บทละครโทรทัศน์ Unlucky Ploy ชีช้ำกะหล่ำพลอย ตอน 11 หน้า 3

ว่าวนั่งตรงข้ามนาย มองนายด้วยสายตาโกรธๆ ยังเคือง ไม่หาย งอนเรื่องที่ทะเลาะกับนายเมื่อวาน ในขณะที่นาย ดื่มกาแฟ แต่ก็เหล่มองท่าทางของว่าวนิ่งๆ ไม่พูดไม่จา ว่าวกำมือขวา เอามือไว้ใต้โต๊ะ แล้วเอื้อมมือซ้ายที่ไม่ถนัด ไปตักแยม ที่ตั้งอยู่ข้างหน้า ไม่ยอมใช้สองมือ ทำแยมหกกระเด็นไปโดนหน้านาย เลอะแก้มไปเต็มๆ นายมองหน้าว่าวอย่างเอาเรื่อง

ว่าวตกใจรีบหยิบกระดาษทิชชู่ส่งให้นาย “ขอโทษ”

“ทำไมไม่ใช้สองมือ ทำให้มันดีดีวะ”

ว่าวหน้าเจื่อนและเลื่อนถาดขนมปังไปให้ซูซานช่วยตัก “ช่วยตักแยมให้หน่อยสิ”

ซูซานดุ “มีมือก็ทำเองสิ”

ว่าวก้มหน้าพูด “ไม่มี”

“ถ้างั้นก็ไม่ต้องกิน”

ว่าวมองนายกับซูซานกลัวๆ ก่อนจะตัดสินใจ ยกมือขวาของตัวเองขึ้นมาให้ทั้งคู่ดู เห็นว่าถูกบิงซูทาเล็บเจล ตกแต่งลายดูน่ารัก หลากสี

“บิงซูแอบทาเล็บ ให้ตอนผมตอนหลับ บอกว่าถ้าล้างออกจะเลิก”

ซูซานกรอกตาบน ส่วนนายถอนหายใจเซ็งให้กับความไร้สาระของว่าว

“ตอนแรกก็ตั้งใจจะมาบอกพี่นายว่า ผมจะไม่ทนอยู่บ้านนี้กับพี่แล้ว แต่มือเป็นแบบนี้ ก็เลยไม่อยากพูด”  

ซูซานสงสัย “เกี่ยวอะไรกับเล็บ”

นายเอ่ย “พูดมาเลยก็ได้”

ว่าวพูดมีฟอร์มด้วยท่าทางมาดมั่น ทั้งที่ตัวเองก็ไม่อยากย้าย “ไม่อยากพูดตอนนี้ มันไม่เท่ ผมคิดบทพูด วางแผนย้ายออกไว้หมดแล้ว ล้างเล็บเมื่อไหร่ จะมาบอกทันที”

ซูซานดักคอ “ไร้สาระ ไม่มีที่ไปมากกว่ามั่ง”

ว่าวยิ้มแห้งๆ เป็นหนึ่งเดินออกมานั่งเก้าอี้ข้างๆว่าว ขัดจังหวะทุกคน

นายถามเป็นห่วง “เอ่อ เจอรถหรือยังวะ”

“เจอละ โคตรเซ็งเลย โดนล็อกล้อจอดอยู่ตรงข้ามศาลอาญา”

ว่าวอยากรู้ “ไปทำงานเหรอ”

“เปล่า ไปอาบน้ำมาเว้ย”

ซูซานได้ยินว่าเป็นหนึ่งไปอาบอบนวดก็นั่งกำหมัดแน่น หึงๆ พยายามข่มอารมณ์ไว้ นายส่ายหน้าระอากับเพื่อน

ว่าวสนใจ อยากไปบ้าง “ดีหรือเปล่าๆ”