บทละครโทรทัศน์ รากบุญ 2 (รอยรักแรงมาร) ตอนที่ 5 หน้า 4
เจติยาฟังที่ลุงทวีพูดก็มีสีหน้าเคร่งเครียด สังหรณ์ว่าต้องมีสิ่งชั่วร้ายเกิดขึ้นแน่ๆ
พิมพ์อรกำลังห่มผ้าให้วนันต์ซึ่งนอนอยู่บนเตียง “คุณพ่อไม่ต้องห่วงนะคะ ต่อไป อรจะไม่ให้คนพวกนี้มาวุ่นวายอะไรกับคุณพ่ออีกแล้ว”
วนันต์ส่ายหน้า “พวกเค้าไม่ได้วุ่นวาย เค้าพยายามจะช่วยพ่อกับลูก”
พิมพ์อรยิ้มเยาะ “คนโง่ ที่ทำลายได้กระทั่งของวิเศษอย่างกล่องรากบุญ จะมีสติปัญญาช่วยใครได้คะ”
วนันต์มีสีหน้ากังวลปนห่วง “ลูกกำลังรวบรวมเหรียญเพื่อจะสร้างมันขึ้นมาใหม่ อย่านึกว่าพ่อไม่รู้นะ”
พิมพ์อรถอนใจออกมา “พวกมันมาพูดยุแยงอะไรคุณพ่ออีกคะ”
“หยุดเถอะนะลูกอร สิ่งที่หนูเจติยาทำคือสิ่งที่ถูกต้อง ถ้าพ่อมีความกล้าได้ซักครึ่งนึงของเค้า พ่อคงไม่ปล่อยให้ลูกต้องรับเคราะห์อย่างนี้หรอก”
พิมพ์อรทำหน้าบึ้ง “อรไม่ใช่ผู้รับเคราะห์ค่ะพ่อ และกล่องรากบุญ ก็เป็นความหวังเดียวที่จะช่วยคุณพ่อได้ ถึงยังไง อรก็ต้องสร้างมันขึ้นมาใหม่ให้ได้” หญิงสาวตัดบท “คุณพ่อไม่สบาย พักผ่อนดีกว่านะคะ อย่าคิดเรื่องเครียดๆ อีกเลยค่ะ”
พิมพ์อรเดินเลี่ยงออกจากห้องไปทันที วนันต์ได้แต่มองตามด้วยความห่วงใยลูก
พิมพ์อรเดินออกมาจากห้องนอนวนันต์ด้วยใบหน้าบึ้งตึง
ขณะนั้นเองชาครก็เดินถือจดหมายปึกนึงมาให้พิมพ์อร “คุณอรครับ มีจดหมายจากสิงคโปร์มาถึงคุณอรครับ”
“ถ้าไม่สำคัญ ก็เอาไว้ก่อน”
“มีจดหมายของคุณอยุทธ์อยู่ด้วยนะครับ”
พิมพ์อรชะงักทันทีเมื่อได้ยินชื่อของน้อง เป็นสิ่งที่ทำให้ตนยิ่งอารมณ์เสียหนักขึ้นไปอีก
พิมพ์อรขยำจดหมายของอยุทธิ์ทิ้งลงถังขยะ “เป็นคนทิ้งคุณพ่อไปเองแท้ๆ อย่าหวังเลย ว่าฉันจะยอมให้ได้เจอคุณพ่ออีก” พิมพ์อรพูดถึงน้องชายด้วยสีหน้าชิงชังปนอิจฉา
กสิณถาม “แล้วเธอไม่คิดว่าน้องชายเธอกำลังเดือดร้อน ถึงได้ติดต่อกลับมาบ้างเหรอ”
พิมพ์อรมีสีหน้าสะใจ“ช่วยไม่ได้” พูดแล้วก็เจ็บใจ “เค้าทิ้งคุณพ่อไป ตอนที่คุณพ่อต้องการเค้ามากที่สุด ต่อให้ใกล้ตายซมซานกลับมา ฉันก็ไม่มีวันให้อภัย คุณพ่อมีฉันคนเดียวก็พอแล้ว” พิมพ์อรอยากหวงพ่อไว้คนเดียว
กสิณยิ้มแย้มพอใจ “เด็ดเดี่ยวสมเป็นเธอจริงๆนะพิมพ์อร”
“ไม่ต้องมาชมฉันหรอก เรื่องนังเด็กสก็อยนั่น ไปถึงไหนแล้ว”
“เค้าใช้อำนาจเหรียญปกปิดตัวเอง ฉันเลยมองไม่เห็น แต่ไม่ต้องห่วง ยังไงเหรียญก็ต้องเข้าไปใกล้เจ้าของกล่องรากบุญคนสุดท้ายอยู่ดี”