บทละครโทรทัศน์ กลกิโมโน ตอนที่ 14 หน้า 2

“คุณคงจำชั้นไม่ได้..ตอนเรียนออกแบบเสื้อผ้าที่นิวยอร์ค ชั้นเคยเข้าไปฟังเลคเชอร์ของคุณค่ะ ชั้น ชินเอบะ ริเอะ”

แฮโรลด์หน้านิ่วคิดแล้วนึก “อ๋อ..ชั้นนึกออกแล้ว ริเอะ..แม่สาวเจแปนนิสที่ควงนายแบบฝรั่งเศสเข้ามาฟังเลคเชอร์แล้วนัวเนียกัน จนโดนชั้นเชิญออกจากคลาส” ริเอะชะงักหน้าเสีย อายอาคิระ แฮโรลด์แดกดันริเอะอย่างไม่สนใจแล้วเดินไปที่อาคิระ พิจารณามองหัวจรดเท้าอย่างสนใจ “แล้วสุภาพบุรุษคนนี้คือ…”

“ผมมิยาคาวะ อาคิระ”

แฮโรลด์ตื่นเต้นขึ้นมาทันที “มิยาคาวะ..ที่นัดกันไว้ใช่มั้ย..ตายแล้ว ต้องขอโทษด้วยนะครับ เชิญทางนี้เลยครับคุณอาคิระ”  แฮโรลด์ต้อนรับอาคิระอย่างดี ชวนให้ไปคุยกันอีกห้องหนึ่ง เดินผ่านริเอะอย่างไม่สนใจ ทำให้ริเอะชักสีหน้า

คฤหาสน์มิยาคาวะ ย่ามิกิ  โฮชิโนโอจิและรินดาราเดินเข้ามา หลังเพิ่งกลับจากร้านแป้งร่ำ รินดาราเดินรั้งท้ายลอบมองโฮชิโนโอจิตลอด เวลา..ในหัวคิดแต่เรื่องที่เพิ่งรู้ว่าโฮชิโนโอจิคือผู้ชายคนที่อยู่ในรูปของพ่อผัวแป้งร่ำเมื่อห้าสิบปีก่อนจริงๆ  

ย่ามิกิกับโฮชิโนโอจิหยุดเดิน ย่ามิกิหันมาหารินดารา  “คุณรินดาราคะ” โฮชิโนโอจิพลอยหันมามองรินดารา  รินดาราต้องรีบชักสายตามาหาย่ามิกิ...แสร้งทำเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น “เดี๋ยวทานของว่างด้วยกันก่อนนะคะ ดิชั้นจะให้นานะจัดขนมทานกับน้ำชา” 

“ไม่เป็นไรค่ะ ดิชั้นยังไม่หิว เดี๋ยวจะรีบเปลี่ยนเสื้อผ้าไปดูแลหนูอายูมิต่อด้วยค่ะ ขอตัวก่อนนะคะ” รินดารายิ้มให้ย่ามิกิกับโฮชิโนโอจิ แต่รินดาราไม่สบตาโฮชิโนโอจิเพราะทำหน้าไม่ถูก แล้วเดินออกไป  

โฮชิโนโอจิมองตามรินดาราไปอย่างเศร้าๆ  ส่วนย่ามิกิมองโฮชิโนโอจิด้วยความสงสารเห็นใจ

รินดาราเดินเข้ามา แล้วคิดถึงสิ่งที่ได้ยินจากหมอเคนตะ เรื่องที่โฮชิโนโอจิเคยพบกับหมอเคนตะเมื่อห้าสิบปีก่อน

เคนตะจับมือโฮชิโนโอจิ “คุณโฮชิ คุณจริงๆ ด้วย จำผมได้ไหม เราเคยเจอกันเมื่อห้าสิบปีที่แล้ว”

รินดาราครุ่นคิดสงสัย “ผู้ชายในรูปคือท่านชายโฮชิจริงๆ ผ่านมาห้าสิบปี แล้วทำไมท่านชายถึงยังดูเหมือนเดิมเป็นไปไม่ได้ หรือว่าจะเป็นเรื่องเข้าใจผิด” จู่ๆ ปานแดงที่หลังของรินดาราสว่างวาบ รินดาราเจ็บอย่างรุนแรง ราวกับว่าปานแดงนั้นค้านความคิดของเธอ “โอ๊ย!”  รินดาราเจ็บจนทรงตัวไม่อยู่ เซพิงกับเสาไม้ 

โฮชิโนโอจิเข้ามาช่วยประคองรินดารา “เจ็บปานที่หลังอีกแล้วเหรอฮิคาริ” 

รินดาราชะงักกึกหันไปมองหน้าโฮชิโนโอจิอย่างหวาดๆ ปั้นหน้าไม่ถูก เพราะมีคำถามเกี่ยวกับโฮชิโนโอจิเต็มหัวไปหมด “เอ่อ...ค่ะ  แต่ชั้นไม่เป็นอะไรแล้วค่ะ” รินดารรีบผละออกจากการประคองของโฮชิโนโอจิ “ชั้นขอตัวก่อนนะคะ"  

“เดี๋ยวฮิคาริ” โฮชิโนโอจิคว้ามือรินดารา “ชั้นมีบางอย่างอยากจะบอกเธอ” โฮชิโนโอจิก้าวเข้าไปยืนตรงหน้ารินดารา สายตาจับจ้องอยู่ที่ใบหน้าของเธอ แต่รินดาราก็ไม่สบตาเขา ก้มมองต่ำตลอด แล้วโฮชิโนโอจิก็นำมือที่เกาะกุมมือรินดารามาวางบนหน้าอกข้างซ้ายของเขา รินดาราเงยหน้าสบตากับโฮชิโนโอจิด้วยความอึ้ง คาดไม่ถึงทันที