บทละครโทรทัศน์ สายลับรักป่วน ตอนที่ 10 หน้า 4
ดินมองรันใบ้คำแล้วแต่งตัวเสร็จเดินมาหารัน จ้องมองตารันแล้วบอก “จำได้สิ...วันนี้รันต้องทำดีท๊อกซ์ล้างลำไส้ใช่ป่ะ” รันที่ตอนแรกลุ้นดีใจคิดว่าดินจำได้ แต่แล้วก็ต้องหน้างอที่ดินจำไม่ได้ ดินรีบออกจากบ้านไป “รันทานอาหารคนเดียวนะเช้านี้ ผมเตรียมไว้ให้แล้ว ผมต้องรีบไปพบลูกค้าที่เกิดอุบัติเหตุฉุกเฉินน่ะ”
ดินออกไป รันจะเรียกแต่ก็เรียกไม่ทัน
รันกับเพื่อนทั้งสามนั่งคุยกัน รันบ่น “นี่ขนาดฉันเบ่งลูกจนหน้าแดงใบ้ให้เค้ารู้แล้วนะ เค้ายังจำไม่ได้เลยอ่ะ”
“สงสัยอัลไซเมอร์รับประทาน แกน่าจะหาแปะก๊วยบำรุงสมองเค้าบ้างนะ” โจโจ้หัวเราะ
“พวกแกว่าฉันควรทำไงดี” รันกลุ้มใจ
“ฉันว่านี่มันผิดปรกตินะรัน ทุกทีก็เห็นดินเค้าใส่ใจแกตลอด มีอะไรผิดปรกตินิดหน่อยก็รู้ไปทุกอย่าง แกเป็นริดสีดวงยังรู้เลย แล้วนี่อะไรกัน ฉันว่า เค้าต้องกำลังนอกใจแกแน่ๆ เลย” รุ้งออกความเห็น
“ไม่จริง แกกำลังกล่าวหาเค้าอยู่นะ” รันแก้ตัวแทน
“อ้าว แกมาปรึกษาฉันเองแต่ไม่เชื่อฉัน วันหลังไม่ต้องมาถามอีกนะ” รุ้งงอน
“รุ้งมันก็พูดมีเห็ดหอมนะ” โจโจ้เล่นมุก
“เหตุผล” รุ้งช่วยแก้
“ขอบคุณที่ช่วยแก้ให้...รัน แกควรขำมุกฉันนะ”
“แกจะมาเล่นตลกอะไรตอนนี้ ฉันขำไม่ออกหรอก เครียดจะแย่อยู่แล้ว” รันเอามือกุมหัว
“เค้าอาจจะแกล้งจำไม่ได้กะเซอร์ไพรส์แกไงยัยรัน...อย่าคิดมากเลย ฉันเองก็เตรียมอะไรสนุกๆ ให้แกไว้แล้วตอนเที่ยงนี้ ...”
รันพอเบาใจลงได้บ้างจากคำปลอบของโจโจ้
ร๊อคพาแตนมานั่งที่สวนสาธารณะ ให้อาหารปลากัน ร๊อคดูซึมๆ ผิดกับทุกครั้งที่ผ่านมาที่เจอแตน จนแตนสงสัย
“นายหายเงียบไปนานเลยนะ ปรกติชอบมาตามตื๊อตอแยฉันอยู่ตลอดเวลา... งานยุ่งหรือ”
“ก็ส่วนนึง”
“ให้ฉันไปทำงานเป็นสายลับบ้างได้มั้ยน่ะ ท่าทางน่าสนุกดีออก”
“มันอันตรายมากนะ อย่าเลย”
“กลัวที่ไหนกันล่ะ เล่าให้ฉันฟังบ้างสิว่าเป็นไงบ้าง”
“ความลับเล่าไม่ได้ ถ้าขืนเธอรู้เรื่อง ฉันต้องฆ่าเธอทิ้งปิดปากเลยล่ะ”