บทละครโทรทัศน์ สายลับรักป่วน ตอนที่ 7 หน้า 5
ที่บ้านดิน ดินเชิญทุกคนมาเลี้ยงอาหารที่เขาทำเอง อาหารอร่อยๆ เต็มโต๊ะ
“ทานกันให้เต็มที่นะครับ ผมขอถือโอกาสนี้เลี้ยงขอบคุณคุณโทนี่นะครับ”
ดินตักอาหารให้ไพศาลกับมณีมาลา
มณีมาลาเชิดใส่“ไม่ได้ใส่ยาพิษให้ฉันกินหรอกนะ”
“ก็อยากอยู่เหมือนกัน...เอ๊ย ล้อเล่นครับ คุณแม่ลองชิมนี่ดูนะครับ ปลอดไขมัน วิตามินสูง ทานแล้วดีต่อสุภาพครับ”
“ลองดูนะคะแม่ รันรับประกันค่ะว่าอร่อยเริ่ด”
มณีมาลากินอาหารที่ดินตักให้แล้วตาโตเพราะอร่อย แต่ก็แอบคุมอาการ ดินตักเพิ่มให้
ไพศาลกินอาหารของดินแล้วอร่อยก็ชม“อืม อร่อยมากเลย อย่างนี้น่าจะเปิดร้านอาหารนะ ดีกว่าไปขายรถขายประกันซะอีก เดี๋ยวพ่อลงทุนเปิดร้านให้เอามั้ย”
“ขอบคุณมากครับ แต่ผมขอเก็บเงินหาลู่ทางเองดีกว่าครับ”
“กว่าจะเก็บได้ คงเหนียงยานแก่ตายซะก่อน” มณีมาลากัด
ดินยิ้มไม่ตอบโต้อะไร รันเห็นก็แอบภูมิใจ โทนี่ตักอาหารให้รัน ดินเห็นแวบแรกก็เหมือนไม่พอใจ แต่แล้วก็ยิ้มให้โทนี่ แล้วดินก็ตักอาหารให้โทนี่ รันเห็นก็ยิ้ม
มณีมาลาถามโทนี่ “แล้วโทนี่ล่ะ ทำอาหารเป็นมั้ย”
“ถ้าเป็นอาหารไทยผมไม่ถนัดครับ แต่ถ้าเป็นพวกพาสต้า หรืออาหารฝรั่งละก็ คุณป้าได้ชิมต้องติดใจแน่ๆ”
“ดินก็ทำอาหารฝรั่งอร่อยเหมือนกันนะคะ” รันชื่นชม
“ผมคงสู้คุณโทนี่ไม่ได้หรอกครับ” ดินรีบถ่อมตัว
“ยอมแพ้แล้วละสิ ไม่เห็นมีอะไรที่สู้โทนี่เค้าได้ซักอย่าง” มณีมาลากัดอีก
“ครับ ผมไม่รู้ว่าผมจะต้องสู้กับคุณโทนี่ไปทำไม ในเมื่อผมกับรันรักกันมากแล้วก็แต่งงานร่วมชีวิตรวมหัวใจเป็นหนึ่งเดียวกันแล้ว ผมเชื่อใจรัน ยังไงซะในสายตาของรัน ก็คงมีผมเพียงคนเดียวอยู่แล้ว”
ดินยิ้มให้รัน รันยิ้มตอบแล้วหอมแก้มดิน แล้วรันก็ตักอาหารให้ดิน ดินอ้อนทำเป็นอ้าปากให้รันป้อน รันมองทุกคนเขิน แต่ก็ยอมตักอาหารป้อนดินโทนี่มองแล้วซึมไป มณีมาลาเองก็ดูจะไม่พอใจ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ไพศาลตักอาหารมาป้อนมณีมาลาบ้าง มณีมาลากินแล้วยิ้มเพราะถูกปาก ไพศาลจึงป้อนมณีมาลาอีก ดินเห็นโทนี่ซึมไปก็พอใจที่ทุกอย่างเป็นไปด้วยดีตามที่เขาต้องการ
แตนพาร๊อคมาเลี้ยงอาหารเด็กกำพร้า ร๊อคบ่น “โธ่ ฉันอุตส่าห์หลงดีใจที่เธอชวนออกมาเจอกัน นึกว่าจะไปกินข้าวดูหนังกันซะอีก”
“ทำไมจะต้องเที่ยวอย่างเดียวล่ะ มาทำบุญทำประโยชน์ให้สังคมบ้างไม่ได้รึไง ยังไงก็ได้เจอกันอยู่ดี”
“อ้อ รู้ละ เธอกะทำบุญกับฉัน ชาติหน้าจะได้เกิดมาเป็นแฟนกันอีกใช่ปะ” แตนแอบยิ้มดีใจ แล้วหันไปออกตัวกับร๊อค
“อย่ามาขี้ตู่กันอย่างนี้นะ ไม่ได้เป็นอะไรกันซักหน่อย”