บทละครโทรทัศน์ Unlucky Ploy ชีช้ำกะหล่ำพลอย ตอน 12 หน้า 3
ดีเจนาเดียงง “ยังไงนะคะ”
“ผู้ชายคนนั้นน่ะค่ะ เขาเข้าใจผิดคิดว่าฉันเป็นผู้หญิงที่จะแต่งงานด้วย เขาก็เลยมาแก้แค้น ทำงานแต่งงานฉันพัง ทั้งที่ฉันไม่ได้รู้เรื่องอะไรด้วยเลย”
เป็นหนึ่งฟังวิทยุอยู่ เรียบเรียงเรื่องราวทั้งหมด รู้สึกว่าเหมือนเรื่องนาย ก็ได้แต่อึ้งไป
ดีเจนาเดียถามต่อ “อ้าว แล้วเขาเข้าใจผิดขนาดนั้นได้ยังไงล่ะคะ”
“ก็เพราะว่าเราสองคนชื่อเหมือนกันไงคะ ชื่อเหมือนกันเป๊ะ เรียนก็เรียนห้องเดียวกัน โรงเรียนเดียวกัน เขาคิดว่าฉันเป็นเธอ เขาก็เลยมาทำลายงานแต่งฉันแทน และก็เรื่องหลังจากนั้นนะคะ” เป็นหนึ่งที่ฟังวิทยุอยู่ตกใจ “ฉันบังเอิญไปเจอกับผู้ชายคนนั้น แถมฉันยังหลงรักเขาเข้าไปอีก”
“เดี๋ยวนะคะ สรุปว่าน้องไปหลงรักผู้ชายที่ทำลายน้อง ทำลายงานแต่งงานน้อง โดยที่น้องไม่รุ้ตัวเลยเหรอคะ”
อาเสกถามบ้าง “สรุปแล้วสิ่งที่คุณต้องการให้เราช่วยมันคืออะไรเหรอครับ”
“คือ ฉันไม่รู้ว่าฉันจะต้องทำยังไงต่อไปดี ใจนึงฉันก็อยากจะฆ่าผู้ชายคนนั้นให้ตายๆ ไปเลย แต่อีกใจนึงน่ะ ฉัน ฉันก็อยากกลับไปหาเขา”
อาเสกสอนเป็นชุด “กลับไปบ้านไหม มีบ้านไหม”
“มีสิคะ”
“แล้วมีพ่อแม่ไหม”
“มีสิ พี่ หนูไม่ได้เกิดจากกระบอกไม้ไผ่นะพี่” พลอยเคือง
“ถ้ามี กลับไปบ้านไปหาพ่อแม่ซะ”
“หาทำไม ไม่เข้าใจ”
อาเสกเตือนสติ “ไปลองกอดพ่อกับแม่ดูก่อนนะ จากนั้นก็นอน ก็ตื่นมา เริ่มต้นใหม่ รักตัวเองให้มาก แค่ไปหาคนที่รออยู่ที่บ้าน นอนซักตื่นนึง พอตื่นมาคุณก็หิว หิวก็กิน อิ่มแล้วก็กลับไปนอน ชีวิตก็มีแค่นี้ครับ”
พลอยไม่พอใจที่ได้คำตอบแบบนี้ โวยวายเมาๆ “ที่ฉันโทรมา ฉันจะมาขอคำแนะนำนะคะ”
“ก็นี่ไง กำลังแนะนำอยู่ กลับบ้านไปหาพ่อแม่ แล้วสำเหนียกด้วยว่าพ่อแม่รักคุณแค่ไหน ถ้ายังคิดไม่ได้ ยังเวิ่นเว้อ ยังโง่ ทำร้ายตัวเอง ก็อย่ามีความรักเลยครับ ถ้ายังรักตัวเองไม่ได้ ก็อย่ารักคนอื่นเลย”
“ฉันไม่ได้โทรมาเพื่อให้คุณมาด่าฉันนะ ไอ้แก่ ช่วยหาทางออกที่ดีกว่านี้หน่อย”
“ถ้ามีสมองคิดนะ วิธีนี้มันดีที่สุดแล้ว ชีวิตก็มีแค่นี้ ตื่น ทำงาน กิน กินเสร็จก็ต้องนอน ทำงาน กิน นอน ทำงาน กิน นอน นี่คือวัฎจักรชีวิต ถ้าคุณไม่พอใจ ก็ไปเกิดใหม่ซะ”
“นี่ไล่ฉันไปตาย ให้ฉันไปเกิดใหม่เลยเหรอ แค่นี้ชีวิตฉันยังพังไม่พอหรือไง”