บทละครโทรทัศน์ สายลับรักป่วน ตอนที่ 10 หน้า 3
รันกลับมาบ้าน เห็นดินกำลังเตรียมอาหารเต็มโต๊ะ รันถาม “ฉลองอะไรคะเนี่ย”
ดินไม่ได้ตอบเดินมาหารันแล้วหยิบดอกกุหลาบหนึ่งดอกที่ซื้อมายื่นตรงหน้ารัน ดินหอมดอกกุหลาบนั้นแล้วลูบไล้ไปตามแก้มรัน รันเคลิ้มยิ้มออกมาได้
“มาทานข้าวกันดีกว่า ดินเพิ่งทำเสร็จยังร้อนๆ อยู่เลย”
“กับข้าวน่ะ ไว้ทีหลังเถอะ” รันรับดอกกุหลาบมา จูบดอกกุหลาบแล้วไล้ไปตามหน้าของดิน แล้วรันก็เดินนำดินไปชั้นสองโดยใช้ดอกกุหลาบยื่นไปยั่วล่อให้ดินเดินตามขึ้นมา ดินยิ้มแล้วเดินตามไป
ดินกับรันนอนหลับกอดกันอยู่ ดินยิ้มมีความสุข แต่จู่ๆ ดินก็ฝันแล้วละเมอออกมา “คุณอิน อย่าทำแบบนั้นสิ ผมจั๊กจี้ คุณอิน...” ดินหัวเราะคิกคักมีความสุข รันตื่นขึ้นมาได้ยินก็ไม่พอใจ “คุณอิน ผมบ้าจี้...”
รันปลุกดินให้ตื่น “ดิน ตื่นๆ ดิน ตื่นสิ” ดินไม่ตื่น รันถึงกับตบหน้าดินฉาดใหญ่เพื่อปลุกให้ตื่น ดินสะดุ้งพรวด แต่หน้าก็ยังงัวเงีย “บอกมาเดี๋ยวนี้นะ ว่าอินเป็นใคร”
ดินได้ยินก็ตกใจตาสว่างทันที“รันพูดเรื่องอะไรน่ะ”
“ก็ดินน่ะสิ นอนฝันละเมอถึงคุณอินยิ้มหน้าระรื่นมีความสุขมากเลย...ตอบมาเดี๋ยวนี้ว่าอินเป็นเมียน้อยดินใช่มั้ย”
รันพูดจบก็หันไปคว้าเอานาฬิกาปลุกที่หัวเตียงยกขึ้นตั้งท่าเตรียมจะฟาดหัวดิน
ดินต้องรีบแก้ตัว “อินเป็น...เป็น...เป็นแม่ผมเอง...(ทำหน้าสลดเศร้าลง) แม่ผมชื่ออินทิรา ก่อนที่แม่จะทิ้งผมไป ผมจำได้ว่า แม่มักจะเล่นจั๊กจี้เอวผมอยู่บ่อย ผมมีความสุขมาก แล้วนี่ก็เป็นเรื่องเดียวเกี่ยวกับแม่ที่ผมจำได้ ผมถึงละเมออยู่บ่อยๆ ....ผมคิดถึงแม่....” ดินพูดจบก็เบ้ปากร้องไห้แบบเด็กๆ เหมือนคนคิดถึงแม่
รันเห็นก็ใจอ่อนเข้าไปกอดดินเพื่อปลอบ “อย่าร้องนะ โอ๋ๆๆๆๆ ”
รันปลอบดินเหมือนแม่ปลอบลูก ดินแอบทำหน้าโล่งใจที่เอาตัวรอดมาได้
ดินกำลังทำอาหารเช้า จู่ๆ มือถือก็ดังมีข้อความว่า 191 ดินต้องรีบแต่งตัวออกจากบ้านเพราะถูกเรียกตัวกะทันหัน
ดินกำลังแต่งตัว รันมาเห็นก็เริ่มเปรยเรื่องวันเกิดเธอ “ดินคะ วันนี้วันอะไรเอ่ย”
ดินพูดไปแต่งตัวไปด้วย “วันอังคารที่ 13 พฤษภา ขึ้น15 ค่ำ เดือน 6”
“รันไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น รันหมายถึงวันนี้เป็นวันพิเศษอะไร”
“วันวิสาขบูชา วันที่พระพุทธเจ้าประสูติ ตรัสรู้ และปรินิพพาน”
“คือ รันอยากรู้ว่า...ดินจำได้มั้ยว่า วันนี้ เกี่ยวข้องเป็นพิเศษอะไรกับรัน ใบ้ให้นิดนึงก็ได้”
รันทำท่าใบ้คำ เธอทำเป็นลูบท้องตัวเองให้ดูว่าท้องโต แล้วรันก็ทำท่าเบ่งลูกเหมือนปวดท้องอึ แล้วรันก็ชี้ไปที่ตัวเอง