บทละครโทรทัศน์ Unlucky Ploy ชีช้ำกะหล่ำพลอย ตอน 11 หน้า 2

“ก็ถ้าไม่ไหว ก็หยุดสักวันสิ”

“พี่คุณก็ได้เอาฉันตายพอดีสิ ปกติต้องลาล่วงหน้า” พลอยดูนาฬิกาก็ตกใจมาก ”ว้าย ฉันสายแล้ว แต่งตัวไปทำงานแล้วนะ ฉันไปก่อนนะ เลิกงานแล้วเจอกันนะ นะๆๆๆ”

“จ้ะๆๆ” นายพยักหน้า

พลอยรีบวิ่งเข้าบ้านไป สีหน้าสดใสร่าเริงมีความสุขมาก หญิงสาวหยุดชะงัก หันกลับมาแล้ววิ่งเข้าไปกระโดดกอดนาย นายกอดพลอยไว้ ทั้งสองกอดกันหัวเราะกันอย่างมีความสุข

“เลิกแล้วเจอกันนะ”

“จ้ะ สายแล้ว” นายพยักหน้ารับ ยิ้มอย่างมีความสุข

พลอยกระโดดลงจากอ้อมกอดของนาย และวิ่งเข้าบ้านไป พอพลอยเข้าบ้านไปได้สักพัก เป็นหนึ่งก็เดินหัวเสียออกมาจากบ้าน เห็นนายยืนอยู่ ก็ทักถามสงสัย

“เฮ้ยๆ ไอ้นาย วันนี้กลับเช้าเลยหรอวะ”

นายไม่ตอบเปลี่ยนเรื่องถามเป็นหนึ่ง “นี่มึงจะไปไหน”

เป็นหนึ่ง บ่นๆมองซ้ายขวาหารถของตัวเอง “กูออกมาดูรถ รถหายไปไหนไม่รู้ว่ะ เมื่อคืนนี้กูเมาแล้วไปจอดไว้ไหนวะ มึงขับๆ มามึงเห็นบ้างหรือเปล่า” เป็นหนึ่งเดินเข้าบ้านไปอย่างหงุดหงิด

นายเดินตามเป็นหนึ่งเข้าบ้าน แต่ก็อดแอบมองไปที่ห้องพลอยแล้วยิ้มไม่ได้

ที่ห้องนอนว่าว ว่าวนั่งหน้าเครียดคุยโทรศัพท์กับบิงซู ท่าทางเหนื่อยๆ หมดสภาพมาก

“ตอนแรกก็ตั้งใจว่าจะคุยกับพี่นาย ว่าจะออกจากบ้านวันนี้ แต่บิงซูทำพี่แบบนี้  พี่จะไปคุยกับพี่นายยังไง”

เป็นหนึ่งเปิดประตูห้องเข้ามาในห้อง แล้วมานอนบนเตียงของว่าว “เฮ้ย ว่าว เมื่อคืนกูกลับบ้านกี่โมงวะ”

“จะไปรู้ไหมล่ะ ขนาดตัวผมเอง ผมยังไม่รู้เลยว่ากลับกี่โมง”

 “เอามือถือมายืมหน่อยเว้ย” เป็นหนึ่งแย่งโทรศัพท์ของว่าว แล้วเดินออกจากห้องไปเลย

“เฮ้ย เดี๋ยวก่อน” ว่าวหัวเสีย นอนลงบนเตียง มองมือตัวเองที่กำไว้แน่นจนมือสั่นด้วยความอาย

เป็นหนึ่งเดินคุยโทรศัพท์หัวเสียเข้ามาในห้องนอน “เฮ้ย..ไอ้บอล เมื่อคืนกูไปแดกที่ไหนมาวะ ตื่นมารถกับโทรศัพท์กูหายไปไหนไม่รู้ว่ะ”

ที่ห้องครัว ว่าว ซูซาน นายนั่งกินข้าวด้วยกัน บรรยากาศโต๊ะเงียบกริบ บรรยากาศมาคุ