดุจแสง