วันรุ่งขึ้น พิมพ์อร และชาคร เดินเข้ามาในห้องประชุมเตรียมพรีเซ้นต์งาน โดยมีเจติยานั่งรออยู่ก่อนแล้ว

เจติยายกมือไหว้ “สวัสดีค่ะ”

พิมพ์อรรับไหว้ ยิ้มตามมารยาท “สวัสดีจ้ะ แล้วน้องต้นล่ะคะ”

“ยังติดงานอยู่เลยค่ะ รบกวนคุณพิมพ์อรกับคุณชาครรอซักครู่นะคะ”

“ไม่เป็นไรค่ะ” พิมพ์อรหันไปสั่งขาคร “ชาคร ฉันลืมมือถืออีกเครื่องไว้ที่รถไปหยิบให้ฉันหน่อยสิ”

ชาครมีสีหน้าสงสัยแต่ไม่กล้าถาม “ครับ คุณอร” ชาครเดินเลี่ยงออกจากห้องไป

พิมพ์อรนั่งลง “ดูเหมือนนี่จะเป็นครั้งแรกเลยนะคะ ที่เราได้คุยกันตามลำพัง”

เจติยารู้สึกเอะใจกับท่าทางของพิมพ์อร “ค่ะ เอ่อ คุณพิมพ์อรมีอะไรจะคุยกับฉันเป็นการส่วนตัวรึเปล่าคะ”

“ถ้าจะพูดให้ถูก คุณตะหาก ที่มีอะไรจะคุยกับฉันรึเปล่า” พิมพ์อรพูดด้วยสีหน้ายิ้มๆ มองเจติยารอฟังคำตอบ

เจติยามีสีหน้าที่ขรึมลง ตัดสินใจพูดในสิ่งที่คิด “ถ้าไม่เป็นการละลาบละล้วงจนเกินไป ฉันอยากจะรู้เรื่องเหรียญที่ติดอยู่กับกล่องรากบุญน่ะค่ะ”

“ก็ดี ที่คุณพูดตรงๆ ... เหรียญนั่น เคยเป็นของคุณพ่อฉัน แต่ตอนนี้มันเป็นของฉันแล้ว” พิมพ์อรลุกขึ้นยืน เจติยามองตามพิมพ์อร ตั้งใจฟังทุกคำพูด พิมพ์อรเดินพูดไปรอบๆตัวเจติยา “แล้วถ้าจะถามต่อ ว่ามันมีอำนาจแค่ไหนยังไง ฉันก็บอกได้แค่ว่าอำนาจของมัน ยังเทียบกับกล่องรากบุญที่คุณทำลายทิ้งไปไม่ได้หรอก”

“นี่คุณรู้ลึกขนาดนี้เลยเหรอ แล้วคุณรู้รึเปล่า ว่าอำนาจเหนือธรรมชาติพวกนี้ ยิ่งคุณใช้มันมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งเป็นอันตรายกับตัวเองมากเท่านั้น”

“เหรอคะ แต่ฉันว่าคุณหวาดกลัวอำนาจพวกนี้มากเกินไปมากกว่า คุณถึงได้ตัดสินใจผิดพลาดทำลายกล่องรากบุญทิ้ง” พิมพ์อรจ้องเจติยาด้วยสีหน้าไม่พอใจ เจติยาเองก็รู้สึกไม่พอใจเหมือนกัน

“ฉันทำลายมัน เพราะฉันไม่ต้องการตกเป็นทาสของมัน ไม่ว่าจะเป็นพรวิเศษแค่ไหน ถ้าต้องแลกกับการถูกบงการไปทั้งชีวิต มันก็ไม่คุ้มหรอกค่ะ”

พิมพ์อรไม่พอใจ “คุณอย่าคิดว่าคนอื่นจะถูกบงการไปซะหมดสิ อย่างน้อยก็ไม่ใช่ฉัน เพราะฉันเป็นเจ้านายมัน ไม่ใช่ทาส”

เจติยาจะเถียงต่อ แต่ลาภิณเปิดประตูเข้ามาก่อน “รอนานมั้ยครับพี่อร ขอโทษที พอดีผมติดลูกค้าพอดี”

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะน้องต้น พี่อรกำลังคุยกับน้องเจถูกคออยู่เลย” พิมพ์อรทำขำๆยิ้มๆ เอ็นดูมองเจติยาพร้อมบีบไหล่เบาๆ เจติยาได้แต่ปั้นยิ้มให้ลาภิณ

ลาภิณยิ้มรับเดินมาลากเก้าอี้นั่งให้พิมพ์อร “เชิญครับพี่อร”

พิมพ์อรเดินยิ้มแย้มกรีดกรายมานั่ง “ขอบใจจ้ะน้องต้น เรามาคุยรายละเอียดกันเลยนะ”

เจติยามีสีหน้าเคร่งเครียด ตอนนี้รู้แล้วว่าพิมพ์อรลุ่มหลงในอำนาจมากขนาดไหน

หลังจากพรีเซ็นต์เสร็จ พิมพ์อรก็เดินกลับออกจากห้องประชุมด้วยสีหน้าบึ้งตึง

Tags