บทละครโทรทัศน์ รากบุญ 2 (รอยรักแรงมาร) ตอนที่ 18 หน้า 2
“เรื่องงานฉันจัดการเองได้ เธอไม่ต้องห่วง ส่วนเรื่องคุณพ่อก็ไม่ใช่ปุบปับหรอกนะ ฉันคิดมานานแล้ว ว่าอยากให้คุณพ่อไปพักผ่อนที่บรรยากาศดีๆ “ พิมพ์อรจ้องหน้าชาครเป็นเชิงบังคับ “แล้วฉันก็ไว้ใจเธอที่สุด เพราะฉะนั้นเธอต้องเป็นคนดูแลคุณพ่อ”
ชาครมีสีหน้าจำใจแต่ไม่กล้าขัดคำสั่ง “ครับคุณอร”
ชาครช่วยวนันต์ขึ้นรถ ก่อนจะอ้อมไปนั่งที่นั่งคนขับ วนันต์มองผ่านกระจกรถไปทางบ้านตน มองเห็นกสิณยืนยิ้มสะใจอยู่
พอชาครขึ้นรถเสร็จ ก็ปิดประตู วนันต์หันไปพูดกับชาคร “เดาออกใช่มั้ย ว่าพวกเค้าคงเตรียมการจะทำอะไรบางอย่าง”
“ผมทราบครับ คุณท่านวางใจเถอะครับ ยังไงผมก็ต้องปกป้องคุณอรให้ได้”
วนันต์พยักหน้ารับด้วยสีหน้าเคร่งเครียด ชาครขับรถพาวนันต์ออกไป
กสิณมองตามแล้วยิ้มสะใจ พูดลอยๆ ให้เข้าหูพิมพ์อร “จบไปอีกเรื่อง งั้นก็เริ่มแผนการต่อไปกันได้เลย”
พิมพ์อรหันมองไปที่กสิณด้วยสีหน้ากังวล
ไฟกำลังโหมไหม้ที่ก่อสร้างตึกขนาดใหญ่แห่งหนึ่ง คนงานกับชาวบ้านละแวกนั้น กำลังช่วยขนข้าวของหนี และอีกส่วนหนึ่ง ก็ช่วยกันขนน้ำดับไฟกันจ้าล่ะหวั่น ทั้งเสียงกรีดร้อง เสียงตะโกน ดังลั่นไปหมด
“เร็วๆ เอาน้ำมาอีก เร็วๆเข้า”
ทุกคนโกลาหลวุ่นวายไปหมด แต่ก็ช่วยกันดับไฟเต็มที่
ลาภิณเดินหน้าเครียดเข้ามาในโรงแรมในตอนหัวค่ำ จังหวะเดียวกับที่สิทธิพรเดินสวนออกมาจากข้างใน
สิทธิพรถามลาภิณด้วยความร้อนใจ “ต้น แกรู้ข่าวรึยัง”
“รู้แล้ว ถึงได้มาหาแกที่นี่ไง แล้วนี่แกประชุมเสร็จแล้วเหรอะ”
“ไม่สำคัญแล้วล่ะ ตอนนี้เอาเรื่องไฟไหม้ก่อนดีกว่า”
“แล้วแกทำประกันเอาไว้รึเปล่า”
สิทธิพรเครียดหนัก “เปล่าน่ะสิ ใครจะคิดวะ ว่าไฟมันจะไหม้รวดเดียว วอดวายขนาดนี้”
แกไม่น่าพลาดเลยว่ะ ประมาทเกินไป ไม่เป็นไร ฉันจะหาทางช่วยแกเอง”
สิทธิพรได้ยินค่อยยิ้มออก
“ตอนนี้เราจัดการเรื่องคนเจ็บก่อน แล้วค่อยมาประเมินความเสียหายกัน”
สิทธิพรตบบ่าลาภิณ” ขอบใจมากโว้ย”
ลาภิณมีสีหน้าเคร่งเครียดหนักรู้ว่าสถานการณ์ของเพื่อนไม่ดีแต่ก็พยายามช่วยเต็มที่