บทละครโทรทัศน์ กลกิโมโน ตอนที่ 3 หน้า 3

อายูมิไม่สนใจริเอะ “ท่านี้สวยมั้ยคะคุณอา” อายูมิยกมือจะโพสต์ท่า ทำให้มือปัดไปโดนไอศรีมเลอะใส่เสื้อริเอะเต็มๆ โดยที่อายูมิไม่ได้ตั้งใจ 

“ว้าย!”   

“อายูมิทำไมไม่ระวัง” อาคิระเอ็ด

“อย่าว่าแกเลยค่ะ แกไม่ได้ตั้งใจหรอกค่ะ”  ริเอะพยายามปาดไอศกรีมออกจากเสื้อ    

“ผมช่วยครับ” อาคิระใช้ผ้าเช็ดหน้าของตัวเองเช็ดเสื้อให้ริเอะ  

อายูมิเซ็งมาก หันไปเห็นกลุ่มตัวมาสคอตดอกไม้น่ารักๆ 4-5 ตัวของสวนสนุกเดินมาเป็นกลุ่มมีนักเที่ยวเดินตามถ่ายรูปอยู่ไกลๆ อายูมิตาลุกวาว “คุณอาขา อายูมิอยากไปถ่ายรูปกับมาสคอตค่ะ”

“เดี๋ยวอาช่วยคุณอาริเอะเช็ดไอศกรีมออกก่อน ปล่อยทิ้งไว้มันจะซักออกยาก อายูมิรออา แป๊บนึงนะ” อาคิระกับริเอะง่วนกับการเช็ดเสื้อของริเอะ  

กลุ่มตัวมาสคอตกำลังจะพากันเดินออกไป อายูมิงอนแก้มป่องกลัวตามพวกมาสคอตไม่ทันเลยตัดสินใจเข็นรถตามไป ระหว่างนั้นเองเป็นจังหวะที่มีกลุ่มนักท่องเที่ยวกลุ่มใหญ่เดินมาหยุดถ่ายรูปขวางกลางระหว่างอายูมิ กับอาคิระพอดี   

อาคิระเช็ดเสื้อเสร็จ “เรียบร้อยแล้วจ้ะอายูมิ” อาคิระหันกลับมา ไม่เจออายูมิแล้ว อาคิระอึ้ง “อายูมิ!” 

ที่บริเวณหน้าสวนสนุก อายูมิหัวเราะคิกคักชอบใจกับพวกตัวมาสคอตที่มาหยอกเย้าเล่นและถ่ายรูปกับอายูมิ ก่อนที่กลุ่มมาสคอตจะเดินไปที่จุดอื่นต่อ กลุ่มมาสคอตโบกมือบ๊ายบายอายูมิ

“บ๊ายบายค่ะ” อายูมิโบกมือลาแล้วยิ้มแก้มป่องน่ารัก ก่อนจะหันกลับไปหาอาคิระ แต่อาคิระกับริเอะไม่ได้ตามเธอมา “คุณอา?  คุณอาหายไปไหน”  

รินดาราในชุดเจ้าหญิงยิ้มร่าเริงถ่ายรูปกับนักท่องเที่ยว จนกระทั่งรินดาราได้ยินเสียงอะไรบางอย่างเผลอถามออกไป “ช่วยอะไรคะ”  

นักท่องเที่ยวมองรินดารางงๆ “คะ?”

“เมื่อกี้มีคนร้องว่าช่วยด้วย”  

“ไม่มีใครพูดอะไรนี่คะ”  รินดาราแปลกใจ แล้วเหลือบตาขึ้นไปบนต้นไม้ เห็นนกเกาะอยู่ที่กิ่งไม้ส่งเสียงจิ๊บๆ  รินดารากลอกตาเซ็ง แล้วบอกนักท่องเที่ยว ไม่สนใจเสียงนก “ถ่ายรูปกันต่อเถอะค่ะ”  

รินดาราถ่ายรูปกับนักท่องเที่ยวต่อ แต่สายตายังเหลือบไปที่นกตัวนั้นอยู่ 

ภายในห้อง ซาดาโกะหญิงชราวัยประมาณ 70 กว่าๆ คนทอผ้าเก่าแก่ของตระกูลมิยาคาวะ นอนป่วยใบหน้าซีดเซียวอยู่บนฟูกที่นอน ย่ามิกินั่งกุมมือซาดาโกะที่อ่อนแรงเต็มที 

ซาดาโกะพยายามจะลุก “คุณ..คุณมิกิ”