รีเซต

บทละครโทรทัศน์ รากบุญ 2 (รอยรักแรงมาร) ตอนที่ 17 หน้า 4

บทละครโทรทัศน์ รากบุญ 2 (รอยรักแรงมาร) ตอนที่ 17 หน้า 4
16 กรกฎาคม 2557 ( 00:01 )
1.5M
รากบุญ 2 (รอยรักแรงมาร) ตอนที่ 17
15 หน้า

พิมพ์อรหน้าเสีย ไม่อยากให้เป็นแบบนี้เลย “พี่ขอโทษค่ะน้องต้น แต่พี่..”

ลาภิณตัดบท “จบแค่นี้เถอะนะครับพี่อร อย่างน้อย เราก็ยังมองหน้า กันติด ยังพูดคุยกันต่อไปได้  แต่ถ้ามากไปกว่านี้... “ ชายหนุ่มมองหน้าพิมพ์อรนิ่ง  ก่อนจะถอนใจออกมา “ผมอาจจะเกลียดพี่อรก็ได้”

พิมพ์อรช็อก ไม่คิดว่าลาภิณจะพูดกับตนถึงขนาดนี้  ลาภิณเดินเลี่ยงไป  ไม่สนใจพิมพ์อรอีก พิมพ์อรได้แต่มองตามลาภิณไป ด้วยความเศร้าเสียใจ   

อยุทธ์มองพี่แล้วก็สงสารจับใจ ก่อนจะเดินออกมาหาพิมพ์อร “ตัดใจซะเถอะครับพี่อร เรื่องระหว่างเค้ากับพี่ มันไม่มีทางเป็นไปได้ตั้งแต่ต้นอยู่แล้ว” 

พิมพ์อรหน้าบึ้งตึงขึ้นมาทันที “ไม่ใช่เรื่องของเธอ”

“ทำไมจะไม่ใช่ครับ ในเมื่อเราเป็นพี่น้องกัน”

“ถ้าเธอคิดว่าพี่เป็นพี่ เธอคงไม่ทิ้งพี่กับคุณพ่อไป  ในเวลาที่พี่ต้องการเธอมากที่สุดหรอกอยุทธ์” พิมพ์อรจ้องหน้าอยุทธ์ “ เพราะฉะนั้น ไม่ต้องมาอ้างความเป็นพี่น้อง  เราต่างคนต่างอยู่ เกี่ยวข้องกันเฉพาะเท่าที่จำเป็นก็พอ”

พิมพ์อรเดินหน้าเครียดจากไป  อยุทธ์ได้แต่มองตามพี่ด้วยความไม่สบายใจมาก  การมีชีวิตเป็นตัวของตัวเอง กลับสร้างความร้าวฉานในครอบครัวได้มากขนาดนี้

 

โรงงานแช่แข็งแห่งหนึ่ง  คนงานกำลังทำงานกันอย่างขยันขันแข็ง  ศรีจันทร์ และป้าจวงกำลังพาทวี  โอ้เอ้ เดินสำรวจโรงน้ำแข็งอยู่ 

ศรีจันทร์เดินนำไปก่อนพร้อมพูด “สามีเก่าฉันมีลูกติดมาด้วย ก่อนตาย เค้าก็ฝากฝังให้ฉันดูแลลูกเค้าให้” ศรีจันทร์ถอนใจ “พ่อจุมพลเองก็ไม่มีอะไรหรอก แต่เมียเค้านี่น่ะสิ” 

พัดชาเดินหน้าหงิกเข้ามาหา โดยมีจุมพลตามมาด้วย  พัดชาหน้าหงิกงอ ไม่พอใจ “นี่ป้าจวงพาใครเข้ามาเนี่ย” พัดชามองลุงทวีและโอ้เอ้ ด้วยสายตาไม่เป็นมิตร  

ศรีจันทร์ทำหน้าเซ็งสุดๆ ค้อนใส่พัดชา“ ไม่ทันขาดคำเลยเห็นมั้ยล่ะ “

ป้าจวงแนะนำ “สองคนนี่เป็นญาติฉันเองจ้ะ ชื่อพี่ทวีกับโอ้เอ้”

โอ้เอ้รีบยกมือไหว้ “สวัสดีครับ””

พัดชาหน้าหงิกไม่ยอมรับไหว้ “แล้วพาเข้ามาทำไม ที่นี่ห้ามคนนอกเข้ามา ป้าก็รู้กฎดีไม่ใช่เหรอ “

“ฉันสงสารน่ะจ้ะ เห็นว่าไม่มีงานทำ ก็เลยจะมาฝากงานให้ทำที่นี่”

ทวีอธิบาย“งานอะไรก็ได้ครับ พวกผมทำได้ทุกอย่าง ไม่เกี่ยงงานหรอกครับ”

พัดชาตวามแว้ด “ที่นี่มีคนครบทุกตำแหน่งงานแล้ว ไม่มีอะไรให้ทำหรอก” พัดชาหันไปฉะป้าจวง “ป้านี่ชักจะเอาใหญ่แล้วนะ ถือว่าเป็นคนเก่าคนแก่ของแม่เล็ก แล้วจะรับคนไม่มีหัวนอนปลายเท้าที่ไหนมาทำงานก็ได้ตามใจชอบอย่างงั้นเหรอ”

ศรีจันทร์ไม่พอใจ เดินเข้ามาหา “เกินไปรึเปล่าแม่พัดชา ฉันเงียบฟังมานานแล้ว ไม่มีหัวนอนปลายเท้าอะไรกัน ก็บอกอยู่แหม่บๆว่าเป็นญาติ เป็นญาติ”


15 หน้า